Categorie: Uncategorized

‘Capital is dead labor which, vampire‐like, lives only by sucking living labor’       Karl Marx, geciteerd in The Necrosocial door  George Agamben   van de instortende gangen. een rookpluim kroont de heuvel (het gevederde hoofd), dwarsbalken branden, een hand tekent een m in het roet & valt dan stil. ‘kom’, zegt ze, ‘de zee wacht op ons.’ de nacht golft andere dagen aan in haar ogen, er zitten vele werelden in (haar lichaam is diagnose, handleiding, kaart van het heelal), gekreun slaat over in brullen, schreeuwen, snikken. pal boven zijn hoofd op het einde van de hellende straat staat de maan, schildert de man af, hoed in de hand,  het lijf hobbelt lijnen op de keien, zo is hij voorbij. briefjes van 50 wapperen weg, de kraaien, […]

modder “What a thrill -“ Sylvia Plath, Ariel Poems, Cut (ISBN 0571086268, p.23) de nacht schuift in de nacht haar brede laden uit. een f blijft gas wegsuizen. steek nu jouw hand in de kokende soep, voel de ui, de grond waarin hij groeide. een huis met 2000+ orchideeën. je slurpt woestijnen op met een rietje, droog stof walmt uit je neusgaten. het hoge blauw wordt geel, goud, purper, blauw. als je snel tot vier blijft tellen wordt de één een vijf. ‘Ik’ draait zich om:  het duister wijkt, een heliosfeer glijdt naar je nek, een brokstuk blaft, mijn zee is zacht, de hemel wacht, mijn adem is jouw gas. ‘als jij een Venus bent, dan lig ik hier als oppergod’. de strijd is bloed,  je ziet maar hoort de modder niet. lees mij snel. mijn woord brandt fel. ik ben de hel.

Herderin Met het ene roze handje in de heup & het andere hoog alsof er in de haar omringende ruimte een belangwekkende scheidslijn viel waar te nemen, in een niet aflatende poging om het halsstarrig fluitende herdertje van zijn berg neder te laten dalen, draait, op vastgestelde stonden, in schokjes de herderin weg & weg van de noodzaak haar beweging te moeten aanzien. De herdershond, met ere arm aan pootjes & zichtbaar gammel op zijn sokkel blijft als een hond geolied glijdend rondjes rond haar doen. Van het vlugge oordeel over de gewichtigste zaken, verlos ons heer.    

Kerkhof Ik ging buiten. Je laat de warmte toe, eerst je enkels, dan je rug, je hele huid. Springstoffen razen in containers over de autosnelweg. Op de middenberm staat een stekelhaag. Heel erg luid roept het meisje in de blauwe bikini dat ze haar teen aan een kei stootte. De herhaling herhaalt alleen zichzelf. Schimmen van oude mensen schuilen achter het behang. Je wil er niet teveel van zien. Een ijsschots stuikt met veel geraas de zee in. De plooien in je huid verraden hoe je huilde als baby. Muziek verzet zich tegen de stilte die ze zelf creëert. De Efesiërs kunnen zich maar beter ophangen en de stad aan hun kinderen […]

Een trede lager is het beeld, versluierd in de geur van zachte zeep en lijf, het glijden over het chroom van de leuning, de opwaarts zwevend neergelaten slanke hand een oogwenk hangende, verscherpt door een plotse inval van licht op de leuning van het soort dat zich niet noemen laat of van de god de naam wil dragen, stokt & dreigt dan je in je val, het in je haast ternauwernood de rand aantippen van de treden die je liever overslaat, te vellen, je als een kattenjong ter dood op de blauw gevlamde steen te laten smakken van de inkomhal, waar het zich balde & wonderlijk tot de woorden ontplooide : de  weg  omhoog,  omlaag, is  één  &  dezelfde.

bijwerkingen van de zon ‘proton ta peri tas archas’. Aris. Fys. 184 a,15 tingeling van dingen zo floepen hier de schermen aan & op als daken richten zich in lettersneeuw verpakt de klanken. ik stroom er in & uit met resten oceaan, mijn vocht hertaalt zich naar een zacht gefluit. koel een oester op de […]