De Feesten – Routebeschrijving A) met de auto De barstribben schuiven, het trilbeen knakt het stuikhart in, de uitzang Uit ploft het brein uit in wolkjes roze. Het exiteren verwerkwoordt. Dan, middels een immateriële transformatie rond de aleatorisch omzweven singulariteit, treedt het het buiten zichzelf, vervoegt, zich in een onzichtbaar zich vermommend, het deksel der […]
I het zit denk ik ook al in & aan de bestanden als een stalkende kwijlveeg in het halfduister de straatstenen te bevreten. Het hinnikt & balkt het zijn uit van haar geschiedenishikje in de lustwekkende pixelhuidjes, b.v. de grafbewegingen op, die krasloos op de schermen lopen te dagen ik? ik, ach ik, je kent […]
Men dient u niet te natureren dan: De klankband loopt, de indruk valt & in het rode werpt het vlees gestalten, Wast tot witte maan met zee de man. Vermeerdert niet het vlak de vouw, Het zicht wordt aan de lijn gesplitst & waar haar zon op einders flitst deelt als wachter mee de poort […]
Het lijf zijgt. Muurplak. Pollencongregaten in de netvliezen. De knokige uitstrekking 1 wijst in weerwil van het achterdehandse 2 t.e.m. 10, dat niet wijst. De haartjes klitten in de vleermuispelsjes. Zwart blikt een sluikse ijking van de rotswand af, botst op, & stuitert van de rotswand wederom. Slijk waarin de zingende lijfjes zingen, zijgen. (Bewaren […]
we zullen zullen we niet we zouden ons toch het gezeten zijn laten welgevallen terwijl het ons nog snel en adekwaat een paar naakten doorvalt, ik koning jij afwisselend jij koningin ik & de hele hermafrodiete afwikkeling, kom frommel het al maar op- nieuw: we zouden zouden we niet we zullen dit gezeten zijn genegen […]
of De Vergelding 13 Onheilspellende, vicieuze sonnetten (in´t zwart geschreven) O droogte zal (onheil o onheil o) O, ik die de droogte niet zomaar benoem, schrik Naar het dorp Is (dat de huizen zo kleuren), mij Heimt echter de aardse kleur die als een huid zit zo Ezelstrak als de put Is/Was der wegspurtende krabben. […]
Ongeluk voor twee Bespottelijk, ook hier, is het opgeven van bloed ter verduidelijking, het geschonken plasma der clarificaties, gulp, het wat glijdt er nu weer in het duidingsveld het wie vaart er mijn aderlating aan, plop, het hoe heks ik het hier nog uit. Kom, kortom, de bel gaat, schuif aan, treedt binnen, bestel ons […]
Het gezamelijke falen Het bekken oogt eiblauw, het bloed geeuwt & kolkt, we worden dagelijks ouder & gekker & mooier & de hemel kan zich met vallende rotsblokken nauwelijks verstaanbaar nog maken. Vogels uitnodigen vogels ter hunner beider begrafenis & eveneeens naar Afrikaans gebruik wil je, in de naarstig bewerkte singulariteit van ons vluchtige samenzijn, […]
De drager van het kenbare (jñeyasraya) 1. atra tavat prathamata eva: Vooreerst hier bij het begin zelve draagt de Kathedraal als kennisdrager (alayavijñana) het kenbare (jñeyasraya). Vide daartoe Bhagavat in de Abhidharmasutra anadikhaliko dhatuh sarvadharmasasrayah tasmin sati gatih sarva nirvanadhigamo pi ca (Het is het element zonder begin, de gemene steun van alle Dharma. Gegeven […]
