BLOEDSTRAAL JONGEMANIk hou van jou en alles is mooi. MEISJE, met verhevigde tremolo in haar stem.Je houdt van mij en alles is mooi. JONGEMAN, een toon lager.Ik hou van jou en alles is mooi. MEISJE, nog een toon lager dan hem.Je houdt van mij en alles is mooi. JONGEMAN, wendt zich plots van haar afIk […]
Tag: Artaud
er weerklinkt trage muziek wanneer de Huisleraar zich terugtrekt in zichzelf. hij profileert. elke beweging is wezenlijk dezelfde in de wereld van de trage muziek, er kan daar geen sprake zijn van alteriteit. Samouraï is dan ook niet zichtbaar op deze bladzijde, maar zijn aanwezigheid is merkbaar in elke lijn
Categorieën
SAMOURAÏ 34
we moeten het de Huisleraar (Précepteur) nageven in SAMOURAÏ, onze Experimentele Artaud Strip, hij heeft wel degelijk een punt. het moge wel zo zijn dat er een zekere verwarring in het verhaal geslopen is, maar we kunnen toch ook niet blind blijven voor de evidente samenhang der dingen? zien we niet met onze eigen ogen […]
165 – l’étiage toxicomanique de la nation – FEU BRIEFaan de heer Wetgevervan de Wet op de Verdovende Middelen Mijnheer de Wetgever, Mijnheer de Wetgever van de wet van 1916, in juli 1917 bij decreet aanvaard als de Wet op de Verdovende Middelen, je bent een debiel.Jouw wet enerveert enkel de wereldwijde farmacie zonder enige […]
SAMOURAÏ Acte II – scène 2 – de huisleraar geeft grif toe dat het allemaal wat moeilijk om volgen is ja. lang dacht ik dat de broodschrijverij als poëet wel ongeveer het laagste van het laagste was, dat je onmogelijk dieper kon vallen dat dat. tot ik verleden week op een prent van Lucas van […]
164 – j’y tombe du ciel – BUIK (lees eerst het eerste deel van deze tekst) En nu schikt hij zich in cellen waar een zaadje van onwerkelijkheid groeit. De cellen zitten elk op hun plaats in een waaiervormig patroon, rond de buik, voor de zon , boven de vogel, enrondom die circulatie van solferwater. […]
163- sang mélé de safran et de soufre – VENTRE Een slanke buik. Een strakke poederbuik, als op een prentje. Aan de voet van de buik een gespleten granaatappel. Uit de granaatappel circuleert een vlokkenstroom omhoog als vuurtongen, een koud vuur. De circulatie neemt de buik op en zet hem terug. Maar de buik draait […]
159 – Car nous sommes uniquement dans l’ Esprit – FOU VOGELEN-PAULofDE PLAATS VAN DE LIEFDE (slot) lees eerst het eerste stuk van deze tekst Op het moment dat het doek opgaat; ligt Selvaggia op sterven.Paolo Uccello komt op en vraagt haar hoe het gaat. De vraag krijgt Brunelleschi zo buiten zichzelf dat hij de […]
op pagina 28 van SAMOURAÏ, de Experimentele Artaud-strip, gebeuren enkele droomovergangen en -herschikkingen tegelijkertijd. De Précepteur (huisleraar) gaat eerst met moederlijke zorgen voor Samouraï van het toneel waarna het geluid van wegvloeiend regenwater te horen is, als na een storm. vervolgens schuiven het Masker van daarstraks en de Precepteur in en over elkaar maar waarvan […]
157 – une démarche d’insecte – TEMPS VOGELEN-PAULofDE PLAATS VAN DE LIEFDE (1) Paolo Uccello1Artaud heeft het thema van Paolo Ucello overgenomen van ‘Paolo Ucello’ uit de ‘Ingebeelde levens‘ van Marcel Schwob, een boek dat in 1921 werd heruitgebracht door Gallimard (eerste ed. Fasquelle, 1896 ) worstelt met zichzelf te midden een immens mentaal weefsel […]
wanneer op pagina 27 van onze Experimentele Artaud Strip de Precepteur suggereert dat het de liefde is die Samouraï verlangt, krijgt hij vanwege ontoelaatbare stupiditeit een klets in het gezicht. Samouraï stelt nogal cryptisch dat het de ‘uitzonderlijkheid der dingen’ is dat hij verlangt.bon, goed, owkay, we daalden derhalve af in de crypte van de […]
de toneelschets van Artaud is in de Verzamelde Werken vaag gedateerd tussen 1923-1925. het duurt nog tot 1929 vooraleer John Bovington zijn poep op deze wijze in de lucht verheft zodat Imogen Cunningham zijn benen in deze positie kan fotograferen en toch is dit exact de manier waarop in SAMOURAÏ, de Experimentele Artaud strip, de […]
op bladzijde 25 staat een waarlijk afgrijselijke scène afgebeeld: gedurende niet minder dan 1 uur en 17 minuten wordt een pantomime herhaald waarin de Samouraï voelt dat de gevreesde Ministers van daarstraks hem besluipen, hij trekt zijn sabel en de Ministers druipen terug af naar hun zeskantig hol in de vloer. de Samouraï voelt dat […]
155- – une cristallisation immediate et directe – LANGUE ARTAUD – Navel van het Voorgeborgte (3 – 4) God-de-reu sta mij bij en zijn tongdie als een pijl de korst doorboortvan de koepel met de dubbele boord,van de aarde die jeukt naar zijn woord. En daar is de driehoek van waterdie stapt in de pas […]
154 – Qu’on lui pile le crâne – AFGROND ARTAUD – Navel van het Voorgeborgte (2) Een groot, nadenkend en overbevolkt elan vervoerde mijn ik als een volle afgrond. Er waaide een vlezige wind die resoneerde, en de solfer zat er dik in, ja. Minutieuze wortelhaartjes bevolkten de wind als een netwerk van aderen, en […]
ARTAUD – Navel van het Voorgeborgte Daar waar anderen hun werken aanbieden wil ik niets anders dan mijn geest tonen.Het leven is het verbranden van vragen.Ik kan mij geen werk voorstellen dat los staat van het leven.Ik houd niet van losstaande schepping. Ik kan mij ook de geest niet voorstellen al losstaand van zichzelf. Elk […]
151 – toutes les étoiles de la folie – CHOSE Het venster van de liefde (slot) lees eerst het eerste stuk – het tweede Hij was groter dan alle anderen. En er was ook een klein mannetje en dat was ik. – Maar merk op : u droomt niet, zei Gérard de Nerval tegen mij, […]
Het venster van de liefde (2) lees eerst het begin van deze tekst Wij, op oudejaarsavond. Het onweer was aan het donderen, de bliksem deed het, de regen kwam op gang, de dromencocons blèrden, de kikkers kwaakten in alle vijvers, kortom, de nacht deed zijn werk. Nu moest ik een manier vinden om in het […]
149 – un ciel d’amoureux suicide – ZAADPLANT Het venster van de liefde (1) Ik wou haar laten glinsteren met bloemen, met kleine vulkanen die aan de oksels haakten, en vooral die bittere amandellava die in het midden van haar gespannen lichaam zat. Er was ook een wenkbrauwengalerij waar de hele hemel onderdoor ging, een […]
148 – la zébrure d’un éclair – BOEKJAAR De Persoonlijke Automaat (slot) begin bij het eerste stuk van deze tekst Dit schilderij is als een ruwe wereld, een naakte wereld, vol vezels en riemen, waar de irriterende kracht van een vuur het innerlijke firmament verscheurt, een verscheuren van de intelligentie, waar de expansie van de […]
De Persoonlijke Automaat (vervolg) lees eerst het eerste stuk van deze tekst Een fluisterwind beroert al deze verloren larven die de nacht in zijn glinsterbeelden zamelt. We voelen er een verbrijzeling van sluizen, een soort vreselijke vulkaanschok waaraan het daglicht is ontkoppeld. En uit deze schok, en uit deze verscheuring van twee principes, ontstaan alle […]
De Persoonlijke Automaat (1) voor Jean de Bosschère Hij zegt mij te zien met een grote obsessie voor het geslacht. Maar van een geslacht dat gespannen is en geblazen wordt als een object. Een voorwerp van metaal en kokende lava, vol met wortels, twijgen genomen door de lucht. De opmerkelijke rust van een geslacht gevuld […]
145 – la Ville aux murailles bardées – JENEVERBESSEN Het aambeeld der krachten (2) lees eerst het eerste stuk Maar achter dit visioen van het absolute, achter dit systeem van planten, sterren, tot op het bot afgesneden terreinen, achter dit vurige vlokken van kiemen, deze onderzoeksgeometrie, dit wentelsysteem van pieken, achter dit ploegijzer dat in […]
144 – le centre blancs des convulsions – STUDIEHOOFD Het aambeeld der krachten (1) De vloed, de walging, deze riemen, hier is het dat het Vuur begint. Het vuur der tongen. Het vuur in een weefsel tongdraaiingen, in de weerschijn van de aarde die zich opent als een buik in barensnood, met ingewanden van honing […]
143 – l’étage élevé d’un secret – HOOFDSTUDIE het haar van Uccello (2) lees eerst het eerste deeltje Toen je twee vrienden van je en jezelf op een goed bereid doek schilderde, liet jij een schaduw op het doek vallen als van een vreemd katoen, waarin ik jouw spijt en jouw verdriet, Paolo Uccello, kan […]
142 – le ramage d’une mer de cheveux – BOOMSTAM het haar van Ucello (1) voor Génica Uccello, mijn vriend, mijn fantasme, je hebt deze mythe van het haar geleefd. De schaduw van die grote maanhand als je de fantasmen van je brein afdrukt, zal nooit de vegetatie aan je oor bereiken, die draait en […]
de klare Abélard (slot) Abélard met afgesneden handen. Welke symfonie kan voortaan nog tippen aan die gruwelijke papieren kus. Héloïse eet vuur. Open een deur. Ga een trap op. Bel aan. De zachte, geplette borsten rijzen op. Haar huid is veel lichter op de borsten. Het lichaam is wit, maar bezoedeld, want geen enkele vrouwenbuik […]
jt 139 – pauvre Antonin Artaud! – RACEAUTO De klare Abélard (2) Het is een vreemde mooie dag. Voortaan enkel nog mooie dagen. Vanaf vandaag is Abélard niet langer kuis. De strakke keten der boeken is verbroken. Hij renonceert de kuise coïtus en Gods permissie. Hoe zoet is niet de coïtus! Zelfs de menselijke, zelfs […]
De klare Abélard (1) Het fluisterende raamwerk vormt op het glas van zijn geest altijd dezelfde tekenen van liefde, dezelfde hartelijke uitwisselingen die hem misschien zouden kunnen redden van zijn man-zijn, mocht hij ermee instemmen om zichzelf te redden van de liefde. Hij moet toegeven. Hij zal zich niet meer kunnen houden. Hij geeft toe. […]
jt 133 – il a des choses – WATERBRON Héloise en Abélard (2) Maar Héloise heeft ook benen. Het beste eraan is dat ze benen heeft. Ze heeft ook dat zeevaart sextant-ding, waaromheen alle magie draait en graast, dat ding als een liggend zwaard. Maar bovenal: Héloise heeft een hart. Een prachtig recht hart en […]
Categorieën
eerste sneeuw
EERSTE SNEEUW Zie hoe zacht, hoe mooi, hoe bleek De dag te sterven lag op ’t wit mysteriekleed En hoe zacht ’t geluid der stilte het vertrek bestreek in occulte macht, nacht die de dood bestreed. Wij verheugen ons te weten dat de dingen Ook die flarden van klaarte willen drinken, En met ons mee […]
Categorieën
journal intime #132
jt132 – j’ai l’esprit ùince comme une main – BRONWATER De Artaud documentaire met getuigenissen van vele hoofdrolspelers in de na-oorlogse Artaud-vaudeville annex tragedie… Héloise en Abelard (1) Het leven dat voor hem lag werd klein. Hele delen van zijn hersenen waren aan het wegrotten. Het fenomeen was bekend, maar ja, het was niet eenvoudig. […]
jt131 – avec de sinistres pirouettes – ROOFKUNST Brief aan een waarzegster (2) De emotie van het weten werd gedomineerd door het gevoel van de eindeloze clementie van het bestaan1Ik kan het niet helpen. Ik had dit gevoel voor haar. Het leven was goed omdat deze helderziende er was. De aanwezigheid van deze vrouw was […]
jt125 – Tous les rêves sont vrais – ZAKGELD WIE HEEFT NIET, … (voetnoot) Ik bevestig – en ik houd vast aan dit idee – dat de dood niet buiten het rijk van de geest is, dat hij binnen bepaalde grenzen kenbaar en benaderbaar is door een bepaalde gevoeligheid. Alles wat in de orde der […]
jt 124 – l’image d’un panique déjà éprouvée – GELDZAK WIE HEEFT NIET, … (2) Ik beschreef net een sensatie van angst en droom, van angst die in de droom binnen glijdt een beetje zoals ik mij voorstel dat de agonie moet binnenglijden en zich voltrekken in de dood.In ieder geval, zulke dromen kunnen niet […]
jt 122 – l’ étalon d’un néant qui s’ignore – NEUSPUNT Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (slot) De streng die ik priemen laat uit het intellect dat me bezighoudt en het onbewuste dat me voedt, vertoont steeds fijnere draden in het hart van het vertakkende weefsel. En het is een nieuw leven dat […]
jt 121 – il s’agit de la durée de l’esprit – HAARDVUUR Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (3) Ik voel de afbrokkelende grond onder mijn gedachten, en ik word ertoe gebracht om de termen die ik gebruik te overwegen zonder de steun van hun intieme betekenis, hun persoonlijke ondergrond. En beter nog, het […]
Categorieën
BIJ EEN DODE DICHTER
vertaling van ‘Sur un poète mort -A. Artaud 1914
jt 120 – la séparation à jamais – VUURHAARD Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (2) Je hebt het goed mis om te zinspelen op deze verlamming die mij bedreigt. Ze bedreigt me wel degelijk, en het wordt elke dag erger. Ze bestaat al en het is een vreselijke realiteit. Natuurlijk doe ik nog […]
Categorieën
HET MYSTIEKE ZEESCHIP
’t Archaische zeeschip moet zijn verloren gegaanOp zeeën waarin mijn dromen hopeloos baden;En de immense masten verwrongen geraaktIn de hemelse nevel van bijbel en hymne. Een liedje klinkt maar niet het bucolisch antiekeMysterieus tussen de kale bomen;En ’t heilige schip zal zijn zeldzaamste warenNooit verkocht hebben ver in den vreemde. Het kent de vuren niet […]
Categorieën
EXTASE
Zilveren sintels, vuurkolenkroesMet van zijn intieme macht de muziekGeledigde vuurgloed, verlost, schorsDie doende haar werelden lost Uitputtend onderzoek van het ikPenetratie die zich te buiten gaatHa! de ijsbrandstapel op, samenMet het brein dat het heeft bedacht. De oude onpeilbare queesteExtravaseert in genotVoelbare zinnelijkheden, extaseIn waarachtig zingend kristal. O inktenmuziek, muziekMuziek van bedolven kolenZacht, wegend, die […]
jt116 – les tetes moins que les trous – HUISWERK DE STRAAT De seksuele straat leeft oplangs de ongepaste gevels,de cafés, waar misdaad kwettert,ontwortelen de lanen. In de zakken branden sexehandenen de buiken drinken langs onder;alle gedachten laten het klinken,en de koppen minder dan de gaten. LA RUE La rue sexuelle s’animele long de faces […]
jt115 – le vrai néant effilé – VELDSLAG Er bestaat een zure en troebele beklemming, even machtig als een mes, waarvan de opdeling het gewicht heeft van de aarde, een beklemming met klaarten, met de interpunctie van afgronden, gekneld en geperst als punaises, als een soort hard ongedierte en waarvan alle bewegingen verstard zijn, een […]
jt114 – Le sol est tout conchié d’âmes – SLAGVELD De dichters heffen de handen daar waar trilt het levend vitriool,op de tafels idool is het zwerk datbeentrekt in een boog. het lid murwt een tong van ijs in elk gat, elke kier die de hemel zo voortschrijdend open laat. De grond is gans onder […]
Categorieën
zwarte dichter
Zwarte dichter, door een maagdenschootbehekst,verzuurde dichter, het leven stokten de stad brandt,en de hemel kwijt zich in regen,jouw veer krabt aan het hart van het leven. Bossen, bossen, ogen zwermenrond pijnappelwoekering;met stormharen de dichtersvorken de paarden, de honden. De ogen razen, de tongen roerende hemeltoevloed in de neusgaten omals melk, voedzaam en blauw;ik hang aan […]
Categorieën
journal intime 105
jt105 – inondation de corbeaux noirs dans les fibres de son arbre interne – ORGEL Roland Barthes weer, over Artaud deze keer: “L’écriture d’Artaud est située à un tel niveau d’incandescence, d’incendie, et de transgression, qu’au fond il n’y a rien à dire sur Artaud. Il n’y a pas de livre à écrire sur Artaud. […]