De hand vervelt, een lijn ervan
vervalt per dag en wordt als nieuw
aan hetzelfde vlak toegewezen:
dat is het. En dit al evenmin:
dat een hond niet denkt ooit
één haar te hebben aangemaakt
van de pels die hij verliest, evenmin,
dat een oude vrouw geknield
in de kerk hoorbaar maakt
de tot schriele klacht
verschrompelde wandaad,
evenmin, en zelfs niet,
dit daargelaten: god
verdomme toch.
uit de vroege geschriften (1992-93)
- ‘het groene boekje’ geredigeerd op google docs
- alle teksten uit het blauwe boekje I op deze site
- dageraad. dagwerk 92-93
- Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
- Lees meer uitvoer van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
de teksten uit ‘het groene boekje’ zijn mee opgenomen in Rigorisme.
