ViLT

De avond valt, er is verbijstering.Scherven met lijfelijke resten, klaardaglicht dat bloedt van herinnering.Zotte maan, ruik haar zweet, heur rosse haar.Haar droge ja (u heeft toch geen bezwaar?).Het niets helpt het goed. Het kan het goed doen:een vet verhaal dat eindigt zonder zoen,vrouwentongen om te likkebaarden,passie onder roeiers van het galjoen,zijden kousen die het openbaren. […]

“It all goes up in files, flies, files…’ NKdeE 2006 Heel de wereld loopt in taal verloren,al het leven wemelt dan en zoektvergeefs haar plaats, ’t wil zichzelf bekoren,maar de tijd heeft het ter dood geboekten ook dat boekwerk wordt straks opgedoekt.  Alles van waarde wordt brol. Stroom. Stof. Geeftzich prijs, verwordt tot een het dat […]

Het droeve donker van Vissenakenis donker, en droeviger dan elders.De bus is een glimworm, lampen hakenhet in de lucht in, daar zweemt nog iets helders:een sterrensliert, het spel van de kindersin ’t zwart van ramen weerspiegeld als licht,verleden gebaar met toekomst in zicht.’t Droeve donker snoert het vast en boertzijn walmen duister van verbod en plicht,en […]

Er klinkt een lied in haar gebarentaallos van elk gehoor: bewogen beweging,volte in de zwaai van haar lach, verhaalvan de zwaarte, een lichaamsvervoegingvan het zwijgen (zwijgen, zwoegt, verzwijging).Het zweeft, hangt aan het strelen van haar handdat de woorden onderstreept uit het landwaar het licht al van sprak. Niemand luistert,alleen het hoort het en graait in […]

naar La Mysterieuse van Couperin Taal is een hel, een donker bastionvan zin na zin gebrek aan schittering.Zij brandt in taal haar beeld, een medaillon.Haar gebaar is melodie, verheldering.Haar lach is mysterie, ontsluiering.Het prent zich elke dag hun wetten inhun doffe woorden met wat sintel in,een serie met niet eens een fijn verhaal.Maar komt de […]

Er heerst voldaanheid onder de mensen:zij eten goed, bedrijven met elkaarmeermaals per week de liefde, zij wensenwat niemand hen ooit gunt toch voor elkaar,maar het gebrek vormt met geluk een paar.  Het wringt de handen langzaam in elkaar,de vingers zoeken iets, het is niet daar.  Het heeft zichzelf aan winden meegegevenen het beaamt van takken het […]

LAIS gebeurt, levend licht van ’t levenzoals het donker aarde in zich draagt.Haar glans is ons als stralen gegevendat door de mens tot liefde wordt vertraagd.Lijf na lijf het heeft haar uitgedaagd,maar alleen zichzelf in de tijd verzet.’t Ligt nu ontdaan van haar, alleen in bed,verdaagd tot lijk dat met zijn wezen vecht.  Zo sterft LAIS […]

Het leeft zich uit in oude godentaal.De handen gebieden, ’t lijf plooit gedwee:waar armen ontbreken wordt zij een staalvan het pakijs, en het vuur maakt weer zee,eisen een doel, en golven delen mee.Het leest en schraapt zich het merg uit het bot:het werd te laat zichzelf, het proeft het rot.Maar dan vreet het land, bijt woest […]

Als een lezing kan het zichzelf nog zijngezongen letters in een lus rond haar.Herinnerd leven vindt dan plaats, zijnzonder lijflijk leed en al het misbaarvan het Wicht met haar terminale schaar.Het had voor haar zijn kathedraal gemaakteen werf, waar alles in elkander haakten nergens iets dat op zichzelf bestaat.Gebouw dat daarom nooit ten einde raaktomdat […]

Het droomde vannacht als was het al daar.Het golfde als zee en zij was het strandwaar het licht aanspoelde, brak uit elkaaren elke straal kronkelde op het land,schitterde blij bij haar te zijn aanbeland.Maar nu is er zijn zonder verlangenwaar het niets met het niets wordt omhangen.Het tellen van niets herinnert zich tochen klagend dan […]

Het schrijft haar toe dat zij de dag dag maaktde nacht nacht, en het het, en zij doet datzomaar alsof het niets was. Maar het kraaktin het wit van het licht. Is er iets dater uit wil? Maar wat dan en hoe kan dat?Droom na droom breekt het de schoonheid open,laat het echte er zwijgend […]

Het wil het wel vertellen maar men luistert niet.Heeft men de dag gezien, het rot ervan geproefd?Het zwart is een wonen (zij is er niet)en het zei toch al dat het dat niet hoeft(er is het niets dat het niet hebben kan)?Het borstelt heur haar, geweldloos gebaar,het maakt de hemel klaar, zij is daar.Zelf komt […]

naar ‘Le tout petit cheval’ van Henri Michaux Ik heb een mini-paardje op mijn kamer.Het hinnikt en het stampvoet heel de nachtik dreig wel dat ik slaan zal met een hamer,maar ik fluister het wat liefs en aai het zacht.Het vangt dan manestralen in haar vacht.’t Is een merrie maar ze is echt heel klein,’t zal niet groter […]

Een rondedans de wind daarbuitenin de bladeren doet, valt stil, en doet.Tijdsspiralen per plavei, en ruiteneen na een door dat dwarrelen begroet,berekenen wat er nog komen moet.Er is geen vrede daar en ook geen bloemmaar wetten die je liever niet benoemt.Nieuwe rampen willen woorden wordenen de zinnen raken vol met dood en doem.Onze droom staat […]

Achter pakken takken scherp als dolkenverbergt de zon zijn droevige stralen en de wind waait tot krabbels de wolken.Komt de taal het licht uit sterren halen,leest wat gebeurt zich om tot verhalen?Staat er daartoe zulk een hechte coderondom ons met wetten en verboden?Worden wij ook weg- en afgeschreven?Onleesbaar blijft het leven. De godennoch de vrouwen […]