tussentijds waar ik nog niemand ben
bij toonloos onaanzienlijk licht dat
alle ruimte binnenskamers houdt;
tussentijds waar het moment nog zegen is,
waar tussen galm en aanslag stilte
zich tot unisono plooit, verwachtingsvol,-
geen oogopslag verdaagt de stonde
tot het later waar de stem van overslaat.
er parelt zich een traan en jij
bent enig dan, verschenen
glans van mijn bestaan.
inputtekst (1992):
uit de vroege geschriften (1992-93)
- ‘het groene boekje’ geredigeerd op google docs
- alle teksten uit het blauwe boekje I op deze site
- dageraad. dagwerk 92-93
- Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
- Lees meer uitvoer van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
de teksten uit ‘het groene boekje’ zijn mee opgenomen in Rigorisme.
