ViLT

Het beeft. Het heeft geen angst meer voor de dood.De tijd die er was, is gans opgeteld:haar ster bij verte, de lust bij de nood,de schoonheid verpakt, benoemd voor het geld.’t Moment is voorbij. ’t verhaal is verteld.’t Zingt van de leegte, het voegt stem erbij.De dood is een tel, ook dat snelt voorbij.Wat het […]

Gestaag verstrijken de ultimata

Begrijp het ook in termen van oorlog

In het rot van het zijn vieren de nijd

Het heeft haar lief, dit lief, zoals de zon

Het sneed vannacht diep in de gedachten:dit is goed, dat slecht; dat was het, dit zij.Zoiets viel van het wel te verwachtenmaar ’t doet heus wel pijn om het zo te zijndus dichtte het maar vlug de kerf met wijn.De waarheid is dat het nergens wat ziet,dat het niets wil omarmen omdat het niets zietdan […]

Het ziet tragedie evident en klaar

Het droomt weer in verzen. Haar stem is zacht

Het was nog halfgod toen. Weinig nadien

Het heeft plezier, vermomd als ongeluk.

Het is het kwijt maar het blijft toch gezocht.Er kwam een meid, van ’t plezier en voor poen– geld geurt in de boezem – ’t lijf werd verkochtals storm, rijzende, vallend en plots, toen:het vindt een verband, toendra en zoen.Tomeloos. Alsof het ooit teugels had.Adelijk, dodelijk, glad als een pad,met kennis in de overdracht, een […]

Geef het regen, het wolkt nat in haar hand;

Niets is het nog: vermoeid, vervloekt, gehaat,

Verfoeid is het, men duldt het bij gebrek

Vervloekt is het, dolgedraaid in zichzelf,