Leurs hymnes solemnels emportés par le vent / Pupurne Seuche, Hunger, der grüne Augen zerbricht
en wonderbaarlijk stokt. “een brede grijze hemel, een grote vlakte stof,
geen wegen, geen gras, niet één distel, niet één netel, daar kwam ik
massa’s mensen tegen die gebogen liepen onder de last die zij droegen:
een afgrijselijk gedrocht, log en zwaar als een zak steenkool of bloem.”
En de paden werden recht, en de bergen slonken in de dalen, geen bocht
beloofde nog een zicht, de verte van de onherbergzaamheid waar elke
blik verdwaalde werd plat en klaar en heel dichtbij. Zo gaat voort de ratio,
verklaart de dingen zonder onderscheid tot de woeker van het ware
tot zij met eender onverschil het huis bereikt van hen die haar belijden
Het Gedicht van de Dag komt vandaag uit ‘La Vie Sexuelle de Charles Baudelaire’ (1996 -heden).
Lees verder