Ainsi qu’une sylphide au fond de la coulisse / O, das versunkene Läten der Abendglocken
als mede-inrichter. “Het gruwen is er weer. Het is een deurwaarder
die mij komt kwellen in naam van de wet; het is een miserabele
sloerie die haar miserie aan mijn lijden wil haken en hijsen; de aap
die uit mijn mouw mijn tekst, mijn tijd als de zijne beschouwt.”
Vijf maanden hield zij zich verborgen om haar vrucht te beschermen
van de kwade wil der stamgenoten. Toen zij het kind baarde, scheurde
de smaad voor de ogen der kwaadaardigen en straalden moeder en kind.
Door de grenzen te sluiten draaien wij het hol van Auschwitz om:
iedereen zit van bij de geboorte als dader opgesloten in het strafkamp,
Het Gedicht van de Dag komt vandaag uit ‘La Vie Sexuelle de Charles Baudelaire’ (1996 -heden).