de rede holt haar eigen waanzin na
Categorieën
Harusmuze #306
Categorieën
praten is het woord
Praten is het woord ophangen.Toegesproken stopt de sneltrein niet. Menbespreekt waar je was. Schrijvend hang je traag te snakkennaar de halte van de eigenwaan. Jeleest jouw naam verkeerd. Ik ben immers al verdwenenin het spoorwegnet. De aankomsturendaar zijn niet voor mij. Dichten doet ons ’t woord verhangenvan de plaats waar niets al hing naar daar […]
305 – zodra het weefsel rot tot fabricaat, wordt liefde mantel voor de haat hexagram 57 – 巽 – XUN – ‘wind’ Lees over het Harusmuzeprogramma Bekijk alle Harusmuzes Harusmuze Doc input https://dirkvekemans.be/2018/11/08/harusmuze-143/ scève Mon ame en Terre (un temps fut) esprouvaDes plus haultz Cieulx celle beatitude,Que l’oeil heureux en ta face trouva,Quand il me mit au joug […]
Categorieën
LAIS XXVIII
Het eiland slinkt en zinkt: de vloed komt op,grijze meeuwen plonzen dood en de zeeis zomp en slop, de stank vult de kopmet alg en rot, een menigte zingt meemet meeuwen krijsend eigen stervenswee.Riolen gapen, geheel en al bevrijdvan lust en energie en wijd en zijdde stilte staat gebenedijd tot zijverschijnt en wonderlijk haar hand […]
de mens is een labiele constante
Categorieën
de dichter des zomers
Kleur is hem in de kleren gekropen dit hoogseizoen dat dons op zijn verzen doet en danig zijn oren tuiten met toeters en trommen. Bloemen te waaien staan op zijn hemd dat longen omvat met een vuurzee van aardlucht en gele geuren van haren en rode en lachjes die krullen. Zwart met gaten zo diep […]
minachting troont als god op eigen rot
Categorieën
eentje van het huis
“Hij had alles verteld. De andere, die ouder was, hadden we maar meteen afgeknald, die zou toch niks lossen. Die zijn kop hing te bloeden op zijn schouder, dat maakt indruk, dan nijpt ge ze al, hoor.” Den Bère vertelt over zijn legioen-jaren. Hij is vandaag vader geworden, komt het vieren aan mijn toog. “Na […]
mij bereikt een beelddat naar mij reikende is:gebrek aan handen. mij bereikt een lichtdat stralen licht aan mijvergeefs wil geven. mij bereikt een beeldvan mij dat reikende is:dood en duisternis. .
een abstractie abstraheert abstracties
Categorieën
uit de maat
voor en over c.v. Drie planten zonder bloemin licht en donker groenvariëren op een tune van Monk.Mijn vingers doen de honk. Doemdadoemdadoemdadoemda doe jij.Dat past daar hoegenaamd niet bij!Ik denk dat ik dit schrijven beter laat:’t is geen dadoem en de doemda is uit de maat. inputtekst (1992): Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma […]
in ’t gevolg verschijnt de eenvoud van het rot
Categorieën
de poëet
grappig is te zien hoe snelhij weer in god gelooft,als je hem een eigen stijlen stevig rijm belooft. inputtekst (1992) :
overgave vereist een weigering
Categorieën
LAIS XXVII
Alleen een hond kan schrijven dat ‘het schrijft’en zich verbeelden dat het een schrijven is,maar zelfs een vlugge schets daarvan verschrijftzichzelf tot wie de echte schrijver is:in wiens verbeelding nog schrijft ‘Het’ LAIS?Ben ik het niet die zich genomen weeten Het bedrogen drager van mijn leed?Blijft zij dan niet voor eeuwig buiten schotterwijl ik Het […]
koste wat kost, vermijd vrije keuze!
Categorieën
langdurig gerenderde liefde
het punt dat ik bij kaarslicht toenin jouw gedachten las, was eerderlijn misschien, waarin jij het zienbewonderend ging spiegelen. de pixels licht van toen stralen nudoorheen volslagen duisternis,het zwarte gat waarin verdween: jij, de hond die snurkte, en, gebroken glas, de tere bel van liefde om ons heen. inputtekst (1992) Over het ‘Gedicht van de […]
onmogelijk? ’t woord maakt het mogelijk
Categorieën
rigorisme
In vreze om larvendie minzaam ebbenhouttot zwartste nacht vermalen, wanhopig om regendie de witte twijfelvoor de vraag van antwoord dient, en rillend om warmtedie het geroofde eigaaf de grauwste bek uitstoot, kokhalzend het leven aanbeden als de doodvoor jouw aalgladdedageraadswoorden. invoertekst (1993):
Categorieën
’t schrijverschap
voor (en door) kamiel choi de laptop warmt op mijn schootik open het veld: zwaai met dadenzoals wij vroeger zwaarbewapendgoden schiepen. buiten raapt een oude vrouw kartonen stapelt het geduldig op een karheur haar is grijze suikerspinzo staat zij daar. cho: ik zie een heilige, verdomd;en: die k is kanker in mijn naam!maar och, hun […]
schrijven betekent, tekenen beschrijft
Categorieën
dichter 1992 – 2019
dichter 1992 het regent gestaag.de hond slaapt aan mijn voeten.ik lees wat ik schreef. dichter 2019 het regent gestaag.de honden zijn gestorven.ik lees wat het schreef. inputtekst (1992):
wie de ontgoocheling vreest, beleeft ze
Categorieën
het weigerde
“In ’t dakraam toen getekend stond: de maan,zijn lach in ’t glas, die schoorsteen daar die vingin’t zwart geschreven klanken van haar naamdie daar voor even in de tijd gelijk geweven hing. Bemerk ook het ontbreken van kleur enin zijn dromen louter droefenis die nacht,en hoe dan ’s morgens de zonneprachtin Het haar licht verspreidt […]
Categorieën
rondeau #2
voor Christine de Pisan van al die dode dichters hier bij mijdie spreken in en door mij heen van al die groten heeft niet een een troostend woord voor mij. in hun boeken, in hun woordenbrijvond ik niets dat mij jou waardig scheenvan al die dode dichters hier bij mij. geen woord van hen klinkt […]
de abstractie abstraheert een fictie
Categorieën
B26
In laaiend vuur verworpenneemt het droge blad van lucht,vuur en aarde alle kleurenin zich op en zweeft. Het krult en weegt zich al krullende af. Een roos vergeelt tot tere lijntjeswaarin nog herfstzon trilt. Wit gebald wil een strakke handals van zijde het voelenvan de hand nog raken: van wieg tot grafwacht de mens vergeefs […]
wie het zijn pakt kapt gaten in het pact
Categorieën
LAIS XXVI
Een speld van git bij parels kornalijn,granaat en amber, en donker diep klaartheur hals uit met van geuren een gordijnen krult een lok die wit gefonkel gaarten Het dat als een god op aard bedaardhaar zich voor zich ontdoen ziet van heur praalen uit de zijden stappen haar verhaal:de ster die in zijn woorden branden […]
Categorieën
LAIS XXV
Is zij het daar die Het ziet, haar blankevuur van huid verhoogd met manestralen? Zijn het in die wilde baren daar haar rankehals, haar ogen die het licht doen dralenvoor het in de nacht verdwijnt? Bepalende grond en ‘t kleed de tekening van ‘t lijf? Is haar te zoeken deel van haar verblijf? Maakt haar te zien […]
van pannenkoeken maak je nooit nog kip
1. mijn zwakte was de woede:ik noemde woede dan maar wee.het werd mij zwaar te moede:mijn noemen werd een zee. 2. de weemoed doet vermoedendat moed de wereld openbaart,maar algen willen woedenwaar de zee haar moed vergaart.
vrijheid vernietigt het vrije gevoel
Categorieën
LAIS XXIV
LAIS waarvan Het het gemis bezit,en duizenden varianten duisternis:’t perverse schrijn waar niets het niets aanbid,verloop van tijd, vrij van gebeurtenis,paleis waarin de ruimte leegte is. Het is die leegte die zichzelf herkent,herhaalde spiegel van het mankement. ’t Gedaver dreunt hier vers na vers voorbij:een rotten van absentie dat nooit went.Kom, lezer, doe er nog […]
Categorieën
il me convient endurer
Christine de Pisan – 2 rondelen VI En esperant de mieulx avoir,Me fault le temps dissimuler,Combien que voye reculerToutes choses a mon vouloir. Pour tant s’il me fault vestir noirEt simplement moy affuler,En esperant de mieulx avoir, Se Fortune me fait douloirIl me convient endurer,Et selon le temps moy riulerEt en bon gré tout recevoir,En […]
het schone geheim wil onthuld worden
Categorieën
B41 – D23
de muze is een tijdloos monster dat knaagt en kauwt op dichterslijf, een lijfeigen hunkerendat werktuig is, en ook het deeg daarvan, datmurw gekneed zwartgeblakerd al in de oven rolt.nooit leefde er ergens een zanger zonder deze haast. ach, en uw breinaaldblik doorpriemt het klotsrijm enkel in uw eigen weke brein. u rijgt onze verzen […]
elke gebeurtenis ontkent zichzelf
Categorieën
LAIS XXIII
XXIII Het was. Zeven dagen, zeven nachtenzwierf het door de woestenij en zocht Hetzich een lijf om, haar lijfeigen, te wachtentot ook dat weer stierf: wat vergezocht Hetviel als zand op zand, tot stof vervlocht Het,dacht doem. Denkt. Is. Maar zo in zich gekeerddat niemand nog begrijpt wat Het beweert.Het schrijven was geheim waarmee Het […]
ziek geheugen sterft aan herinnering
Categorieën
B53
jij. recursief eist nu het toeval dat jouw harenmijn schouder uitstrepen tot op het wittebot en ook mijn voze tongval spalk jij metbuitenhistorisch gebulder. heethoofden, zij worden met halen van hun rilromp en krijsen gescheiden en hun leed wordt deel van mijnpink. hou die knipschaar in spreidstand, jij. elkmoment is een momentopname met suisende migs […]
288 – een ezel denkt al balkende hexagram 63 – 既濟 – JI JI – ‘al gedaan’ Lees over het Harusmuzeprogramma Bekijk alle Harusmuzes input: https://dirkvekemans.be/2018/11/25/harusmuze-160/ commentaar: het is niet geheel ten onrechte dat wij het balken van de ezel (Spaans: ‘burro’, meer boreaal Frans: ‘baudet’) vergelijken met ons ‘spreken’. het dier legt dan wel geenszins een […]
Categorieën
B10
inhoud heeft het kleefkruid amper,impact evenwel meteen:naakt de woordnaad ligt ter vingertop. categorisch lost het op in ruitjesprittstick en sauzen bolognaise,maar toch: geheel gespletenheid is het,gelijkenis en onderscheid,concordant en discordantuit één het vele, het veleook weerom het ene in. (de bloemetjesop de groene ballenzijn klein en wit). inputtekst (2017)
vrije wil is valse bescheidenheid
Categorieën
B11
jouw gelaat ontvalt mij in slierten, zinktin het vormeloze. echo’s verwijderenzich, beelden tot schemer vervagen. wat jij was, is nog een waas van licht. ik durf mijn ogen niet te sluiten. er is koude die nietwijken wil. kale takken tikken op het raam.de frigo slaat aan, er is een nare ondertoon.de honden huilen, zij ruiken al mijn bloed. het zwijgen spreekt nu […]
Categorieën
B25
van de instortende gangen. een rookpluim kroontde heuvel (het gevederde hoofd), dwarsbalkenbranden, een hand tekent een m in het roet envalt dan stil. ‘kom’, zegt ze, ‘de zee wacht op ons.’ de nacht golft andere dagen aan in haar ogen, erzitten vele werelden in (haar lichaam is diagnose,handleiding, kaart van het heelal). hoeveel? gekreunslaat over in brullen, schreeuwen, snikken. pal boven zijn hoofd op het einde van de hellendestraat staat de maan, schildert de man af, hoed in dehand, het lijf hobbelt lijnen op de keien, een tel nogen hij is voorbij. geldbriefjes wapperen weg, […]
Categorieën
Harusmuze #286
als de wijze telt, is ’t afgelopen
schoonheid vervalt tot schoonheid van het Rot
Categorieën
B47
Met het ene roze handje in de heupen het andere hoog alsofer in de haar omringende ruimteeen belangwekkende scheidslijnviel waar te nemen, in een niet aflatende pogingom het halsstarrig fluitende herdertjevan zijn berg neder te laten dalen, draait,op vastgestelde stonden,in schokjes de herderinweg en wegvan de noodzaak om haar bewegingte moeten aanzien. De herdershond,met ere arm aan pootjesmaar zichtbaar gammel op zijn sokkel tochblijft als een hondvloeiend glijdende rondjes rond haar doen. Van het vlugge oordeelover de gewichtigste zaken,verlos ons heer. inputtekst (2017) >2000 uit ‘123 Manieren om Herakleitos te lezen’ Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de […]
vooruitgang: verergering van het Rot