B53

jij. recursief eist nu het toeval dat jouw haren
mijn schouder uitstrepen tot op het witte
bot en ook mijn voze tongval spalk jij met
buitenhistorisch gebulder. heethoofden, zij

worden met halen van hun rilromp en krijsen
gescheiden en hun leed wordt deel van mijn
pink. hou die knipschaar in spreidstand, jij. elk
moment is een momentopname met suisende

migs in de hersenpan en bloedtaaldoorzopen
het besef druipt nu pas achter je ogen: nu ook
met de neusloop geschouderd de blik schroeft

scherp in de richtkoker door scherven reeds heelal.
de vrede was horizon en oorlog onze vaderstaat.
goddelijk eerst was ik het, jouw slaaf, en dan het.

inputtekst (2017) -rev.dv@CCN

Dit werk valt onder een
Creative Commons Naamsvermelding-GelijkDelen 4.0 Internationaal-licentie.