Autour des verts tapis des visages sans lèvres / stille blutet in dunkler Höhle stummere Menschheit in de wereld, duwen. “Een almaar groeiend licht straalt er. Aangestoken bloemen branden van verlangen.hun kleuren wedijveren met het azuur van de hemel enhun geuren in lagen klimmen als rook naar de sterren.” Wrang en scherp is jonge wijn. […]
Categorie: La Vie Sexuelle de Charles Baudelaire
La rue assourdissante autour de moi hurlait. / O, das gräßliche Lachen des Golds maar niet voor iedereen. “Niemand leek ook maar in het minst gehinderddoor het wilde mormel op hun rug, ze gingen door alsof dat nu eenmaaleen deel was van henzelf, wijl toch hun gezichten doodvermoeidstonden en hun voeten zich ternauwernood uit het […]
Leurs hymnes solemnels emportés par le vent / Pupurne Seuche, Hunger, der grüne Augen zerbricht en wonderbaarlijk stokt. “een brede grijze hemel, een grote vlakte stof,geen wegen, geen gras, niet één distel, niet één netel, daar kwam ikmassa’s mensen tegen die gebogen liepen onder de last die zij droegen:een afgrijselijk gedrocht, log en zwaar als […]
Ainsi qu’une sylphide au fond de la coulisse / O, das versunkene Läten der Abendglocken als mede-inrichter. “Het gruwen is er weer. Het is een deurwaarder die mij komt kwellen in naam van de wet; het is een miserabele sloerie die haar miserie aan mijn lijden wil haken en hijsen; de aap die uit mijn […]
Quand le soleil cruel frappe à traits redoublés / Aus silberner Maske der Geist des Bösen schaut het zo zijn). “Op een nacht als alle anderen plots het nieuwe jaar ontploft: vuurwerk, speeltuig, wanhoop en bonbons. Een malloot schopt, de ezel sjokt, een heerschap in kledij, met gelakte schoenen en veel vrouwvolk bij, buigt en […]
Dans les plis sinueux des vieilles capitales / An schwarzer Mauer verkrüppelte Bäume iets goed kan zijn. “Aan de horizon een zeiltje dobbert op het deinen zo hopeloos de dingen denken door mij of ik denk mij door de dingen want in dit weidse verliest men zich, muziek wordt het denken,onmiddellijk, weg van de wet […]
5.TABLEAUX PARISIENS & AN DIE VERSTUMMTEN te zijn. “De oude veeg kwijlt beverig wanneer zij het baby’tje ziet en het strelen wil zo tandeloos en kaal zoals zij is het, maar het kind inafgrijzen spartelt en krijst heel het huis bij elkaar als haar klauwen het over de wiegrand willen raken, en het verschrikt zo […]
Het kan, op een onverhoeds moment, misschien verbazing wekken dat enerzijds alle takken van het alom florerende kunstbedrijf zich genoeglijk bedienen van de geneugten en voordelen van de hedendaagse informatietechnologie en dat zij zelfs pogen al de nieuwe mogelijkheden daarvan optimaal te integreren in hun praktijk om zich niet langer als Grote Kunst maar nu […]
Au pays parfumé (That even lovers drown) que le soleil caresse te rekken. “Ik heb mij altijd voorgehouden dat een groot… enfin mijn verontwaardiging heeft mij ertoe gebracht om u getuigenis te doen … ik zei bij mijzelf : ik wil mij distantiëren van deze idioten … het grootste muzikale …” De heersende illusie, de […]
Mais le vert paradis (Laughed; and plunging down) des amours enfantines het gebeurde. “Schattebol, ik wou heus wel komen spelenmaar ik moest … ik kan, denk ik, beter wat vaker komen maar dan niet zo lang …zoveel geld dat gaat echt niet meer…scheur de wissel er maar af en zorg goed voor mijn verzen ” […]
Une niche,(Laughed; and plunging down) d’azur et d’or tout émaillée gebeuren zal scheuren. “Vergeet niet dat ze een bloedhekel hebben aan lyriek, aan èchte lyriek, dat enkel hufters als Béranger en de Musset… die hygiëne van je pas ik toe sinds twee maanden…het wordt redelijk serieus dat België Bloot boek… paganisme van imbecielen, zo noem ik […]
J’ aime de vos longs yeux (Pressed her body to his body) la lumière verdâtre in het duister. “een groot succes, zegt men, maar tussen ons:het gaat hier helemaal fout. Er heerst hier grote nijd, in alleseen grenzeloze vadsigheid, het is een immense massa leeghoofden,in één woord: al die mensen hier zijn nog lomper dan […]
Tes bras (Picked him for her own) sont des boas luisants les solides émules niet. “Laat toch iets weten! 1) Ik kan niet bewegen 2) Ik heb schulden 3) Ik moet op twee weken tijd nog zes steden doen. Interessant, ja, misschien, maar welk een onnauwkeurigheden, wat een lompe, lakse onverschilligheid! Het is niet Icarrus […]
Tu ressembles parfois (“A mermaid found a swimming lad”) à ces beaux horizons zingt en knakt. “En jij, wat voor een ben jij? Een gulzige? Een nukkige? Of zo’n vlotterd die geeft tot ze gans open ligt en kermt dan van koude? En jij? Neem je ze, of word je genomen? Wat heb je vast […]
4 . CIEL BROUILLE & THE MERMAID leden. Van elkeen der stervenden afzonderlijk hoor ik de stem in het kraaien (dat een krijsen is, dag na dag) van de haan daarbuiten. Met zovelen zijn ze, en toch is elkeen te onderscheiden. “Ik zie de mensen, zij lopen als bomen”. De zaal zit vol. Jouw hand […]
Dans la brute assoupie un ange se reveille / vers les oiseaux de mer opdat ik zwijgen kan, dien mij uw gesel toe (haar bed is leeg en met verstomming slaat het doodgewone liggen van het slaapkleed in een bundel op het voeteneind, de glinstering van herkenbare haartjes in de hoekige zon of het wegkwijnen in brak […]
Un spectre fait de grâce et de splendeur / L’eau profonde l’emportera voor spiegels soms dit lichaam staat (en naakt zal ik weerhet dier zijn dat in zijn geur geworteld ’s nachts de maanbehuild en mannen ach, een twijgje breekt zo teder in een klauwen overdag in maskers maquillage zal ik ijselijk snauwen naar de […]
Un air subtil, un dangereux parfum/ Bientôt peur-être tout à l’heure vol. voorwaar stijgt dan een zerpe geur (dit harnas sloeg ik rond het verdwijnen dat je was, ik kweekte bloemenin de gaten die je ogen waren, en in de holten waar jouw klagen galmde, in de slijmenglans van de nijd verwekte ik een wezen […]
Je me pris à songer près de ce corps vendu / La surface de l’invisible en hoewel ik niet bestond (drie gezusters bij volle maan, liefde druppelt paars uit elke porie, urenlang staan wij met de armen hoog als hagen in de wake en bij de stijgende verstijving der leden dissecteren wij de holle klanken […]
La froide cruauté de ce soleil de glace / Déjà sa chevelure effleure en in dat weidse slechts een stip (dan doe ik diten in jouw adem alles wordt één ruisen, zeevan infrasonisch ziedend leven, de tijd is zichontrollende een slak, languit, mijn hoofd strand dat alle landen is) was jij (schrikbarend zal het zijnhoe […]
Et ce monde rendait une étrange musique/ le bienheureux en weerom kwam (eek, een zwarte vlek – ik schrok me rot – een kat of iets, een hond, zo zacht en rakelings mijn enkels langs op het gras, de dauw, zo warm en harig, gruwel weet je, net) als vuur (een woordenschat die man en […]
Mer odorante et vagabonde / Le saule en de zee verdwijnt (het sneeuwde en alles trok sneller in je samen van het bontgekleurde vlak, de simultane hemel – praise his dick! – dan dat een pil het je uit het hoofd kon praten) zei ze (prinses, jazeker, maar honderd erwten zullen schuren bikkelhard en prinsen […]
La froide majesté de la femme stérile ex nihilo nil (de benen bengelen) nemo creavit : o parelend ontwenningszweet!(binnensmonds gejubel registrerend somskantelt in het duister nog het evenwicht) (open diafragma, lichtval schaduwloos op dit dat zich verheffen wil tot dat en het wachten samenvat met einde lichtval, diafragma sluiten, duisternis) ofschoon niet echt berustend in verdoemenis […]
Tes yeux sont la citerne ou boivent mes ennuis niet die klapwiekende (de curve van jouw hals) geketenden : ein jeder Engel ist schrecklich,- (gemuilkorfd en tellende de lijken soms na middernacht verbeeldt het zich) (knarsetanden, zeg je en een rilling door verkilde spieren trekt je wangen in een hatelijke plooi, jezelf ten prooi ben […]
Ô vase de tristesse, ô grande taciturne een geijkte vorm (in stilte en dan nog) van inspraak : in een knikker dit papiertje,- (reciterende een waslijst kleuren soms bij volle maan doorgrond ik het) (zeldzaam ben je, wil je mij maar ligt daar niet een bedding dichtgeslibt naar syfilliete schuim te lonken. Eiland ben je, […]
Ramper sur le versant de ses genoux énormes, gespleten aarde (slangen in je buik)waar ik lallend instuik, stik in je huid,-(indachtig kathedraalgezangen somsop autostraden nog herken ik mij) (liefde, herhaal je mij mijn liefdevoor het openrijten mijner wondenen als ik hanteerbaar ben geslonkenklinkt er harpgetokkel in je na) schoonheid lost zichzelf op waar ik ga […]
Je hais le mouvement qui deplace les lignes, een oud gebruik (heradem niet) :ik tast jouw vlees beminnend aan,-(in het tempo der getijden somsbij helder weer bedenk ik mij) (teder noem je hoe mijn vingers vluchtig vlammen langs het kammetje van wervels terwijl ik onverbloemd de uren tel en elk gebaar een drieste leugen is) […]
(advertentie) L’empire familier des ténèbres futures helaas (het schranst en schuift aan elke tafel) een drift ons welbekend,- (loop ad libitum) (humus, slijm en steen weerspiegelende steen en slijm en humus weerspiegel ik) (gruwelmantra voor haar lichaam tot enmet een grimas dromen fragmenterend – borst ontvolken, hinderbeentje krak en kom, de velletjes gebrandmerkt versturen) ofschoon […]
L’Art est long et le Temps est court. dixit humus, slijm en steen, enwereldzieken uitgemergeld dansen.tot het lichaam niemand kwam,tot haar lichaam niemand komt. paradijselijk ijs barst openwaar een engel werd gevild.onrustbarend door de glazen steden krijtde antieke gil van vleugelnood. kort wellicht en pijnlijk is het schone voor de dood.
Rien n’embellit les murs de ce cloître odieux. happen als de goudvis die naar wolken loertschuddebollen als de duif die koerttot het lichaamskluwen openbarstte,tot haar lichaamskluwen openbarst. rust vervagend, drinkt zo zoetjes,oorlog onverhoeds in stulpen knippert,gulpt dan op en van hun schermen drifttot op kraaknet glas een bloedend klompje ligt. in korte scènes word wellicht […]
Le succube verdâtre et le rose lutin kruisweg in een kromhals : laait, verkilt of smelt de droogstoof in tot de lichaamsgrens vervaagde, tot haar lichaamsgrens vervaagt. armer blijft wie kundig draaitzijn lust en nijd tot stemmig grijs,dan hij die in zijn aarden bedtot dageraad naar zilver graaft. tekort aan dorst wellicht wordt nooit gelaafd.
Et vous, femmes, hélas! pâles comme des cierges eender licht door kathedralen als door ijs dat wellust ving, tot het lichaam mij bedaarde, tot haar lichaam mij bedaart. onbewogen zie ik strakke koordenvan haar ogen naar mijn dood:niet in cirkels boven dakenvliegen duif of meeuw of mus. tekort aan niets wellicht gebiedt de kus.
Envoie-toi bien loin de ces miasmes morbides; vel op derrie, roos in slijk, op vegen nacht een vaal gezicht tot het lichaam mij bekoorde, tot haar lichaam mij bekoort. vlees verhaalt de zeeën hoe het vocht vergaat in grond. bloemen dichten mij gedurig: doe ik mij sluitend in haar toe, tekort aan haar wellicht is […]
L’enfant désherité s’enivre de soleil een voetafdruk geluid in grint en maanlicht op de wagen viel tot haar lichaam zich weer sloot, tot haar lichaam zich weer sluit. kleur bedacht ik om het haar en om het vlak der ogen te betasten, warmte om het einde van mijn koude op haar poorten voelbaar stuk te […]