EERSTE SNEEUW Zie hoe zacht, hoe mooi, hoe bleek De dag te sterven lag op ’t wit mysteriekleed En hoe zacht ’t geluid der stilte het vertrek bestreek in occulte macht, nacht die de dood bestreed. Wij verheugen ons te weten dat de dingen Ook die flarden van klaarte willen drinken, En met ons mee […]
jt131 – avec de sinistres pirouettes – ROOFKUNST Brief aan een waarzegster (2) De emotie van het weten werd gedomineerd door het gevoel van de eindeloze clementie van het bestaan1Ik kan het niet helpen. Ik had dit gevoel voor haar. Het leven was goed omdat deze helderziende er was. De aanwezigheid van deze vrouw was […]
jt125 – Tous les rêves sont vrais – ZAKGELD WIE HEEFT NIET, … (voetnoot) Ik bevestig – en ik houd vast aan dit idee – dat de dood niet buiten het rijk van de geest is, dat hij binnen bepaalde grenzen kenbaar en benaderbaar is door een bepaalde gevoeligheid. Alles wat in de orde der […]
jt 124 – l’image d’un panique déjà éprouvée – GELDZAK WIE HEEFT NIET, … (2) Ik beschreef net een sensatie van angst en droom, van angst die in de droom binnen glijdt een beetje zoals ik mij voorstel dat de agonie moet binnenglijden en zich voltrekken in de dood.In ieder geval, zulke dromen kunnen niet […]
jt 122 – l’ étalon d’un néant qui s’ignore – NEUSPUNT Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (slot) De streng die ik priemen laat uit het intellect dat me bezighoudt en het onbewuste dat me voedt, vertoont steeds fijnere draden in het hart van het vertakkende weefsel. En het is een nieuw leven dat […]
jt 121 – il s’agit de la durée de l’esprit – HAARDVUUR Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (3) Ik voel de afbrokkelende grond onder mijn gedachten, en ik word ertoe gebracht om de termen die ik gebruik te overwegen zonder de steun van hun intieme betekenis, hun persoonlijke ondergrond. En beter nog, het […]
vertaling van ‘Sur un poète mort -A. Artaud 1914
jt 120 – la séparation à jamais – VUURHAARD Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (2) Je hebt het goed mis om te zinspelen op deze verlamming die mij bedreigt. Ze bedreigt me wel degelijk, en het wordt elke dag erger. Ze bestaat al en het is een vreselijke realiteit. Natuurlijk doe ik nog […]
’t Archaische zeeschip moet zijn verloren gegaanOp zeeën waarin mijn dromen hopeloos baden;En de immense masten verwrongen geraaktIn de hemelse nevel van bijbel en hymne. Een liedje klinkt maar niet het bucolisch antiekeMysterieus tussen de kale bomen;En ’t heilige schip zal zijn zeldzaamste warenNooit verkocht hebben ver in den vreemde. Het kent de vuren niet […]
