Er belt een tijdsblijn op mijn tong ze springt niet open ik hou het binnensmonds tot ik van uw zon kom afgedropen het lichaam dat het uwe is verkolkt in mij tot avondrood ik zie ik, ik zal het zien doen zakken tot bij mij tot ik ik op ik kan tikken tot ik tikken […]
SCHROEFRUISCH: AUDIO: voordrachtsessie Het Pad van de Wenende Nacht tekst & stem: dv geluiden: bjørn magnhildøen, midi door tekstinzendingen gegenereerd & Live gecapteerd (daarnet tijdens het voorlezen) door de ‘box’ op WASTE@noemata.net, zie http://noemata.anart.no/faec “might be called a writing performance though for more info have a look at http://noemata.anart.no/faec/info/” THEMATA-lijstje het zijdelingse tijdruisen het […]
Azië Altijd het slavenmeisje bronsborstje koninklijk bemoedervlekt draai om de pagina’s van dit boek geschreven met de halen van een oceanenpen. Inkt van de mensenpot er klinkt een schot de tsar is kapot – een uitroepteken! triomfante legers zijn de komma’s en het gepeupel een stippellijn, hun razernij die aarzelt niet, de volkswoede, geen vergissing […]
een video van kesselpoet Angela Genusa, zie ook POETRY KESSEL-LO POEZIE
(voor i.d.) wij zijn gestorven wij zijn gestorven het bloed zeikt ons de trein uit & de trein raaskalt, oogrolt & sjort hoog de zinnen tot in de laatste vier rijtuigen de praatgaatjes de bestemming aalst liederkerke uitkraken wij zijn gestorven maar niemand voelt met ons mee de uitval van het licht hoezeer wij ook […]
[ IV ] De ijzerader in de zang gegoten ligt & roest, ikblikje ik – maar wat als opwaarts jij wil gaan stroomjumpen & in de groeven je kleurzieke griffen laat het inegale stof de stem verheffen, het benige luchtfritselen dat je onderroks numineus op je eentje al aardig knetteren laat, het roofdier dat voor […]
ROEST I De lor met het lachgas je mondhol ingepropt, de jute touwen verhand- groeven je op polshoogte schuins af opdat je breedarmt om & om de armoedige ruimte ombloedert een beetje toch, nu je zo lijkt & stijft & mij de traanblik afzegt. Het leed in de zang gegoten ligt & roest, ik het […]
Bon, Soit. De Klank. Het wordt weer winter. Meestal vertoont het kalende vilt-bedrijfje met haar neo-kathedraleske bebouwing dan de neiging om moeilijk beginnen doen. De eertijds excessieve, met exuberant-groteske colorieten behepte veelvormige groeisels hebben bij het winterse versterven de neiging zich in de eigen talige kronkels in te slingeren, op wanhopige wijze pogend de warmte […]
