de wetten van de tijd verbergen graag dat zij door onszijn opgesteld. hun gedrag vertoont enige gelijkenismet de grijze bedelaar vandaag die voor de grootstesupermarkt in Bujumbura – een kleine kruidenier bij ons – de concurrentie van zijn terrein verjoeg.hij sloeg hard in op de andere verminkten met zijnlange stok. het gelijk kan je maar […]
alleen de dood beoordeelt de weelde
ik en u. wij. wat mij reeds een schijn was in het licht,brandt mij nu dagelijks het netvlies op. u draait mij omin mij tot schaamte, weg van u, maar wij beidenverdoezelen kwijlende een historisch falen dat ons allen treft. u spreekt maar zonder recht. ulacht maar in uw lach vertrekt uw angst zich tot een […]
rede klieft aarde, aarde slikt het rot
slik. het glijdt door mijn skelet, een veelheid aan elkaar omzwachtelende slangen. ik zit versteend in mijn gestalte nog, een verte, mijn onderlip gegoten om het glas met gif. kijk: dooi. de ware toedracht van het menselijke in mijsijpelt binnen. u. ikschrik. slik. het monster ikbent u. wie had dat gedacht. snel. beweeg en slik. slijk hoeft niet erg […]
teken schaamte met het roet der dagen
de avond is een klomp ik kruip het scherm in waar jouw oogeen leegte uitstraaltdie ik ieder aanbevelen kan. er wordt gestorven en het dienendat wij dienden draagt heden het lege uit. span strak de bogen.scherp de blik. dit wordt het vergeten eindevan een eindeloze strijd. de aarde beeft om ons. tril mee. ‘vernietiging door drank’ klinkt […]
het betekent draak, paard en angst
aan de horizon staat het eindedat zich eindelijk herkent de tijd van de wereld ontfermt zich over elk moment.de tijd van de wereldis veranderlijk, springerig, en cyclisch. het grint herhaalt bij elke stapde stappen die jij zette: gruis van ons huist in mij,wordt tot grondgeluid ontstemd. dagelijks, wij verarmen. ik voel jouw armen kwijnen, vertwijfeld […]
draag het kind, waad, zet het neer en verdwijn
gruwel houdt verband met grondigheid,de grond met het aardige van jouw lijf .het strelen van een hand heeft tepel nodigen kippensoep een kom. de vogels vallen. pels verhardt bij droging tot verheldering(de haartjes komen langzaam recht). verbrandvlees ruikt in alle kampen naar. asfaltwordt gelegd. eeuwigheid bestaat niet echt. je dacht dat ik gestorven was maar ik […]
praten jullie nog wel echt met elkaar?
ik ben dood dan, weg. de vloek volstaat, ik hoef er niet meer bij te zijn. inputtekst 3/4/2009 Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma.
een wijze zonder hoop is een wijzer
karren stropen de straat op,spatkoppen wat katten open en stropletten duif. de bloesemtak van kerselaarkucht kelkjes af in de opstartstankvan het gebulder. ‘van dit leed hoeft niemand weet te hebben’ ogen draait het om en luiken toe van paars naar puur oranje. ‘niemand,‘ zegt ze. de eerste slok is altijd de ergste.‘weet te hebben’. er […]
de oceaan zit vol met gebaren
‘het is een lieve jongen’ , zoals men zegt ‘hij bijt niet’ (van de dobberman die net drie katten en een baby). er nestelt zich een hoop op slangen, het droomtganse alen vol van verlangen. het houdt het niet langeren out zich als inhumaan. ‘ja’, zeg het, ‘ik doe het met machines’. het netwerk rilt ontzet. het […]
in een droge rivier vang je geen vis
(het is een wild verhaal,een kwetterzang vol dwaas getetterdat op de planken spettert maar al gauw…) het mint. minde. zij meert niet langer aan die kade. woedein vreze en bij rechtheid van roede.maar wie is zij? een ik? de zwoelte van een zucht in een staafje met standjes en vragen? konijnen verkopenzich aan eender welke pruim. […]
alleen de toekan weet waarom het moe
het groen is mos of rot.de takken van haar woord ontbottenheden niet. het hult vergeefsde adem in een zweem van zwijgen, bergt zijnwil in het einde, maar tot stilstand komt het niet. zij doet het gestaag in haar ontdoen ervaneen mortelende pijn. het drinkt haar knokigevingers in brede glazen vodka. hun strelen splijt de maag.het zand in […]
het onmogelijke is des mensen
nergens in dit dampenland verdraagt men nogdat ik mij zo letterlijk verwoord. afzichtelijkderhalve en zwijgend tenminste sta ik als boomtussen de bomen, met bloesem op mijn schrielte. jouw dag is mest. jouw stem vorkt mij afen terwijl jij triangeltdiep in het engelachtige,gieren de kraaien. ik behoor de bossen van onwilen jou toe, maar jij luistertenkel nog […]
het moet weg om weg te kunnen worden
Autour des verts tapis des visages sans lèvres / stille blutet in dunkler Höhle stummere Menschheit in de wereld, duwen. “Een almaar groeiend licht straalt er. Aangestoken bloemen branden van verlangen.hun kleuren wedijveren met het azuur van de hemel enhun geuren in lagen klimmen als rook naar de sterren.” Wrang en scherp is jonge wijn. […]
genezen lukt niet als je zelf kwaal bent
La rue assourdissante autour de moi hurlait. / O, das gräßliche Lachen des Golds maar niet voor iedereen. “Niemand leek ook maar in het minst gehinderddoor het wilde mormel op hun rug, ze gingen door alsof dat nu eenmaaleen deel was van henzelf, wijl toch hun gezichten doodvermoeidstonden en hun voeten zich ternauwernood uit het […]
en de kathedraal bouwde kathedraal
Leurs hymnes solemnels emportés par le vent / Pupurne Seuche, Hunger, der grüne Augen zerbricht en wonderbaarlijk stokt. “een brede grijze hemel, een grote vlakte stof,geen wegen, geen gras, niet één distel, niet één netel, daar kwam ikmassa’s mensen tegen die gebogen liepen onder de last die zij droegen:een afgrijselijk gedrocht, log en zwaar als […]
(adagio e dolce – bwv 527) hoor: het orgel gorgelt hol en droef zie: het licht snijdt diep in het gemis. neen, vermaledijde,ik wil niet weten wat er met mij is.gorgel, orgel.snij maar, licht. ik zet mij afen uit het zicht.
schoonheid betovert, het echte verduurt
Ainsi qu’une sylphide au fond de la coulisse / O, das versunkene Läten der Abendglocken als mede-inrichter. “Het gruwen is er weer. Het is een deurwaarder die mij komt kwellen in naam van de wet; het is een miserabele sloerie die haar miserie aan mijn lijden wil haken en hijsen; de aap die uit mijn […]
de regen valt al dagenlang de nachten duren veel te lang mijn vrienden waren vrienden tot hun vrienden mij vermeden mijn lief is onvergetelijk en jarenlang geleden ik buig het hoofd omdat ik niets vermag ik buig het hoofd omdat ik sterven mag ik buig het hoofd voor stormen die de mens de mens aandoet […]
de kale leenman stuurt men wandelen
Quand le soleil cruel frappe à traits redoublés / Aus silberner Maske der Geist des Bösen schaut het zo zijn). “Op een nacht als alle anderen plots het nieuwe jaar ontploft: vuurwerk, speeltuig, wanhoop en bonbons. Een malloot schopt, de ezel sjokt, een heerschap in kledij, met gelakte schoenen en veel vrouwvolk bij, buigt en […]
Lierke Plezierke Zij: krullengras, krullengras pikken pakken plukken plakken dikke plokken in de prullenmand pluk nog maar een volle hand straks op weg van huis naar Lier alleen mijn lief geeft mij plezier Hij: fietsen fietsen langs ’t kanaal elke kilometer telt de paal harder duwen rapper trappen dieper hijgen adem happen ’t […]
het koopt en verlost de kat in de zak
Dans les plis sinueux des vieilles capitales / An schwarzer Mauer verkrüppelte Bäume iets goed kan zijn. “Aan de horizon een zeiltje dobbert op het deinen zo hopeloos de dingen denken door mij of ik denk mij door de dingen want in dit weidse verliest men zich, muziek wordt het denken,onmiddellijk, weg van de wet […]
in ’t donker dal het licht valt diep door ’t bladerdek de witte vogel fladdert weg de gorzen en de rallen en de schrille karekieten zingen bij de rotte stam in ’t donker dal het licht valt diep door ’t bladerdek wij zwoegen hier en zingen zweten bij de rotte stam wij zwoegen hier en zingen […]
licht voltooid ’t begin dat geen einde kent
5.TABLEAUX PARISIENS & AN DIE VERSTUMMTEN te zijn. “De oude veeg kwijlt beverig wanneer zij het baby’tje ziet en het strelen wil zo tandeloos en kaal zoals zij is het, maar het kind inafgrijzen spartelt en krijst heel het huis bij elkaar als haar klauwen het over de wiegrand willen raken, en het verschrikt zo […]
Het kan, op een onverhoeds moment, misschien verbazing wekken dat enerzijds alle takken van het alom florerende kunstbedrijf zich genoeglijk bedienen van de geneugten en voordelen van de hedendaagse informatietechnologie en dat zij zelfs pogen al de nieuwe mogelijkheden daarvan optimaal te integreren in hun praktijk om zich niet langer als Grote Kunst maar nu […]
de rok verhult de schoot, de zee haar dood
Au pays parfumé (That even lovers drown) que le soleil caresse te rekken. “Ik heb mij altijd voorgehouden dat een groot… enfin mijn verontwaardiging heeft mij ertoe gebracht om u getuigenis te doen … ik zei bij mijzelf : ik wil mij distantiëren van deze idioten … het grootste muzikale …” De heersende illusie, de […]
men zegt dat in de oude oden waarvan je soms nog flarden opvangt in het seniele gejammer van de dementerende oudjes die door hun nakomelingen tegen hun wil zijn meegebracht uit de meest onherbergzame gebieden waar het leven ondertussen geheel onmogelijk is geworden, men zegt dat daarin haar naam wel eens opduikt. met de meest geavanceerde middelen hebben we alle beschikbare informatie, de meest minuscule […]
71 – de penguïn nukt omdat vliegen niet lukt commentaar minachting, verachting van anderen komt voort uit het gebrek aan betoonde achting van anderen. uit de behoefte aan waardering. als je iets niet kan, als het je niet lukt, blijf dan hardnekkig proberen en leer van de anderen tot het je lukt. als het je […]
Mais le vert paradis (Laughed; and plunging down) des amours enfantines het gebeurde. “Schattebol, ik wou heus wel komen spelenmaar ik moest … ik kan, denk ik, beter wat vaker komen maar dan niet zo lang …zoveel geld dat gaat echt niet meer…scheur de wissel er maar af en zorg goed voor mijn verzen ” […]
het rot maakt steeds wel nieuwe luizen aan
Une niche,(Laughed; and plunging down) d’azur et d’or tout émaillée gebeuren zal scheuren. “Vergeet niet dat ze een bloedhekel hebben aan lyriek, aan èchte lyriek, dat enkel hufters als Béranger en de Musset… die hygiëne van je pas ik toe sinds twee maanden…het wordt redelijk serieus dat België Bloot boek… paganisme van imbecielen, zo noem ik […]
een mooi plan is gedurfd maar ondoordacht