de nacht versleutelt letters tot gloeistaken die priemen naar het gesis in de open wonde. de wereld bronst, wij gloeien, stoken, sintels. hé jij daar, leg nog ‘s een blondje op het vuur (knars je tanden in de maat) Anke neemt plichtsbewust haar rechterknie in de linkerhand, ze lacht spontaan, haar naakte rug schittert in […]
