het graf is geruimd. erzijn dingen gebeurd, dieniemand achterhalen kan. de eeuwen verluchten,de hemel verkleurt.wat lust was, wordt roest, de dader bekeurd. slijkverdwijnt in de stroomvan het slijk en de stroom. invoertekst (2017) – rev. dv@CBN
het lijfde zich in en had berg op het lichaam en op de berg van het lichaam was zij idool maar het was toe, dicht, af en het blonk zoals een met koper omkaderde spiegel. toen kwam er een barstje, de uitstulpende schilfers vernikkelden hun zwart en op een dag bleef het licht daarin haken. […]
“Meisje en instrument paren als dieren.”Gerrit Achterberg ook al gun je hem de maaltijd niet,hij mosselt je, secuur en minachtend zoals enkel een Hollander dat kan. waarom nog dit aantijgen? dit, dat jou de schelp uitpulken helpt niets, niemandal. met lezerslust vermengdrotten de honderden waangestalten waarin hij jou verletterde. in heisa, in hema en heijn! […]
in sotto voce, quasi parlando – piu forte – frusciando do not call me into your light of day for i am severed from myself i have lost my early plight of sorrow i have lost the petty pride and curse of worth i have forsaken all the names you gave me i have given […]
Judas as Black Moth – David Tibet – 1998vert. NKdeE 2020 Al de bloesem is betaaldVertroeteld met bloedTerug over hun opgehoopte murenMet nijdige vlammenIk kan de stem niet horenIk kan de vorm niet zienHet behang bladert afLaat de muren vallenEn het bot antwoordtEeuwigheidOp mijn vraag vanWanneer?Hoe laat is het?Waar zijn we hier?Welke samenstand?Al dit verliesWaar de klokken […]
een lor met lachgas in je mond gepropt, touwen van jute maken schuinse groeven op polshoogte. het bloedt uit in de ruimte.er stollen spatjes op het tapijt. niets kan hetveranderen nog en niets verandert wat het is. de werkman? wat hij ook doet, het bindijzerroest. hij schuift stil uit het huis, verguldtzijn zwijgen als oorlogsbuit […]
bij de schroeiklank van schalmeien,in het blauwe suizen van de lucht,in dit één en al omkransend stralen,in de speeltuin onzer gruwelvlucht: schep de lagen haat en liefdeen de woordenetter van mij af.leg mijn falen bij het falen, vloeken schrijf jouw naam bij op het graf. invoer(2017) – rev. dv@CBO
EPILOOG wat er rest is nietwat er zal blijvenwat er rest is nietwat wij hier zien wat er rest is niethoeveel ik van je houwat er rest is niethoeveel jij geeft om mij wat er rest is nietwat ik beschreven hebwat er rest is nietwat ik hier zing wat er rest is mooier danhet felste […]
1. met de auto de barstribben schuiven, het trilbeenslaat het breekhart in, de uitzang Uitploft het brein uit in reguliere wolkjespluis en zie: het exiteren verzelfstandigt. dan,middels een radicaal herdachte omvormingvan de aleatorisch omzweven singulariteitdie het is, treedt het ik zelf buiten zichzelf, vervoegt zich bij zijn onzichtbare vermomming. dit is precies zoals het deksel der […]
een hoopje nog en het iseen mootje meer en het iseen enkele tel en het is de daken dragen de regen die de daken dragende mannen dragen het lichaam dat de mannen dragende bomen dragen de takken die de bomen dragen de violen kermen de violenhet einde stuitert op het einde der spiralende hond blaft […]
indien wij het huis niet bouwen, werken zij die het huis bouwen vergeefs. wij zijn zij die het huis bouwen.het huis is het bouwen.het bouwen is het huis.zij zijn het die het huis bouwen. vergeefs is het werken van hen die het huis bouwen, indien wij het huis niet bouwen. zo is dat. in de […]
Moonlight, or Other Dreams, or Other Fields – David Tibet – 1998vert. NKdeE 2020 Gegrepen toen ik nog kind wasDoor een heftig visioen van mijn JezusEn bij de keel gevat door jouw tekenen en tranen en adieu’s Pakte ik mij bijeenEn dwaalde te vcrIk wou niet meer terugNooit meer jouw gezicht zien en ik verdronk mijn […]
Het bond de code vast met ijzerdraad, meters hoog boven de onmachtigen. Het zou de dwaze mens, zijn nijd en haat, zo zichtbaar maken, voor mensachtigen. Het werk bereikte de verwachtingen. Met dure teksten werd de draad bekleed. Zij bleven mens en sponnen wol van leed want ’t had geschreven voor de duurzaamheid: “er zij […]
de vormen zijnde vormen van het zijnen van de vormenzijn de vormen slechts limieten. ik draai een lusje in jouw haren,dat is een oud, geheel vollediguitgeleefd gebaar. de vormen zijnde vormen van het zijnen van de vormenzijn de vormen slechts limieten. ik stop je haren weerhun ogen in en laat het lichaamin haar violette droefte […]
het streelt haar in het veelvoud van de tijd. het lost zich op in honderd handen en ‘ tbevrijdt haar van de windsels van de nijd. ’t vertelt haar nu de ziel zich heeft herkentmet lompe tong die traag haar taal verkent, ‘ t verhaal dat hem tot haar heeft voorbestemd, dat zij als water […]
er hingen zware woorden in de luchtzoals ‘ik ben toch wie ik ben‘,maar hoe zeg je dat in het Arabisch? de stad was al krom en er zat rot en roet alomen vieze molm in het gebinte en er zat rat in de groene verf en in de voegen vergifen er droop goedkope droomslijm en namaakdras […]
ze staat stil, op blote voeten en er is het kabbelen van lopend water. een staketsel – meters hoog, in hout – torent boven haar uit. zo hoog is het, dat het wel lijkt alsof het stalen kabeltje niet daarvandaan, maar uit de hemelen komt neder gekronkeld. het kabeltje lijkt op de remkabel van een […]
het zijn? het snikken is wit en onvermogend. het snikken is het snikken van een Somalischeen het snikken duurt. oorlog is haar dode kind. oorlog is duurzaam. ka, zegt Chlebnikov,is de samenkomst van bewegingskrachten in een werkende cohesiebundel. kol. kamer. kanker.kasseien. kramp. kermen. kadaver. kapitaal. invoer (2017) – rev. dv@CBX prayer note: NKdeE ‘prayers’ are directed […]
introductie het is terecht. het bevindt zich in Trier, en het is Duits. waar is de uitgang? de uitgang is de uitgang in de uitgang (Ausfahrt).de wereld is de wereld in de wereld (Welt).de aarde is de aarde in de aarde (Erde). het vlees is het vlees in het vlees (Hakselfleisch).de maden zijn de maden in de maden (keine Ahnüng).de […]
het regent weer. een muur van burda.zij had een rok met bloemen aan. swennen duwt zijn kopke platin repen roos en grijs. de tong splijt onder alles uit: split in het wit. splutspie spiraal. tuur torpedoboot. zij had een rok met bloemen aan. de komma’s haken in de komma’s. stijve harken. er is weer marsman […]
taaldwang het grote beweeg der golven. de gekendeleegte in de mond. de vrijspraak. harteloos.het zij. het zo. het aanspoelsel (koud). de opengereten verwonderingsbuiken (kil, eerder). zo. haar zilte raadselachtigheden. walgdie mee in de bedrading kruipt. mensenhaatinherent aan de smetvreesman. het plompepennen in de was van het hernemen. zij: de littekens, de korsten, de literaire flarden,het […]
WAAN VOOS MIS op de straat ligt een hoop.de hoop is nat. is de hoop een kat? neen! de hoop is niet kat. de hoop was kat. de kat is dood. dekat is nat. de kat is dood en nat. kwakkwak gaat het wiel van de kar. de karrijdt over de kat. de hoop kat […]
zoals spraak geen inktontbreken stapelt,zo sneeuwt een oorlog ook geen stilte toe.strooikwistig met gekregen rot wrijft er gebenedijd haar code in. en gras sterft af. en foptonen benadrukken het gammele van de mensdijken. en hollands plat de ramen neigenopenlijk naar hun kader. en geen lust wekt het besef van de algehele ontoereikendheid. en het echte ettert onderbuiks […]
zie dan, erbarmelijke en temporeel beknotte wanstaltigen, hoe deze dagen die u prijzen zou als futiele barcodes oplichten en doven. beluister het doffe ruisen van gindse stroken marmer één seconde na duizenden millennia van absolute stilte, het doffe stof ploft in stof. en zij, vergooide bloem, opschietende te midden het neerzijgende rot, zij voelt de […]
Whilst The Night Rejoices Profound And Still – David Tibet – 1998vert. NKdeE 2020 Wij staarden voorbij de ramen daarNaar al de tuinen Die er nooit geweest zijnEn die nooit meer zullen groeienZo langZo langDe blanke-blinkesterrenDe wolken te hoogZo hoogWezen naar een eindsterEn ’t saaie gelaat van de hemelEn de klank van de roep De verre klok […]
wij, het oog waardoor wij blind de ganse wereld denken en denken iets te zien: ons uitputtende beweegt het voortdurend naar ons heen, dwars door ons, van ons weg. wij hebben het de kunst der zwakste jagers aangeleerd:blijven lopen met de speer geklemd in slappe handengewoon omdat ons lijf een uurtje langer lopen kan. de […]
gebruikers maken soms geluid.dichters dichten, of slaan ophun snuit. verkeersongevallen,leguanen en de hoestendenachtegaal vallen in op drie. ijslanders eisen land, storm- endonderdagen ook. in boten bonstonvermoeibaar de rompslomp. invoer (2017) – rev. dv@CCD
god behoeft geen naturatie daar:de band loopt, de indruk valt enin het vage werpt een lijf gestalten.vaste toon maakt schijnbaar elk gebaar. een vlak vermeerdert niet de vouw,de leegte wordt in klank niet opgesplitst,dus waar beweging niets beslistdanst naakt en mysterieus een vrouw. het heeft weerom met geld en lustte maken, grote ogen die daartoe inogenblikken haken. […]
als de regen valt, valt de regen niet van hoog. de hemel is de hemel niet, de hemel spant veelal de lucht in strakke gordels zus met ademresten zo. zo: staal roest. heerst algehele stroompanne. de mot er zit in de pels.slijm rolt over het opgeplakte labeltje v1 op de goudbladerige lippen. protocol p1 is in […]
een onbekende is iemand die niet voorkomtin uw lijst met contacten. u kan een nieuw contact of onbekende toevoegen of blokkeren via het menu. als u geen actie onderneemt, verdwijnt de onbekende wanneer u zich afmeldt. niet meer dit kolken der zinnen,niet langer dat lichaam dat ondubbelzinnig wil voelen, niet meer het zure druppeltjes druppelen […]
het kraken van uw rokken als u plaatsneemt, mevrouw! (en de vliegende spijs in de gangen van uw gedachten die druipen van uw gedachten en de walmen van uw gedachten die zich geen weg weten wég van uw gedachten en daarom in uw gedachten de gedachte aan stank dusdanig sterk geprononceerd produceren dat u er […]
4. god daarentegen zal de geschillen enkel sub specie durationis als uien afschillen. de tijd, zo heeft het verleden immers uitgewezen, droogt het gestage afbeelden van het uitdrogende verloop van de haperende tijd dermate uit dat de afbeelding ter stilstand gedwongen fragiel wordt, de status van het tijdsbegrip precair en het geheel tenslotte in het […]
3. wie zullen we, zo vroeg ons toen de leider in leven,wie zullen we knevelen, wie de nekvellentoenijpen, wie de mond snoeren,het lijf met pek en doem toesmerenopdat het onze bij ons blijften wij in die zekerheid van het onze bevrijd blijvenals zijnden hier en onschuldig tot in de eeuwigheid? noodzakelijk: de restjes lichaamsprutrechts bezijden […]
2. wat is, is in zichzelf of in iets anders.wat als het een locomotief is die draait op ontsporing? of het doek valt om, het toneel draait weg en de toeschouwers ploffen uit hun pluchen zetels midden in de voorspelde catastrofe? wat was ook weer het refrein? onmiskenbaar trojaans van origine vertraagt de tragedie zich naar […]
1. omnia quae sunt vel in se vel in alio sunt. alles van het zijnde is in zich of in iets anders. de betonkwaliteit is C45/55. de stelling gebiedt o.a. het refrein handelt over naturerende natuuremiraten. invoer (2017) – rev. dv@CCK
//@init het lijf van louter code hangt innig verstrengeld met elk der 10 geboden boven het indifferente te zweven. ongeteld tasten tengels de tien geboden af //en uit het lijfmondje kwakt bijwijlen met nadruk de kwijl. bij elke gulp glipt telkens één der gladde ordewoorden dieper in haar code door. ‘sta!’ zo stoot er één, […]
zon schiet uit de hemel om in haar halszijn medicijn te likken. huid brandenwil hij niet, maar sloom, in een trage walsherhalen hoe het gebrek aan handenzijn stralen zo met verdriet ontmanden,daar hij haar ziet maar niet strelen kan. man,zon, ster, die ’t eigen licht wel wurgen kan,omdat het haar gelaat voor hem ontbloot,maar hij […]
nieuwe onderwerpen die je misschien leuk vindt: in de meditatio ook vind je vandaagnog enige remedia opdat het verdriet aansluiting vinde bij en oplosse in de ongrondelijke droefte van het ene in de afgrond van het al. abstract (uitvoer): elke stap die je zet is een stap dichter bij het graf. reserveer tijdig want de plaatsen zijn beperkt. […]
de grens van het toelaatbare ligt al weken te rotten achter ons.de woorden ondertussen en zomaar moet je pellen eerst en stevig pletten wil je er nog enige zin uit persen. nergens van, een buitenissig het is het, het houdt geen steek alsof het ooit. kijk, al dit hier en al dat daar. de differente kleuring […]
een lood met zinken dinghangt zwaar aan alle mondenvastgeklonken. het botst wat tegen randen aanen maakt daarbij een dof geluid. het wacht en wachttot het vallen kan. het kan pas vallenals het in stilte kanen ongezien voor jou. invoer (2017) – rev. dv@CCP
“vuur daalt neer ten onzent nu,in zijn soort het meest genadige, “ zo visoogt het gif mengende letterheksje, een lieftallig optilrokje dat met gele tandjes krols op heur lokken staan te bijten en in volle verwachting van het intieme binnendringen weldra der woordkrullen aanziet de dwaalster Stiena Lourendos de immense leegte van de ruimte voor het […]
The Signs in the Stars – David Tibet – 1998vert. NKdeE 2020 Ik had wat bloemen gepluktOm op je gezicht te leggenOok al had je het rijkVan het leven niet verlatenIk zag dat de regenwolkenVoort werden gedreven Door genummerde paardenOnherkenbaar en vrijEn ik wou je mijn vrouw noemenMaar de tekenen bleven mij lokken En de vier mannenhoofden […]
“in de naam van de dingenzit de naam van het niets.het niets noemt de dingende dingen dragen de naamals satellieten van het niets de naam van god is uit het niets de naam gewordendie de god der dingenheeft tot god benoemd.de god der dingen heeftde mens tot slaaf gemaakt. schrap de namen, laat het zijn, […]
wij kunnen niet, kunnen wij?wij kunnen niet ademen. de luchtzit onder het water, het waterdraait in de soep, de soepstroomt over de stoep en komtaan de koekjes en de koekjeszijn wak van het water. wij zuigen en zuigen, wij zuigen ons vol, denken wij, maar wij worden gezogen, wij, dat is al, want niets kunnen […]
Antichrist and Barcodes – David Tibet – 1998vert. NKdeE 2020 Er zitten barcodesEn AntichristIn de lucht die wij ademenMet het zwarte doosjeOp ooghoogte En het waterDat in onzeMonden sijpelt De codes dieOnze levens op en afDoen flikkerenStaccato de nachtGaat slikkenEn bevenEn bevriezen De vissen met de buik omhoogDe ongeborenen opgetrommeldNaar de wet der planetenIs geen ruikwaar sterk […]
in het waterin het wierin het waaien. in de golven wind doorheen het grasin de cel die zich verwoed in cellen splitstin de wolken vol van stapels en paleisplezier. in het schuren van planeten aan het donker van hun baanin het lonken van de sterren naar de nevels van andromeda. in het zwoegen van de […]
2 fragmenten uit het Weerants Liedboek, een corrupt tekstbestand in het Neo-Nederlands uit de Afgesloten Toekomst dat in 2045 wordt opgevangen door de Neo-Kathedraalse audioFaag, een gignomenologische verontwezenlijking van formaat. de publicatie ervan in 2046 veroorzaakt een pantemporele deining die traceerbaar is tot in de bucolische geschriften van Vergilius… […] 0 Node grashopper1sprinkhaan faaltje ni […]
https://www.dirkvekemans.be/wp-content/uploads/2020/10/Caught_inside_a_single_Scelsi_note-my-love-is-the-lord-of-all.mp3 text: Nicola Masciandaro – from ‘SuddEntity’ (ISBN-13: 978-1981952922- 2017)music: Giacinto Scelsi’s Le reveil profond by Joelle Leandre & Giancarlo Sciaffini 1will be replaced by our own recordings later remixed with NKdeE keyboard and audioFaagvoice & recording: dvartwork: NKdeE text: My love is the lord of all | And your beloved? |Mine if here I […]
het handvat boort zich in de hand. de boor boort. het zingt: in struiken – wat warrig gewemel op straten – het laffe gebazel in zetels – het knoestige snurken in bossen – lusteloos vozen in de tabellen – schrikbarende hiaten op de schermen – onhoudbaar verval in de hoofden – de doorslaande angst op het […]