Categorieën
gedicht van de dag Grafiek het lyriek

PÉTANQUE

Het geheugen is een hoer die je betaalt
met je geweten. Hij is erg professioneel.

Het is zomer en het speelt pétanque met
zijn vader. Zijn lach is schoon en waar.
Het staat op zeven stranden Normandië
te bevrijden. Het heerst, want ’t is nu daar.
Zand glijdt door de vingers en het kucht.
De hoest geeft bloed, dat kan geen kwaad.

Het is dat ontwaken. Wat een kankerboel.

Het strand van het verleden heet toekomst,
de zee was net nog het heden, het loopt op tijd.
Het duwt zich af aan uw genade, waarde
die het slechts bij ontvangst erkent. ‘Raak mij
niet aan’! roept het vergeefs, want het wil
bij god niet weten wat het heeft gedaan.

Nog nooit faalde het lijflijke geheugen.

invoertekst (2015) – uitvoer2020, rev.dv@CIQ

tekening dv 2020

Geef een reactie

This website uses the awesome plugin.