horzels zwermen op de paardenrugbloed druipt, het dier kan niet verder.de nachtkleur blauwt de weg terug,daar omhoog: hoor de tijger brullen.nu dan is het hart van de reizigereen vlag, honderd hoog in de wind. Meng Tjiao
Categorieën
Categorieën
Harusmuze #329
het is geniaal als het een baard heeft
Categorieën
verworvenheid
dit land is niet het mijnenergens zie ik klaarnergens kan ik heen hier verlies ik niets van mijniets beroert mijn handhier beklemt geen doodsangst mij dit is mijn verworvenheid: oktoberlicht dat strak de stad kadreerten ’s morgens zilver klavecimbelsuit de ramen gooit. spiegelzang van meisjeskoren, gouden stemmenweven tegendraads een web van onontkoombaar zinsbedrog. bussen kermen […]
onze verteller vertelt zich constant
tussentijds waar ik nog niemand benbij toonloos onaanzienlijk licht datalle ruimte binnenskamers houdt; tussentijds waar het moment nog zegen is,waar tussen galm en aanslag stilte zich tot unisono plooit, verwachtingsvol,- geen oogopslag verdaagt de stondetot het later waar de stem van overslaat.er parelt zich een traan en jij bent enig dan, verschenenglans van mijn bestaan. […]
uit het licht komt licht dat ogen verblindt
Categorieën
niets beroert mijn hand
niets verliest zijn stof bij tegenwind. nietsdat door een stoot van angst in leven schoofen stijf van eenzaamheid verschuift op tijd. en verder niets dat zich met licht bedriegten ’s nachts zichzelf in niets verliest. nietsdat nooit beter wordt en hongerig bovendien er niets toe doet. fietsen voor het goede doel.niets dat zieltoogt ’s zondags, […]
Categorieën
Harusmuze #326
het zeggen hekelt spraak die ’t spreken mist
Categorieën
hier verlies ik niets van mij
de winter baart het land op. de witte walmgeeft bevroren op het raam haar dode zielgeletterd weer, met ademgrijs omkleed. stil nu, doe het licht uit, stel het scherper:dit is het land van balsemgeur en maneschijn.zeven bokkenrijders schudden wekelijks wat zwavelzure woorden over stad en land.er vallen grote gaten in het bos en op de […]
het spreken hoort niet wat het zeggen wil
Categorieën
nergens kan ik heen
’s avonds valt al vroeg het licht uit. ikpraat met depanneurs die van bedradingalles weten. geroezemoes, cafégeraas. dronken slaat mijn vuist door een muurvan bordkarton en in het gat zoek ikcontact met moeder aarde. niets heb ik in handen, geen dame stelt mijn grapop prijs, geen kus verschaft mij zekerheid:ik hang te rotten in mijn […]
de voldoening negeert haar verwoording
Categorieën
nergens zie ik klaar
nergens is een kamer, afgesloten,waar één bliksemschicht langeen eeuw van waarheid is te zienzonder tijd voor tranen of afgrijzen. nergens is een kamer, onbezocht,waar te zien is hoe geknakt de stengelzijn bloem uithangt, buigend uit het glaseen hand zoekt en davert van het strelen, op tafel stort tot grijzig stof. nergens is een kamer, onbetreden,waar […]
het ware berust in haar bepaling
de verbeelding sprak tot waar niets was.verleden heerste over toekomstpuin. ik was een insect dat met één vleugel cirkels trok in rotte ondergrond. scherven staken hoekig elke rondingaan. geen beeld versteende gratie nog,geen gratie voor een beeld van steen. nauwgezet de wereld werd vermalenvuile blikken zwartsel voor de ziel.hoger school geen heil: geen goddie hier […]
het andere zoekt zichzelf in jouw verschil
Categorieën
kinderspel
// het moedwillig verstoppen van informatie vergroot hun waardeonafhankelijk van de correctheid ervan die overigens slechts bij benadering te bepalen valt: het foutieve gerucht van een dreigend tekort wettigt het hamsteren omdat het hamsteren al bezig is ijzel vrieskou hagel wind die steekten wekt en wakkert de oogbrand // het oudste schermtruukje voor verborgen tekst […]
wie eerlijk wil denken begint met niets
Categorieën
aanvang
stilte, verwachtingsvol span de ijlste toon die ver- nee. wacht nog, betwijfelelk begin, verzwijg zolang (hou de adem in zolang) het woord dat tot verdwijnennoopt. bewaar de stilte, ver-zwaar ze met je aanzet tot zwijgen. wachten. stilte. inputtekst (1992):
het ware hoeft niet waar te zijn
Categorieën
2 haikoe’s
grond opgebroken straat.het stof strandt in de kamers:zand is geheugen. nu nu het straatlicht dooftvertrekt zij stapvoets uit mijn dromen bij daglicht. inputtekst (1992):
Categorieën
PdG – EPIG. I
Le hault pouvoir des Astres à permis(Quand je nasquis) d’estre heureuse & servie :Dont congnoissant celuy, qui m’est promis,Restee suis sans sentyment de vie,Fors le sentir du mal, qui me convieA regraver ma dure impressionD’amour cruelle, & doulce passion,Ou s’apparut celle divinité,Qui me cause l’imaginationA contempler si haulte qualité. De hoge stand der Sterren heeft gedoogd(Bij […]
vrij naar verbeterd gedicht #15 van Kamiel Choi vandaag ben ik op straat verschenengeest en hart geheel in ’t zwart: dostojewski bij de aziaten, die gaat appels kopen op de markt. ik muntte er de termen van mijn jeugd:puppies, ministek en winnetou. exotisch rommel ik met woorden:hoe kan ik hier ooit appels kopen? verder doe […]
neem de trein naar x tot je er op zit
Categorieën
dorp
dorp: blauwdruk van mijndenktrant, pretpark, doodsprent.de waarheid heeft zich diepin deze waanzin ingevreten. bouwsels slepen de weg. verkijken is verboden: elke gevel,elk stratenplan staat of valtbij de treurwilg wier takken naakte schouders streelden. zo één dorpskern kan gans een land,een continent in slaafse zang van haar doen zingen, bevend, tot het ploft. zo dool ik […]
Categorieën
PdG – EPIG. II
La nuict estoit pour moy si tresobscure,Que Terre, & Ciel elle m’obscurissoit,Tant, qu’à Midy de discerner figureN’avois pouvoir, qui fort me marrissoit :Mais quand je vis que l’aulbe apparoissoitEn couleurs mille & diverse, & seraine,Je me trouvay de liesse si pleine(Voyant desjà la clarté a la ronde)Que commençay louer a voix haultaineCeluy, qui feit pour moy […]
Categorieën
PdG – EPIG. XXI
Si le servir merite recompense,Et recompense est la fin du desir,Tousjours vouldrois servir plus, qu’on ne pense,Pour non venir au bout de mon plaisir. Als een beloning dan verdient het dienen,En door beloning het verlangen eindigt hier,Dan wil ik meer nog dan men denkt, altijd dienen,Om nooit een eind te zien aan mijn plezier.(vert. dv) […]
bewustzijn is gebrek aan gebeuren
Categorieën
oktober
Over de vijver van het parkroept de reiger, rekt zijn kreet.Niets bevestigt verder nogdit landschap. Zo ontloopt het zand ons nog,zo breekt de liefde hoog uitéén nacht ijs, stort in klater-beken spiegelscherven scherpop wat daar dieper naar eenschuiloord zwemt. Zwart op zwart zink ik in inkt.Geen steen die ik bekras heeftplaats voor wat ik grijpen […]
het schrijven beschrijft enkel het schrijven
Categorieën
LAIS XXX
De stank van god is niet te harden nuzijn rottend lijf geheel de aarde dekt.Wie van hem spreekt, spreekt stil en ambigualsof men nog zijn dood in twijfel trektterwijl het rot zich zichtbaar toch voltrekt.Soms gaan er ook stemmen op dat zijn Zijn toch niet zo zinloos kan gestorven zijn.Misschien is Geest nu Vader van […]
316 – kon de pil haar bijsluiter lezen, zij
Categorieën
nachtwake
roerloos lag ik daar, stof en as, wachtend op een wereldwende. waarheid kende ik als niemand,waarheid was de recht aanbeden zondie zwart mijn ogen sloeg en mijen al het zand tot spiegel branddewaarvan ik alleen het beeld verdroeg. episch, stichtend, monumentaalvoor niemand kraakte mijn zangbij het kermende kerkklavierdat vissersgeesten wekte: liedvol zon en zee en […]
god is heden helaas onbetaalbaar
4. véte como te vas, no dejes floja… (Gongora) o stroom, die stroomt zoals jij stroomt:veel bekijks beklijft jouw stromen niet.maar noem ik daar die steen mijn goddan zie ik ook mijzelf in steen en droomdat zij daar eeuwig in mij staat in steen,dan is de steen ook steen zoals jij stroomt,mijn god, die stroomt […]
X Puis qu’ Amours le te consent,Par qui as empris l’emprise,Amis, dont tu m’as surprise,Mon cuer aussi s’i assent. Mon vouloir du tout descentA toy amer sanz faintise,Puis qu’ Amours le te consent. Si n’a il pas un en centDont Amours m’eust ainsi prise;Mais quant c’est par ta maistriseNe te doy estre nuisant,Puis qu’ Amours […]
de ogen weerspiegelen slechts het vuur
Categorieën
4 Barokspiegels (3/4)
3. Stand still, you floods, do not deface (Carew) ’t streefdoel stilte streept de mond kaduukhij zweet en rilt zich nog de tanden stuk.kijklust donkert ’t plexiglas inktzwartniemand ziet haar woeker in zijn hart.maak voor deze lafaard vlug een grafniemand weet iets van zijn liefde af. ’t streefdoel stilte streept de mond kaduuken hij jaagt […]
ontdoe het denken eerst van het denken
2. Au milieu de ce bois un liquide cristal (Habert de Cérisy) verknoopt in de keelkribbestokt bij nacht de adem. kurk.de ratel wil mij achterlaten in de droom waarin mijn buikzweeft en ‘t wateroppervlak zodra versplintert. de tijd jeukt er van etterende stilstand. ‘ik krab er blauwe ruimte uit’. woorden glijden glippen wegvan mij, het […]
het verandert maar het verandert niets
Categorieën
4 Barokspiegels (1/4)
Specchio fallace, ingrato (Marino) Taalknoet, dwangvers, tresvan larie die zichzelf benijdt.Rooster dat het zonlicht splijt,mijn adem hort en korrels perst : letteretter in mijn wonden; bedrieglijke spiegel, lieflijkeschijn van schone waan, lege lijst met bladgoud belegd,niets dat aast op eeuwigheid:zwijg tot ik zie wat je zegt. inputtekst (1992):
Categorieën
Harusmuze #311
moedig gebeurend moeten wij leven
zie: witte wolken.sta op en melk de woorden:hemelsblauwe zon. inputtekst (1992):
wijze keizers schaden tempel en troon
Categorieën
VNFM2: veroesteren
verworpen neologismen voor het ‘Fin de Millenium’ het vel dat het tere omspant verhardt:de spanning kalkt in lagen uit. onder maskers op maskerende maskerswordt het vergeten gelaat een week en rozig vlaken in de dichtvallende tunnels de zintuigen doven.het gelaat is gelaten, het profiel profileert. de lichamen parelen uit, pureren zichhet been uit het lijf. […]
de dingen dwingen de mensen te liegen
Categorieën
VNFM1: seculantie
verworpen neologismen voor het ‘Fin de Millenium’ seculantie kruipen op ’t strak gespannen spekvel in de uitgebrande bedding met hethagedissenzwart, het distelgroen waarrood steekstof en schuurstenen oude wonden openrijten, waar klauwen tasten in flarden opbloei van vleesrot, waarfeestelijk blauw gierkeelt de aasschreeuw :de laatste mens die zich het eerste woord herinnert en het brullen van […]
Categorieën
Harusmuze #308
308 – de grond van de oorlog is de groeiende onvrede van de akkers met het ongebruikte ongeduld Lees over het Harusmuzeprogramma Bekijk alle Harusmuzes Harusmuze Doc input https://dirkvekemans.be/2018/11/04/harusmuze-140/ commentaar: de mens is als individu zelf al een uiterst complex systeem, maar als je dat afzondert van het geheel van haar interacties met de omgeving kan je het […]
Categorieën
alp
het staat van steen in mij en ’s nachtsstoot het door het vlees tot in het bot.het marmert mij de ogen en in het rotvan mijn gebit het stort de kiezel pijn. het droogt mijn keel, het striemt mijn tong.het vraagt de lippen in de spiegel of ik hetpersen zie. het slurpt mij uit tot […]