moed

dagelijks echter wordt met ijspegels doorschoten
de treurvogelzang die der muzen treurnis is
en valer dan vaal wordt het late, het vale.

en doorheen de kurkdroge wanhoopsvelden
slingert zich noodlottig de oude baanromance
van het eikenoude ik dat alle turnsters hebben wou.

en zou. “can’t you see, Sir? they are getting away!“

bij het neerzijgen der verzachtende kransen,
bij het uitstrijkje bewijs nog lauw van de daden,
bij het gesponsorde berouw der stijfjes geknielden,
bij de hulde in next-to-real time dronenshots

van dagelijks wel honderden soldaat gemaakte afknalkinderen, de moed hen in de docksides
geschoven.

proper pas zal wezen hun roemloze vel op Luikse oorlogsvla.
gesneuveld in naam der bezopen vaderlanden,
versierd met de romige klaproosbedenksels der slagveldexploitanten.

in mist, in pracht, in driest gebaar:
Bach kan, Bach mag, Bach moet.

invoertekst (2016) – rev. dv@CEX

voor RIGORISME 1.0

RIGORISME 1.0 maakt een verzameling gedichten grotendeels geschreven voor ik online begon te schrijven (1992-2004), herschreven door het Gedicht van de Dag programma. het fungeert ook als vergaarbak voor ‘losse gedichten’, meer recente schrijfsels zijn dat, die niet de uitvoer van een specifiek schrijfprogramma zijn.