ViLT

In het rode blijft er nog het roze, Een wit waarin dit leven als gegoten zit Omvangrijkheid, wikkels rond het boze, Het geborgene ranke van de pit, Het wieken dat in elke schouder zit. Ten einde zal ik steeds het wijken zien Het schone dat jij in mij hebt gehad Jouw drang naar meer van […]

Hoe onvoorzichtig toch, & ondoordacht Dat ik jouw liefde wou, het volle niets Dat je in ons bed ten tonele bracht, De woorden die je sprak, dat holle iets, Waaraan ik mij kon spiegelen, het niets Dat niets ziet, het bulderen van schijn, Een waterval die steen & gras wou zijn, Mijn graf, omgeven door […]

Er komt een man, hij brengt jou mijn verhaal. Het is er triest, hij staart naar zijn voeten. Hij stamelt fel, kent niet zo goed onze taal. Hij zegt (echt) dat niemand hoeft te boeten, Dat alles goed is, niets nog hoeft te moeten.   Jij ziet dan mij  heel even, niet echt in dank, Jij […]

[whisky, fado, desengaño] Droefmonden drijven, het tedere sterft, De regen op daken herhaalt slechts de slaper In ritmisch verval, het doffe nu dat hij erft.   De tuinen van toen, de lust, het later Verwelkt, alle hoop ligt brak in het water. Dreiging doemt op, armada’s aan kusten Gebrek aan geweld, men vraagt te berusten.   Kinderen zingen, […]

[aubade] Achterwaarts bevrijding in de luchten ziet De nacht, waar ik mij boven zee & land Verhef &  u ontwakend strelen kom,  een lied Van licht dat in uw kamer klatert, hand Die uw gordijnen schuift & heft & zand Kust uit uw ogen deze mond van vuur, Minutieus uw huid voor ’t nieuwe uur. […]

[ein jeder engel ist schrecklich] Jij port & roert met stokken in de nacht, Op zoek naar mij: jij wil mij van de kaart. & Als jij mij dan raakt, is ‘t onverwacht & Schrik jij  dat jij mij zo openbaart. Ik ben nochtans zoveel gezoek niet waard, Ik leef in jou heel stil & minuscuul, […]

[oprispingen uit de maag van nuerenberg] Alles is hier. Middenin dit licht ligt Het duister dat ik overdraag. Uw schijn Is hoe mijn vuur zich aards heeft ingericht: Links, rechts, ver, hoog,  hoe vol is toch uw zijn!   Mijn woorden branden niet, te veel venijn, Mijn verzen raken niet het weke van uw hals. Mijn klacht streelt niet het […]

[rotonde] Hier is alles. De nachten stapelen De lagen donker op de lagen zwart & Het duister komt de dag insijpelen, Maakt de ruimte droef & klein & hard. Ik leef mij in, het cijfer is mijn hart.   Mijn grote zang roept universa t’rug, Ik gun de toekomst slechts mijn rug &  Draai het vlieden […]

[berchem, bijna middernacht] De stad is glas. Hoge kerstversiering glanst In lage etalages. Drie koningen Op junkiebenen strompelen gekopstanst Onder de lens. Blauw. Een meisje wil zingen Van weleer (“mag ik u iets vragen, mijnheer?”). Er huist verlatenheid in alle dingen, & U ontsluit het feilloos keer op keer. Wij zijn u daarvoor dankbaar, lieve heer […]

[gedateerd] U schrijdt met in uw sleep een sterrenbeeld. Uw geest is het klare achter donkere luchten. Uw lichaam is van g*d ons meegedeeld. Uw luister is een kluister voor mijn zuchten. Nooit kan ik uw wezen nog ontvluchten.   Ik spartel in het ijle als een ridicule zalm, Mijn woorden sterven uit tot lege galm […]

[verband] De deregulatie van de dienstregeling, Het bloed op de sporen, de grijze Smurrie, de subsidieregeling, Het boerse ontkennen van het wijze, Nijd in de liezen, vingers die wijzen Het gelijk dat niet ophoudt met het spijt Het stof  wil maar niet onder het tapijt, De stem die breekt in het holst van de hal […]

[fatale schuld]   Uw mond, uw kijken zo oneindig rond, Het raken van uw arm aan de mijne, Het frêle waaruit u toch zo klaar ontstond, Uw ochtend glorieus, uw adem lijnen, Waartussen ik geheel wou verdwijnen.   Gij, die niets van u, ik die niets van mij Weerhield, uw ogen fel, uw zucht in mij […]

[lach] Als alles zo aan alles raken zou, Zoals uw adem toen aan de mijne, Dan was dit nu geen tijd die iemand wou: Geen oord, geen tel kan daar ooit verdwijnen, Waar niets haar uitgestrektheid vindt, lijnen Niets uitlijnen, alles trekt tot punt ineen.   & Als ik zie hoe alles nu verdween, & Waar […]

[spiegelfase] Ik wend mij af & niets in mijn gelaat Zal u nog zichtbaar verontrusten ooit.   Mijn ogen niet die zagen het verraad, Hoe het rechte rood werd omgeplooid & Hoe mijn hout met goud werd opgetooid. Mijn mond niet & het wrange in die hoek Waar het krulde ( mijn stem bloedt uit op […]

[het bestaan overwonnen] Noch nu, noch toen heeft zichtbaar ooit bestaan: Ik zag mijn kijken in uw ogen in Mijn ogen & uw beeld wou daar gaan staan & Niets van mij kon nog de wereld in, Want in uw ogen lag mijn hele zin.   Nu vermijd ik dat men mij moet mijden, Mij moet zien, de […]

[via negativa] Het gezochte wil gevonden worden, Het verborgene onthuld. Elk afscheid Eist hereniging, elk einde een worden, Waarin het begin is, brug in de tijd. Elke liefde wordt gevoed door haat & nijd. Alle dingen hier op aarde dingen Naar de eenvoud, waar zij nog van zingen.   Maar jij wil nooit meer heel & bij […]

[pas encore] Ik vind geen einde in dit zwart, nog niet, Mijn wil is dood, jouw lijf te ver van hier, Mijn einder reikt niet verder dan dit lied, & Wat ik  zie is schijn & loos vertier, De lege omhaal van verlangen, sier, Waaraan ik ons verleden meet, het rijke, Dat ik in jou zag […]

[bloep] Er was jouw woord waarin mijn zin ging leven. Jouw woord verdween terwijl de zin nog klonk. De klank verging zoals je  schoonheid even, Toen ik al het mooie in verdriet verdronk Omdat jij weigerde wat ik jou schonk.   De wereld was voor jou:  gevangenis Voor mij jouw zijn dat er  niet langer is. […]

[dageraad] Nog eerder schiet de maan los uit haar baan Of brandt de zon in zwarte sintels uit Dan dat dit licht van ons wordt uit gedaan: Het vaste stralen van ons aards besluit Dat jou & mij in d’ hemelen ontsluit, Een eenheid die geen einde kent of vindt, Een schoonheid die de wrede […]

[de kus van cusanus] Onze lijven staan als één gespannen & Van verlangen vangt het ruisen aan: De kus heeft elk spreken al verbannen, Het woord, verbrijzeld,  is tot zucht vergaan.   De nacht wil naar een dieper duister gaan, Ik klamp je aan, jij smelt als was in mij. Ik vloei in jou, jij vloeit weerom […]

[knor] Ik zie jou daar, jij bent er helemaal. Ik kleed jou uit zodat ik alles weet. Jij bent mijn zon, er is hier geen verhaal. Jouw licht brandt door , ik verdraag jou als leed. Mijn nachten verdagen, alles is heet. Jij bent een hopeloze lus in mijn bestaan. Ik wil wel weg, maar […]

[strange effect] Het rare is: dit is verschrikkelijk, Jouw mondigheid heeft iedereen verblind. Ik spreek van goden, jij doet zakelijk. Jij spreekt van liefde, maar ik ben niet blind: Jij bent van ondergang het troetelkind.   Ik zal beschrijven hoe je ooit bestond, Want jij vergeet het vlees, de droom er rond, Hoe  wij twee als zwarte […]

[open boek] Ik heb jouw blik gezien, openbaring Van hoe ik bloed in mij, die trage dood. Ik wou je hand nog zoenen als een ding, Symbool van hoe ik mij in jou ontbloot. Jij bent constant mijn overvloed & nood. Ik lees jou overal & zie jou nooit. Jouw letters dansen in een land van […]

[over de onderstand] Het leed verschrompelt in de ledigheid, In de stilte klinkt mijn zucht als donderslag. De liefde sleept zich als een slak door de tijd. Zij smeert zich uit in haat & schuldbeslag. Wij hadden onze handen & een lieve lach. Ik likte van  jou lippen honing, eeuwigheid. Ik bracht jou van een bloem […]

[reportage] Ik wou mijn dood verslaan in rake woorden Voorspellen hoe de wereld mij ontbeert. Mijn pad liep in zichzelf verloren, oorden Doemden op, dromen die jij nu begeert. Jij hebt al lang jezelf in mij verleerd.   Ik lig te branden in een houten huis. Ik woel mij bloot, er zijn geen goden thuis. Ik […]

[tight] Ik heb jouw schoonheid in mij uitgebreid. Het is een woud waarin ik kan verdwalen. De populatie is nog onbereid, Ik ben alleen, kan nu geen mens betalen, & Ik heb moeite om het te vertalen.   Maar ik heb een klank gemaakt waar jij in klinkt, Er is een vogel ook die heerlijk zingt. […]

[tant pis] Ik lees het zonlicht als haar lichaamstaal, Ik word er klein van, koud & stil.   Ik ben het stof & jij de kathedraal, Het licht valt binnen zoals jij het wil: Ik dwarrel rond, de echo van een gil. Het beeld is scherp, er is een rechte lijn: Jij stoot mij af, om niet […]

[reflectie] Jouw ogen zijn het wederkerende, Het frêle licht van mijn  bestaan, De aarzeling, het er om vragende De bleke schijn, haar zon, die traan, De volle impact van de verre maan.   Ik heb jou als een standaard opgericht Ik heb in jou mijn daden aangericht Ik heb jou in mijn verzen uitgeschreven Jouw dag […]

[angelisch] Het ware heeft van engelen het haar Dat in dit slijk verglijdt tot nare nijd. Ik hou je hand vast, meesterlijk gebaar: Jij hebt voor stilstand in jouw vlucht geen tijd, Jij sluit je ogen als  ze branden van spijt.   De dagen korten, er komt een einde aan, Het blijft niet groeien uit één […]

[woef] Mij heb ik met jouw dromen aangedaan. Jij staat ernaast alsof het niet de jouwe zijn. Het licht valt in mijn glas, bekent een traan: Het diepe heeft verscheidenheid aan pijn,   Er zijn nog lagen aan verworpen zijn. Ik heb helaas ook daar mijzelf gezien, Een bel, een bol, de hel was het misschien […]

[luxe] Ik kleed je uit met handen vol verlangen, In mijn hoofd schuift alles even weg, Jij hebt mijn ziel met jouw geheim behangen. Eén tel is nu geheel een zonneweg, De wereld is gelijk aan wat ik zeg: Er is het licht dat in je haren valt, Er is een worden dat zich samenbalt, […]

[tijdloos] Er is nog steeds een toestroom in mijn lijf, Een sterk infuus van jouw betovering: Jouw haren zijn het woelen waar ik drijf, & Van je huid voel ik een tinteling, & Van je strelen  nog de loutering.   Daarbuiten voel ik slechts de ergernis & Binnenin het knagen van gemis.   Ik wrijf mijn zwart […]

(Alle LYLIA-teksten tot dusver zijn aan (een eerste) revisie toe, ook al omdat ik besloten heb om alles conform het rijmschema van de Délie van Scève te maken. De revisies verschijnen hier voortaan genummerd met een verwijzing naar het oorspronkelijk schrijfsel). [fladder] Er is misschien een raamverhaal, een zijn Waarin jouw lichaam vast staat als […]

(Alle LYLIA-teksten tot dusver zijn aan (een eerste) revisie toe, ook al omdat ik besloten heb om alles conform het rijmschema van de Délie van Scève te maken. De revisies verschijnen hier voortaan genummerd met een verwijzing naar het oorspronkelijk schrijfsel). [mozart had geen weet van die kavekes] Er hangt bloed aan mijn glas, ik wou […]

Stijg jouw negentigduizend mijlen hoog & Zie de nietigheid van elk verlangen: Hoe groot ben jij? Het leven is een boog, Alles is aan onze zon verhangen, Hoor hem stralen diep in de gezangen.   Hemellichaam jij, ingelijfd in mij & Ik verdwijn in jou & niets zijn wij, Een trilling in een trillen dat verschijnt […]

PDF-bestand van deze teksten [tussen de haken de titel van de originele post] [constellatie] De dag slaat aan & ik ontdubbel mij In wat ik was & daarvan emulatie, Verbeten leed & alom licht rond mij Waarin jouw huid verschijnt als simulatie Van haar schoonheid, zulke constellatie.   Maar niets van wat wij maken hier of […]

Ik zie je lopen in een tulpenveld, De zon verbleekt je haar tot schittering, Jij breekt mijn blindheid open met geweld, Mijn zwart verdaagt, er komt een glinstering, Nu ik bezwijk voor jouw betovering.   Er komt een oproer in mijn barre land De kleuren rukken op van aan de rand. Karmijn, turkooizen, roze, Pruisisch blauw: […]