MARE NOSTRUM

[bij de foto van een aangespoeld kinderlijk op een strand aan de Middellandse Zee]

Gevleugelde woorden,
engelen des doods.
Gehurkte gestalten,
droge drek in de hoek
van een loods. Kalk.
Corps mediatique.

Peuk. Blik. Meeuw. Krant.

Drijvende lijken,
zwart dat tot paars
is gezwollen. Braaksel
op de baren, slijm
in de zee. Gebaren
van hoop, volledig
gebroken. Klets
in het zieden, diep
in het dal en de muil
van de deinende zee.

Kwal. Kind. Schelp. Zand.

Bloed in containers,
stank op het strand,
mond die niemand
kust. Niets verzacht
de bezwaren, niets
is omstandig, alleen
de angst is nog echt.

Tellende handen,
handen die handen
in water begrijpen.
Opspattend schuim.

Nacht. Zee. Ster. Zout.

Koud
is het armpje dat vecht.

invoertekst (2015), rev. dv@CId

voor RIGORISME 1.0

RIGORISME 1.0 maakt een verzameling gedichten grotendeels geschreven voor ik online begon te schrijven (1992-2004), herschreven door het Gedicht van de Dag programma. het fungeert ook als vergaarbak voor ‘losse gedichten’, meer recente schrijfsels zijn dat, die niet de uitvoer van een specifiek schrijfprogramma zijn.