elegie

Het rillen dat je om haar voelde
is net zo weg als zij.

Ze heeft je de regen gelaten, wind
in een cirkeltje brand in je jas
en het lome virus van herfst
in het gras, het blad, een glas.

De dag herhaalt de daden slaafs
en wat zo stapsgewijs het einde in het midden laat
verraadt herhaaldelijk de angst, maakt

alles weer zo vertrouwd dat het je
alsmaar onbegrijpelijker wordt,  zo ver
dat je haar ziet, met de dag zo vergeefs
rond haar schouders geslagen, hier.

(uit: ‘Rigorisme (losse gedichten)’ – begonnen in 1994)

RIGORISME 1.0 maakt een verzameling gedichten grotendeels geschreven voor ik online begon te schrijven (1992-2004), herschreven door het Gedicht van de Dag programma. het fungeert ook als vergaarbak voor ‘losse gedichten’, meer recente schrijfsels zijn dat, die niet de uitvoer van een specifiek schrijfprogramma zijn.