jt40 – en faisant trait je fait le vide – “weu_euh” De formele, Lacaniaanse beschrijving van de ’trait’ bij Morales in zijn Réquichot-boek is een wel erg reductieve ontologisering van een gebeuren, een voor mij ontoelaatbare reïficatie van het Reële in functie van de handhaving van de Zijnsorde. Morales herschrijft hier m.i. bij voorbaat al […]
jt 39 – le trait qui fait trou – “hiesja taija” 12 april 2020 In mijn lectuur van ‘L’écriture du réel’ van Moralès (MORALES 2010) ben ik nu wel het punt voorbij dat ik hem kan volgen, laat staan bijtreden. Ik begrijp het wel min of meer, hoop ik, wat hij daar schrijft, maar ik […]
jt#37 – le trait signe l’instant de sa disparition – “tataatadeum tadeutadam tadataadum” 10 april 2020 Wat mij bijzonder bevalt in de theorievorming van Gérald Moralès (MORALES 2010) is zijn ‘kliniek’-benadering: er is een ‘moment théorique’ en dat heeft zeker zijn bestaansrecht en functie, maar dat moment dien je los te laten op het moment […]
jt#32 – ça ne vaut que pour moi – weu wee wo wàaaaa 5 april 2020 Elke poging om een ‘schrift van het reële’ tot stand te brengen is gedoemd om strikt individueel te blijven, zo lijkt het. Dat is ook wat Moralès vaststelt in zijn behandeling van Réquichot. Maar is dat wel zo? Is […]
jt#31 – le pictoral est rythmé – NIE NAMÀnànànànà 4 april 2020 De afbeelding is geritmeerd? Misschien, maar zo’n uitspraak verwart meer dan dat ze verklaart. Het afbeelden is geritmeerd omdat en wanneer het manueel gebeurt. De afbeelding draagt daarvan de sporen, van die humane motoriek. Een foto is ook een afbeelding maar daar vind […]
jt#30 – je mets mon nom au creux des golfes 3 april 2020 De orgastische siddering is ontegensprekelijk het ene ‘gebaar’ dat aan elke vorm van ‘cognitie’ ontsnapt. Het is de beweging die zelfs aan het gebaren als communicatiesysteem ontsnapt, een doorbraak van het Echte doorheen het laatste vlies, de ultieme weerstand van het bewuste. […]
//Réquichot Rotbak dag 47 – wanneer wordt een ramp een ramp, wanneer een gegeven? Op zwarte achtergrond schilder ik zonder enig idee van wat ik ga doen, zo moeiteloos mogelijk, aandachtig, maar niet nerveus, voor mijn meest dierbare geneugten want het zijn zij die mij leiden. Andere geneugten zijn ook belangrijk, dat zijn de ontluikende […]
//Réquichot Rotbak dag 44 – plots vraagt het kippenbotje zich af ‘wat doe ik hier eigenlijk in deze Rotbak?’ De tijd van elke wereld. Er zou zelfs een verband vast te stellen zijn tussen de werelden die door het mentale zijn gecreëerd en de innerlijke tijd die hen heeft zien geboren worden zo kort bij […]
//Réquichot Rotbak dag 43 – klokken van Wuhan? Degene die zijn bestaan geeft aan het universum schikt het volgens zijn wetten; iedereen geeft aan het universum het bestaan dat hem bevalt. De grootte van de wereld is maar de grootte van het denken die hem beschouwt, wij zien hem door het innerlijke beeld dat we […]
