bij de schroeiklank van schalmeien,in het blauwe suizen van de lucht,in dit één en al omkransend stralen,in de speeltuin onzer gruwelvlucht: schep de lagen haat en liefdeen de woordenetter van mij af.leg mijn falen bij het falen, vloeken schrijf jouw naam bij op het graf. invoer(2017) – rev. dv@CBO
EPILOOG wat er rest is nietwat er zal blijvenwat er rest is nietwat wij hier zien wat er rest is niethoeveel ik van je houwat er rest is niethoeveel jij geeft om mij wat er rest is nietwat ik beschreven hebwat er rest is nietwat ik hier zing wat er rest is mooier danhet felste […]
1. met de auto de barstribben schuiven, het trilbeenslaat het breekhart in, de uitzang Uitploft het brein uit in reguliere wolkjespluis en zie: het exiteren verzelfstandigt. dan,middels een radicaal herdachte omvormingvan de aleatorisch omzweven singulariteitdie het is, treedt het ik zelf buiten zichzelf, vervoegt zich bij zijn onzichtbare vermomming. dit is precies zoals het deksel der […]
een hoopje nog en het iseen mootje meer en het iseen enkele tel en het is de daken dragen de regen die de daken dragende mannen dragen het lichaam dat de mannen dragende bomen dragen de takken die de bomen dragen de violen kermen de violenhet einde stuitert op het einde der spiralende hond blaft […]
indien wij het huis niet bouwen, werken zij die het huis bouwen vergeefs. wij zijn zij die het huis bouwen.het huis is het bouwen.het bouwen is het huis.zij zijn het die het huis bouwen. vergeefs is het werken van hen die het huis bouwen, indien wij het huis niet bouwen. zo is dat. in de […]
Moonlight, or Other Dreams, or Other Fields – David Tibet – 1998vert. NKdeE 2020 Gegrepen toen ik nog kind wasDoor een heftig visioen van mijn JezusEn bij de keel gevat door jouw tekenen en tranen en adieu’s Pakte ik mij bijeenEn dwaalde te vcrIk wou niet meer terugNooit meer jouw gezicht zien en ik verdronk mijn […]
Het bond de code vast met ijzerdraad, meters hoog boven de onmachtigen. Het zou de dwaze mens, zijn nijd en haat, zo zichtbaar maken, voor mensachtigen. Het werk bereikte de verwachtingen. Met dure teksten werd de draad bekleed. Zij bleven mens en sponnen wol van leed want ’t had geschreven voor de duurzaamheid: “er zij […]
de vormen zijnde vormen van het zijnen van de vormenzijn de vormen slechts limieten. ik draai een lusje in jouw haren,dat is een oud, geheel vollediguitgeleefd gebaar. de vormen zijnde vormen van het zijnen van de vormenzijn de vormen slechts limieten. ik stop je haren weerhun ogen in en laat het lichaamin haar violette droefte […]
het streelt haar in het veelvoud van de tijd. het lost zich op in honderd handen en ‘ tbevrijdt haar van de windsels van de nijd. ’t vertelt haar nu de ziel zich heeft herkentmet lompe tong die traag haar taal verkent, ‘ t verhaal dat hem tot haar heeft voorbestemd, dat zij als water […]
