meststem

Barcelona 2008.
recarga aqui tu movil. 

het wou de blauwe stad omarmen zoals Pablo
ze achterliet, blauw met de tranen hard
in de blauwe ogen.

kattenzeik en mensenbrol.
het barst uit de poreuze gevels en druipt
over de handen, de armen, het spettert in de ogen
met spullen van Zara, Gucci en Gaudi.

alle wonden klappen open,
er is gratis zout van hogerhand.

de ochtendzon port in het zweet
van de nacht. op de balkonnetjes
neuken de duiven zich de veren van het lijf.
TOKOMUSIC. 

tapas. nits.
as below so above. 
de bakzeilkerk wordt hersteld
om beter te kunnen ploffen.

het galmt in gebrekkige leegte.
de mens meandert in ratten.

“We naderen de oevers van de Styx Minora”.

de wijven worden nijdiger.
de honden ruiken bloed.
de venten blijven zeiken.

het opgespoten strand kwispelstaart met venters:
aqua beer water cola
aqua beer water cola
aqua beer water cola

de droogte jeukt in haar droogte.
zij zegt wat het betekent
voor haar en voor de kinderen.
niets. elke stem is mest
voor de invallende stilte.

invoer (2018 > 2008) – rev. dv@BLd

voor ‘HET’