[moment 49] 16 maart 2016. de wereld is het zien en het zien is de wereld en de zee golft in de ogen, golf na golf, het lichaam loopt vol en zinkt in het verdriet. de tranen zijn de noten van het lied dat gaat van glou glu gloe (wat zou het nog ontkennen, het […]
jt117 – mes moelles parfois s’amusent – WERKHUIS het leek mij interessant om de invoer van de tekenmodule los te koppelen van het ontwaken (ook al omdat je niet bewust aan ‘het eerste woord dat in je opkomt’ kan denken, zonder al behoorlijk wakker te zijn, wie heeft dit weer verzonnen?) en gewoon te systematiseren. […]
[moment 48] 13 maart 2016. in het holst van de nacht is het zwart soms zacht, het predikt streling dan en het streelt met penselen, aait slapen, steelt speels de meest kille, enge gedachten, omzwachtelt ze met honderdduizenden onbegrijpelijkheden en vormt ze zo om tot een schouwspel van ongeziene pracht; in het holst van de […]
jt116 – les tetes moins que les trous – HUISWERK DE STRAAT De seksuele straat leeft oplangs de ongepaste gevels,de cafés, waar misdaad kwettert,ontwortelen de lanen. In de zakken branden sexehandenen de buiken drinken langs onder;alle gedachten laten het klinken,en de koppen minder dan de gaten. LA RUE La rue sexuelle s’animele long de faces […]
[moment 47] 5 maart 2016. Christus misschien, of Boeddha, maar geen mens was ooit gemachtigd tot een oordeel. het oordeelt niet de ander, maar niet één mens heeft het ooit verrast met het ontbreken van een oordeel, of de dwangmatige behoefte eraan verscholen in de ontkenning. anderzijds: het hoeft maar te snikken en de kraaien […]
jt115 – le vrai néant effilé – VELDSLAG Er bestaat een zure en troebele beklemming, even machtig als een mes, waarvan de opdeling het gewicht heeft van de aarde, een beklemming met klaarten, met de interpunctie van afgronden, gekneld en geperst als punaises, als een soort hard ongedierte en waarvan alle bewegingen verstard zijn, een […]
[moment 46] 2 maart 2016. zoals het einde eindeloos is, zo is het sterven ook doods. de armen wapperen uitgerafeld in de wind, benen omstrengelen bezweette leegte in het laken. het lijk maakt misbaar in een bed dat goden heeft gekend. begin en einde lepelen knus en de slang doet dodo. “vervloekt weze,” aldus begint […]
[…p.118…] Net zoals het mogelijk is om de gedachten in wakende toestand aan een discipline te onderwerpen, is het mogelijk om de gedachten en de gevoelens van dromen te disciplineren: er toe komen om bepaalde zaken bewust niet te dromen, vervolgens er toe komen om bewust bepaalde andere dingen te dromen, die dromen te registreren, […]
jt114 – Le sol est tout conchié d’âmes – SLAGVELD De dichters heffen de handen daar waar trilt het levend vitriool,op de tafels idool is het zwerk datbeentrekt in een boog. het lid murwt een tong van ijs in elk gat, elke kier die de hemel zo voortschrijdend open laat. De grond is gans onder […]
