novemberblik

het was daar,
bij het gedwarrel, het wieken opwaarts
met de wind van het gevallene;

waar een kraai de spermuil opent,
waar het stokzwart graait en kraait
naar het sterfpunt van blad
en dier en mens;

waar het dorp niet bestaat tenzij
in perspectieven op het dorp
vanuit het afzichtelijke.

het kerft het grafiet.
het kneedt en telt de wervels in de nek.
het laat zich zo niet langer lezen.

invoer (2017) – rev. dv@CBF

RIGORISME 1.0 maakt een verzameling gedichten grotendeels geschreven voor ik online begon te schrijven (1992-2004), herschreven door het Gedicht van de Dag programma. het fungeert ook als vergaarbak voor ‘losse gedichten’, meer recente schrijfsels zijn dat, die niet de uitvoer van een specifiek schrijfprogramma zijn.