B41 – D23

de muze is een tijdloos monster
dat knaagt en kauwt
op dichterslijf, een lijfeigen hunkeren
dat werktuig is, en ook het deeg daarvan, dat
murw gekneed zwartgeblakerd al in de oven rolt.
nooit leefde er ergens een zanger zonder deze haast.

ach, en uw breinaaldblik doorpriemt
het klotsrijm enkel in uw eigen weke
brein. u rijgt onze verzen aan het branden
van uw eigen lust, hier bij de potvis die plastic braakt
op de stranden van uw schermenzee.

uw scrollen is een meten, het meten een meerkost,
uw vingeren bepaalt de afstand van uzelf tot de dood achter glas.
de lectuur die u ter strandstoel bezigt, stokt op de bultrug,
het is een harde wetenschap. u weet maar al te goed
wat u herhaalt: resultaat! de rechtspraak parelt in uw hals.
u pronkt met uw verdict, uw nijd vertaalt ons lijden
tot van uw eigen waan de aanklikbare exploitatie.

leuk. regendruppels in een grijze zee.
de dikke boot toetert diepe tonen
en zet koers naar Dover, een meeuw
slaat daar zijn wieken uit en krijst
calais calais
calais.

één is het ware, het inzicht
te begrijpen dat alles
alles bestiert.

inputtekst (2017)

Dit is uitvoer van HERAKLEITOS, een reeks lezingen van de fragmenten van Herakleitos van Efeze in een presentatie van het Gedicht van de Dag-programma