18 oktober 1992 (4) uit mijn handen stuiven zeven engelenvan de steen die ik omsluit. zevenblauwgevlerkten leggen zalvendhemelzoete spreuken op de zweren in het land. er schieten geurige bloemen op in het bosen in de straten vrijen saters ennimfen op de schoot van een vingerende reus.herinner je de stem en zing het lied van de […]
18 oktober 1992 (3) van mijn handen zwermen zeven heksenuit de steen die ik omsluit. zevenzwartgerokten krassen walmend zwavelzure woorden over stad en land. er vallen diepe gaten in het bosen op de straten lopen enkel nonnenpaters en cyclopen. vergeet de hooploop weg naar nergens want mijn ogenvatten vuur en harde splinters staalspuw ik uit […]
afbeelding: ‘The Robe of Glory’ door Christian Waller (1937) lang voor ik hier was en verloren liepin het huis van de rijzende zonen volop genoot op de tip van mijn tong, sloeg mij een hand als bewijs van de tijden gaf mij een weg uit het huis van de zonnaar het git en het wit […]
18 oktober 1993 (2) aan de andere kant van de stilstaande nacht schuurt het rad van de dagen sneller en sneller. de wrijving verzilvert de zwervende tranen en aan de miljarden onhoorbare reutels en kreten geeft het eerst vuur en dan lucht. het schroeien giert als een schil van de hel rond de aarde. de […]
18 oktober 1993 schuld heeft geen verleden. natuurlijk ben je schuldig, iedereen die hier geboren is medeplichtig, heeft bij zichzelf de verzaakte plicht om verantwoording af te leggen voor wat zij niet deed, niet doet en nooit zal doen. alles wat je koopt is een vergrijp. het overschrijdt de grens van het zogenaamd humaan toelaatbare. […]
Alle gij volken, klapt in de handen
17 oktober 1992 de mechanische reproductie is intelligent geworden en heeft geen mensenoog meer nodig, laat staan die magistraal uitgesponnen blurp van je, walter. je bent het fijne stof, roet der uitlaten dat door de kieren in de huizen dringt, katalysator die de zeemzoete leugen brandbaar maakt. de lyriek gebeurt pas echt als de letters […]
de Vlaamse dichter is heden nog laffer dan een priester. zij preekt in zinnendie zij afbreekt omte rijmen het geloof dat zij niet heeft. zij zal het nooit beleven. jij wel omdat ik jou aanspreek en jij bent te slim om mij niette geloven. mijn stem is goddelijk misschienmaar heel mijn lijf zit vol van […]
9 oktober 1992 het licht ritmeert de ornamentener is geen lijn waar het niet golftklavecimbel valt er uit de bomen detegenklank stoot stigma op de borst ” bejubel de pijnen!juich toe het genot!bewerk de miserie!omzwachtel je lot !” het licht is nu het punt voorbijwaarop je nog kon volhoudendat we niet geheel doorschoten zouden zijn. […]
