zij

(eerbetoon aan Lucebert)

zij waren innig verbonden en in evenwicht.
zij draven briesend op de verlaten weide
van uw achterstallige adem.

zij stoeien pluizig in de roofbouw van uw hart.
zij drinken miswijn uit uw grote wanhoopsglazen.
zij spelen poes en schurken rug
of slijpen voorpootnagel
aan de verzonken peilers van uw
dagelijkse denken.

uit gaten in uw klederdracht schieten zij schichtig, een
geurophoping, proefstiksels van dode naaisterhanden,
om bij het raken van de koude vloer als de weerlicht
weerom dicht bij uw lyrieke vel
hun ijle geilzang te willen
restjesnestelen.

plofballonnen rafelig van kleefplastiek
hangen hun verzen te lillen in het ontijdige rot.

zwart zij donderen uw woede uit, vreten
gulzig van de wellust in uw huid- en huisgezin.
zij zien er in de spiegel niet onaardig uit.

invoer (2017) – rev. dv@CBC

voor RIGORISME 1.0

RIGORISME 1.0 maakt een verzameling gedichten grotendeels geschreven voor ik online begon te schrijven (1992-2004), herschreven door het Gedicht van de Dag programma. het fungeert ook als vergaarbak voor ‘losse gedichten’, meer recente schrijfsels zijn dat, die niet de uitvoer van een specifiek schrijfprogramma zijn.