Dans les plis sinueux des vieilles capitales / An schwarzer Mauer verkrüppelte Bäume
iets goed kan zijn. “Aan de horizon een zeiltje dobbert op het deinen
zo hopeloos de dingen denken door mij of ik denk mij door de dingen
want in dit weidse verliest men zich, muziek wordt het denken,
onmiddellijk, weg van de wet en het ik en de rede.”
“En we hadden hem, een meeloper, een bedgenoot, wie zal het zeggen
een illegaal gehuld in een laken maar hij gooide het laken van zich af
en sloeg naakt op de vlucht.” De wereld slaat weg onder je voeten
en het is erger dan de dood, de angst wordt een huilen dat woest
in zichzelf slaat, omkeert en huilt. Gerechtigheid veronderstelt dat er
Het Gedicht van de Dag komt vandaag uit ‘La Vie Sexuelle de Charles Baudelaire’ (1996 -heden).