[ Anke Veld – aria van Lore ] 1in de AI-opera, 2025. Lore is, zoals wel vaker gebeurt, de wanhoop nabij omdat LAIS haar en Anke verlaten heeft. het is moeilijk. leed is mijn lief, mijn lijf is verdriet,van deze pijn ken ik het einde niet.ik bid u muze sterk mij in mijn lied,mijn ziel […]
Bewezen is:de tijd verglijdt,wij blijven niet,wij zijn niet vrij. Per dag de pijnder straf neemt af.Wij slapen inmet ochtendzin. ’t Verblijf is nachtin ’t zwart gedacht:droeve stilte heetdaar klankenpracht. De spijt gaat weg,zij ligt naast mij,zo lijf aan lijfgaat het voorbij. ‘Anna, ‘, zegt Anke,‘Anke’, zegt Anna,‘niemand zijn wij’. ‘Anke’, zegt Anna,Anna, ‘, zegt Anke.‘wij […]
Outside. The moment she said it we were outside, on a hilltop, looking down on The Place, its two huge domes now reduced to a Playmobil dominion, flanked by an enormous new building, very straight and very standard solar panel 100% self-sustainable durability proof slick piece of engeneering. “But you like the bird, don’t you?” […]
165 – l’étiage toxicomanique de la nation – FEU BRIEFaan de heer Wetgevervan de Wet op de Verdovende Middelen Mijnheer de Wetgever, Mijnheer de Wetgever van de wet van 1916, in juli 1917 bij decreet aanvaard als de Wet op de Verdovende Middelen, je bent een debiel.Jouw wet enerveert enkel de wereldwijde farmacie zonder enige […]
164 – j’y tombe du ciel – BUIK (lees eerst het eerste deel van deze tekst) En nu schikt hij zich in cellen waar een zaadje van onwerkelijkheid groeit. De cellen zitten elk op hun plaats in een waaiervormig patroon, rond de buik, voor de zon , boven de vogel, enrondom die circulatie van solferwater. […]
“The Place is in fact this dome. This is the active part of the building”. She spoke inside my head as I saw her as a statue inside the dome.” The dome is a machine, something we call a ’trance-target’. If you have sufficiently developed your skills you can target it and start informing the […]
163- sang mélé de safran et de soufre – VENTRE Een slanke buik. Een strakke poederbuik, als op een prentje. Aan de voet van de buik een gespleten granaatappel. Uit de granaatappel circuleert een vlokkenstroom omhoog als vuurtongen, een koud vuur. De circulatie neemt de buik op en zet hem terug. Maar de buik draait […]
162 – la suppression radicale d’un membre – ÊTRE Beschrijving van een lichamelijke toestand een scherp, brandend gevoel in de ledematen, verkrampte spieren en als opgespannen het gevoel om van glas te zijn en breekbaar, een schrik, een terugdeinzen van beweging, van lawaai. Een onbemerkte hulpeloosheid in de stap, de gebaren, de bewegingen. Een voortdurend […]
Next morning Anke showed me around. The Place wasn’t exactly hidden but it sat against a wooded hill, and the main entrance was directed towards a sandy road leading to nothing but a small village that had somehow retained its agricultural past. The villagers called it ‘den Bol’, and nearly all of them were doing […]
161- le verbe n’est qu’un foetus – ZIJN de Neue Kathedrale des erotische Elends is een proefproject van een programma dat programma’s aanmaakt. ondersteunende, troostbiedende en sanerende (be)leefprogramma’s voor de (re)organisatie van de menselijke creativiteit. begeleidende, therapeutische, stimulerende, zingevende auteursprogramma’s. schrijf-leesprogramma’s (schrijven=lezen, iedereen is auteur).humane programma’s. wat is dat? neen: hoe gebeurt het? de creatieve […]
Een boom in dit huis, uit de vloer vorkt een stam, de blik volgt de stam. Jij bent die blik, het programma. Vertakkingen splijten je. De splijtende blik wordt versplintering. Desintegratie: bij elke vertakking laat je een deel van je lichaam achter, zoals in een videospel maar dan omgekeerd: je hart, je nieren, een oog, […]
The Place was a huge wooden construction behind a stone wall in the back of a large domain somewhere on the outskirts of Brussels. It had several large domes…
twijfels bij de zin van dit bestaan ? onrust en angst, maar vooral: je wil de wereld begrijpen ? neem een stoel, ga naar je tuin. kies een plant uit, maakt niet uit welke. zet je stoel voor de plant, neem plaats, kijk naar de plant. denk aan niets anders dan aan wat je ziet. […]
Geachte Heer, Denkt u niet dat het ogenblik gekomen is om te pogen de Cinema te verbinden met de intieme realiteit van de hersenen. Ik deel met u enkele fragmenten uit een scenario dat ik u graag wil aanbevelen. U zal zien dat het geestelijk niveau, de innerlijke conceptie ervan het een plaats geven in […]
159 – Car nous sommes uniquement dans l’ Esprit – FOU VOGELEN-PAULofDE PLAATS VAN DE LIEFDE (slot) lees eerst het eerste stuk van deze tekst Op het moment dat het doek opgaat; ligt Selvaggia op sterven.Paolo Uccello komt op en vraagt haar hoe het gaat. De vraag krijgt Brunelleschi zo buiten zichzelf dat hij de […]
Werken is ontspanning, en dat heb je nodig. Maar eerst eten. Druk je gezicht in de holte, je masker in het masker in de muur. Open je mond. De geursimulator zet het grommen van je maag in gang. Je lippen door duizenden tongen betast. Glijdingen, kronkels, het priemen van peper en de vers krakende sla […]
If she wasn’t anything, did I not just dream her? invent her? made her up to compensate for the meagre outcome of my existence, a shipwreck on the ruins of my childhood? Perhaps. But she was real enough for me. The first time I saw her was in an ice-cream bar. I had just broken […]
157 – une démarche d’insecte – TEMPS VOGELEN-PAULofDE PLAATS VAN DE LIEFDE (1) Paolo Uccello1Artaud heeft het thema van Paolo Ucello overgenomen van ‘Paolo Ucello’ uit de ‘Ingebeelde levens‘ van Marcel Schwob, een boek dat in 1921 werd heruitgebracht door Gallimard (eerste ed. Fasquelle, 1896 ) worstelt met zichzelf te midden een immens mentaal weefsel […]
Het appartement heeft geen vensters, maar de muur naar het oosten is een vierkant van glas. Geen opdelingen, geen kamers, niet moeilijk doen. Hou het eenvoudig : de deur centraal in het westen, rechts daarvan het bed, links de zetel gericht naar het wereldscherm.Voedselvoorziening en reinigingscabine in de noordelijke wand ingebouwd. Werkblad zuidelijk. Het geheel […]
Without her i strutted my hour upon the stage like a dismembered doll, I felt like a catalogue of canned organs and senses: the Sickening Heart, the Thieving Feel, the Desperate Stomach, the Greedy Kidneys, the Horny Taste and above all the Cancerous Brain spreading the lingo of lubric decay and luxurious rot. With her […]
Een boom in dit huis, uit de vloer vorkt een stam, de daksponten kraken. Je wordt het salon uit gesleurd, men duwt je het bad in, een gezichtsloze vrouw haalt in een oogwenk met een glasscherf van je beide armen de slagaders open. Een gordijn van blauwgrijze lianen wordt over je hoofd getrokken. De scene […]
ANKE VELD does not exist.She isn’t a person, she’s not any thing.She happens. She occurs. When she happened inside me I looked like Queen goddamn NEFERTITE.
Het speelt dat het droomt tot het fonkelt.Het droomt dat het fonkelt. De maan blaast bellen in de leegte.Benige blanke vingers tikken met hun weke nagels de manebellen aan. De bellen ploffen, er zitten kleine draakjes in met metalliek gekleurde vleugels en vliegende kevers met vervaarlijke schilden. De draken steken. De kevers vreten. Het staat […]
No, that’s not her. that’s just me, an anybody. ANNA anybody. Anna anybody Van Es. I lived briefly , in Holland. Some crazy Dutch poet tried to rape me and I got killed holding him off. He has been writing weird poems and stuff about me, how he regrets everything and other crap. Drooling […]
156- Il y a aussi Antonin Artaud – TONG de boodschap van de westerse gek, wat de waanzin ons te zeggen heeft, is sinds jaar en dag de ondergang, de heerschappij van Satan, de apocalyps (zie daarover [FOUCAULT 1972, p38-39] ). voorbij de rede is er enkel de ondergang. maar de westerse eschatologisch bezetene manifesteert […]
Everything is numbered. There’s a count to every thing. Something preceeds, some thing follows. We only get some of the numbers right. Our days are numbered: we get those right. We can feel whar number we’re at. We can never tell which number it is, but we feel it all right. Fear prevents us […]
155- – une cristallisation immediate et directe – LANGUE ARTAUD – Navel van het Voorgeborgte (3 – 4) God-de-reu sta mij bij en zijn tongdie als een pijl de korst doorboortvan de koepel met de dubbele boord,van de aarde die jeukt naar zijn woord. En daar is de driehoek van waterdie stapt in de pas […]
154 – Qu’on lui pile le crâne – AFGROND ARTAUD – Navel van het Voorgeborgte (2) Een groot, nadenkend en overbevolkt elan vervoerde mijn ik als een volle afgrond. Er waaide een vlezige wind die resoneerde, en de solfer zat er dik in, ja. Minutieuze wortelhaartjes bevolkten de wind als een netwerk van aderen, en […]
wie iets van mijn Kathedraalwerk wil begrijpen, passeert best ’s bij de helaas recent overleden filosofisch grootheid Bernard Stiegler… dit interview is denkelijk een goeie introductie, hier zie je hem nog zoals hij altijd was, bevlogen en gedreven door de urgentie van alles wat diende gedaan te worden, en wat hij ook deed, op onnavolgbaar […]
ARTAUD – Navel van het Voorgeborgte Daar waar anderen hun werken aanbieden wil ik niets anders dan mijn geest tonen.Het leven is het verbranden van vragen.Ik kan mij geen werk voorstellen dat los staat van het leven.Ik houd niet van losstaande schepping. Ik kan mij ook de geest niet voorstellen al losstaand van zichzelf. Elk […]
151 – toutes les étoiles de la folie – CHOSE Het venster van de liefde (slot) lees eerst het eerste stuk – het tweede Hij was groter dan alle anderen. En er was ook een klein mannetje en dat was ik. – Maar merk op : u droomt niet, zei Gérard de Nerval tegen mij, […]
Het venster van de liefde (2) lees eerst het begin van deze tekst Wij, op oudejaarsavond. Het onweer was aan het donderen, de bliksem deed het, de regen kwam op gang, de dromencocons blèrden, de kikkers kwaakten in alle vijvers, kortom, de nacht deed zijn werk. Nu moest ik een manier vinden om in het […]
De opeenvolgende stadia van gevoeligheid zijn in de eerste plaats de experimentele emotionele schok, de zekere kennis van de schok die wordt p. 120 gewijzigd door de aandacht, dan het ritme en de drift. Maar je moet ook wel zijn wat je bent op het moment dat je doormaakt. De zekere kennis kan al rijk […]
149 – un ciel d’amoureux suicide – ZAADPLANT Het venster van de liefde (1) Ik wou haar laten glinsteren met bloemen, met kleine vulkanen die aan de oksels haakten, en vooral die bittere amandellava die in het midden van haar gespannen lichaam zat. Er was ook een wenkbrauwengalerij waar de hele hemel onderdoor ging, een […]
148 – la zébrure d’un éclair – BOEKJAAR De Persoonlijke Automaat (slot) begin bij het eerste stuk van deze tekst Dit schilderij is als een ruwe wereld, een naakte wereld, vol vezels en riemen, waar de irriterende kracht van een vuur het innerlijke firmament verscheurt, een verscheuren van de intelligentie, waar de expansie van de […]
De Persoonlijke Automaat (vervolg) lees eerst het eerste stuk van deze tekst Een fluisterwind beroert al deze verloren larven die de nacht in zijn glinsterbeelden zamelt. We voelen er een verbrijzeling van sluizen, een soort vreselijke vulkaanschok waaraan het daglicht is ontkoppeld. En uit deze schok, en uit deze verscheuring van twee principes, ontstaan alle […]
Als bepaalde vondsten een bepaalde mate van ernst bereiken, is het goed dat ze in de duisternis worden gecultiveerd, dat ze hun pogingen in het occulte doen, dat ze zich verbergen voor de ogen van velen, zodat deze te overvloedige blikken hen niet bevuilen zoals het lachen dat doet. Wat zijn de basisvoorwaarden van het […]
De Persoonlijke Automaat (1) voor Jean de Bosschère Hij zegt mij te zien met een grote obsessie voor het geslacht. Maar van een geslacht dat gespannen is en geblazen wordt als een object. Een voorwerp van metaal en kokende lava, vol met wortels, twijgen genomen door de lucht. De opmerkelijke rust van een geslacht gevuld […]
145 – la Ville aux murailles bardées – JENEVERBESSEN Het aambeeld der krachten (2) lees eerst het eerste stuk Maar achter dit visioen van het absolute, achter dit systeem van planten, sterren, tot op het bot afgesneden terreinen, achter dit vurige vlokken van kiemen, deze onderzoeksgeometrie, dit wentelsysteem van pieken, achter dit ploegijzer dat in […]
144 – le centre blancs des convulsions – STUDIEHOOFD Het aambeeld der krachten (1) De vloed, de walging, deze riemen, hier is het dat het Vuur begint. Het vuur der tongen. Het vuur in een weefsel tongdraaiingen, in de weerschijn van de aarde die zich opent als een buik in barensnood, met ingewanden van honing […]
143 – l’étage élevé d’un secret – HOOFDSTUDIE het haar van Uccello (2) lees eerst het eerste deeltje Toen je twee vrienden van je en jezelf op een goed bereid doek schilderde, liet jij een schaduw op het doek vallen als van een vreemd katoen, waarin ik jouw spijt en jouw verdriet, Paolo Uccello, kan […]
142 – le ramage d’une mer de cheveux – BOOMSTAM het haar van Ucello (1) voor Génica Uccello, mijn vriend, mijn fantasme, je hebt deze mythe van het haar geleefd. De schaduw van die grote maanhand als je de fantasmen van je brein afdrukt, zal nooit de vegetatie aan je oor bereiken, die draait en […]
141 – a thin insipid potation to drink – STAMBOOM L. Andreijev – Het theater van de toekomst In het theater van de toekomst zal er geen publiek zijn: dat is de eerste en fundamentele vereiste van het nieuwe theater; het is essentieel voor de samenleving om een einde te maken aan de situatie waarin […]
de klare Abélard (slot) Abélard met afgesneden handen. Welke symfonie kan voortaan nog tippen aan die gruwelijke papieren kus. Héloïse eet vuur. Open een deur. Ga een trap op. Bel aan. De zachte, geplette borsten rijzen op. Haar huid is veel lichter op de borsten. Het lichaam is wit, maar bezoedeld, want geen enkele vrouwenbuik […]
ik zaai in mij het lijf in mij zaai ik hetik zoek mij in wat ik zaai in mij en wereldwijd ik schrijf in mij schrijf ikmij weg. [geeuwt :: dus] klik in mij klik door mijn stroom ben iken klik en lek de code diehet zaait in mij het lijf in mij zaait mijn […]
jt 139 – pauvre Antonin Artaud! – RACEAUTO De klare Abélard (2) Het is een vreemde mooie dag. Voortaan enkel nog mooie dagen. Vanaf vandaag is Abélard niet langer kuis. De strakke keten der boeken is verbroken. Hij renonceert de kuise coïtus en Gods permissie. Hoe zoet is niet de coïtus! Zelfs de menselijke, zelfs […]
De klare Abélard (1) Het fluisterende raamwerk vormt op het glas van zijn geest altijd dezelfde tekenen van liefde, dezelfde hartelijke uitwisselingen die hem misschien zouden kunnen redden van zijn man-zijn, mocht hij ermee instemmen om zichzelf te redden van de liefde. Hij moet toegeven. Hij zal zich niet meer kunnen houden. Hij geeft toe. […]
137- Saint Augustin me délie la ceinture – VISBAK veralgemeend schrijven tot hier toe zei ik nog niets over de tekst en het talige als expressiemiddel en de interactie met andere uitdrukkingswijzen die op het gemeenschappelijke veld van de code samenkomen.mijn concept van de geaugmenteerde schrijverij betreft wel degelijk ook een veralgemeend schrijven, het breidt […]
136 – Un paradis encastré dans ses ongles – BAKVIS beginsel en metaforische uitwerking schrijven is zeer concreet altijd een handeling. elke handeling kan omschreven worden met een handelingsverloop. wanneer zulk een beschrijving de voortgang van de handeling gaat bepalen wordt de beschrijving een voorschrift, een bepalend algoritme. nu: ‘schrijf een boek over fietsen op […]
jt 135 – La chaîne étroite des livres s’est brise – MOEDERHUIS inleiding ‘geaugmenteerd schrijven’ noem ik dat schrijven dat zich enerzijds uitdrukkelijk wenst te verhouden tot een literaire traditie en daar een voortzetting van wil zijn, en dat anderzijds uitgebreid wordt door technieken ontleend aan de informatietechnologie. mijn experimentele praktijk van het geaugmenteerde schrijven […]