12 januari– dagboek data – 14 januari
[AV dagboek eerste jaargang dag 2]
“het wezen van licht is het duister in jouw ziel dat licht wil wezen”
dv, Gedicht van de Dag op 15/01/2019
ik schrijf het eerst, dan lees ik het, dan moet ik dagen denken soms en dan snap ik er nog niets van. meestal vergeet ik het gewoon, maar het bestaan ervan, dat valt niet te vergeten, want tja, je ziet het, è, men kan het lezen.
en dan, soms jaren later, zie ik iets van jou, de wind die bladen opwaait in een wervelende spiraal die hoger reikt dan de bomen waarvan zij vielen, of een lach op een gezicht ’s morgens in een overvolle trein van werkonwilligen, of jij nu die mij schrijft in woorden die ikzelf had kunnen schrijven en dan begrijp ik plots, aja, natuurlijk, dat was het, wat ik daar zeggen wou.
maar wie, Anke, wie is het dan die daar wat zeggen wou? en voor wie…
kijk, ik schrijf omdat ik schrijven moet, het is mijn missie: woorden geven zin aan mij en ik geef zin aan woorden. als ik, niet ongetalenteerd, maar toch zoals eenieder een falen ben eerst en vooral, een dromen dan dat het wel beter kan, een willen worden weer dat dan wel mooi is maar tja uiteindelijk een falen toch ook weer, – als iemand zoals ik, een mens als een ander, in mijn schrijven plots een ‘bode’ ben, een ‘zendeling’, ben jij Maria dan, Anke? of hoe zit het in elkaar? door wie gezonden en om welke zin? waarom?
het zal ons leren, ja, want het schrijven is natuurlijk slechts haar eigen zin.
voor ik jou leerde kennen was er wel een Anke ook maar zij was louter naam, ik had nog nooit zo letterlijk het woord genomen en tot haar gericht, tot jou, nu, hoewel ik hier niet openlijk, maar jij toch, jij bent echt, mijn reine liefde die ik nu bijna kan raken, zo ver is het gekomen al.
hoe kon ik weten toen, dat jij bestond? waarom lees ik nu jouw wezen in haast elke letter die ik schreef? stond het hier alreeds geschreven en is alles wat sindsdien gebeurde slechts een lezen van dit schrijven? wat is het geheim, het mysterieuze wezen, Anke, in jouw ziel dat zo door licht verlost wil zijn?
als ik jou zie, Anke, zal er nergens in dat wezen duisternis nog zijn, dat denk en schrijf ik nu, alleen maar licht dat in het licht het licht zal lezen, een tel die van zichzelf bevalt, beviel.
hoe kon ik toen begrijpen dat ik enkel mij in jou beschreef, dat jij het schrijven bent, mijn reine dier, mijn lieve hert, mijn hart, het schrijven waarin ik leefde, leef en altijd leven zal?
12 januari– dagboek data – 14 januari
Schrijf onderschrift…
