156- Il y a aussi Antonin Artaud – TONG de boodschap van de westerse gek, wat de waanzin ons te zeggen heeft, is sinds jaar en dag de ondergang, de heerschappij van Satan, de apocalyps (zie daarover [FOUCAULT 1972, p38-39] ). voorbij de rede is er enkel de ondergang. maar de westerse eschatologisch bezetene manifesteert […]
155- – une cristallisation immediate et directe – LANGUE ARTAUD – Navel van het Voorgeborgte (3 – 4) God-de-reu sta mij bij en zijn tongdie als een pijl de korst doorboortvan de koepel met de dubbele boord,van de aarde die jeukt naar zijn woord. En daar is de driehoek van waterdie stapt in de pas […]
154 – Qu’on lui pile le crâne – AFGROND ARTAUD – Navel van het Voorgeborgte (2) Een groot, nadenkend en overbevolkt elan vervoerde mijn ik als een volle afgrond. Er waaide een vlezige wind die resoneerde, en de solfer zat er dik in, ja. Minutieuze wortelhaartjes bevolkten de wind als een netwerk van aderen, en […]
wie iets van mijn Kathedraalwerk wil begrijpen, passeert best ’s bij de helaas recent overleden filosofisch grootheid Bernard Stiegler… dit interview is denkelijk een goeie introductie, hier zie je hem nog zoals hij altijd was, bevlogen en gedreven door de urgentie van alles wat diende gedaan te worden, en wat hij ook deed, op onnavolgbaar […]
ARTAUD – Navel van het Voorgeborgte Daar waar anderen hun werken aanbieden wil ik niets anders dan mijn geest tonen.Het leven is het verbranden van vragen.Ik kan mij geen werk voorstellen dat los staat van het leven.Ik houd niet van losstaande schepping. Ik kan mij ook de geest niet voorstellen al losstaand van zichzelf. Elk […]
151 – toutes les étoiles de la folie – CHOSE Het venster van de liefde (slot) lees eerst het eerste stuk – het tweede Hij was groter dan alle anderen. En er was ook een klein mannetje en dat was ik. – Maar merk op : u droomt niet, zei Gérard de Nerval tegen mij, […]
Het venster van de liefde (2) lees eerst het begin van deze tekst Wij, op oudejaarsavond. Het onweer was aan het donderen, de bliksem deed het, de regen kwam op gang, de dromencocons blèrden, de kikkers kwaakten in alle vijvers, kortom, de nacht deed zijn werk. Nu moest ik een manier vinden om in het […]
De opeenvolgende stadia van gevoeligheid zijn in de eerste plaats de experimentele emotionele schok, de zekere kennis van de schok die wordt p. 120 gewijzigd door de aandacht, dan het ritme en de drift. Maar je moet ook wel zijn wat je bent op het moment dat je doormaakt. De zekere kennis kan al rijk […]
149 – un ciel d’amoureux suicide – ZAADPLANT Het venster van de liefde (1) Ik wou haar laten glinsteren met bloemen, met kleine vulkanen die aan de oksels haakten, en vooral die bittere amandellava die in het midden van haar gespannen lichaam zat. Er was ook een wenkbrauwengalerij waar de hele hemel onderdoor ging, een […]
148 – la zébrure d’un éclair – BOEKJAAR De Persoonlijke Automaat (slot) begin bij het eerste stuk van deze tekst Dit schilderij is als een ruwe wereld, een naakte wereld, vol vezels en riemen, waar de irriterende kracht van een vuur het innerlijke firmament verscheurt, een verscheuren van de intelligentie, waar de expansie van de […]
De Persoonlijke Automaat (vervolg) lees eerst het eerste stuk van deze tekst Een fluisterwind beroert al deze verloren larven die de nacht in zijn glinsterbeelden zamelt. We voelen er een verbrijzeling van sluizen, een soort vreselijke vulkaanschok waaraan het daglicht is ontkoppeld. En uit deze schok, en uit deze verscheuring van twee principes, ontstaan alle […]
Als bepaalde vondsten een bepaalde mate van ernst bereiken, is het goed dat ze in de duisternis worden gecultiveerd, dat ze hun pogingen in het occulte doen, dat ze zich verbergen voor de ogen van velen, zodat deze te overvloedige blikken hen niet bevuilen zoals het lachen dat doet. Wat zijn de basisvoorwaarden van het […]
De Persoonlijke Automaat (1) voor Jean de Bosschère Hij zegt mij te zien met een grote obsessie voor het geslacht. Maar van een geslacht dat gespannen is en geblazen wordt als een object. Een voorwerp van metaal en kokende lava, vol met wortels, twijgen genomen door de lucht. De opmerkelijke rust van een geslacht gevuld […]
145 – la Ville aux murailles bardées – JENEVERBESSEN Het aambeeld der krachten (2) lees eerst het eerste stuk Maar achter dit visioen van het absolute, achter dit systeem van planten, sterren, tot op het bot afgesneden terreinen, achter dit vurige vlokken van kiemen, deze onderzoeksgeometrie, dit wentelsysteem van pieken, achter dit ploegijzer dat in […]
144 – le centre blancs des convulsions – STUDIEHOOFD Het aambeeld der krachten (1) De vloed, de walging, deze riemen, hier is het dat het Vuur begint. Het vuur der tongen. Het vuur in een weefsel tongdraaiingen, in de weerschijn van de aarde die zich opent als een buik in barensnood, met ingewanden van honing […]
143 – l’étage élevé d’un secret – HOOFDSTUDIE het haar van Uccello (2) lees eerst het eerste deeltje Toen je twee vrienden van je en jezelf op een goed bereid doek schilderde, liet jij een schaduw op het doek vallen als van een vreemd katoen, waarin ik jouw spijt en jouw verdriet, Paolo Uccello, kan […]
142 – le ramage d’une mer de cheveux – BOOMSTAM het haar van Ucello (1) voor Génica Uccello, mijn vriend, mijn fantasme, je hebt deze mythe van het haar geleefd. De schaduw van die grote maanhand als je de fantasmen van je brein afdrukt, zal nooit de vegetatie aan je oor bereiken, die draait en […]
141 – a thin insipid potation to drink – STAMBOOM L. Andreijev – Het theater van de toekomst In het theater van de toekomst zal er geen publiek zijn: dat is de eerste en fundamentele vereiste van het nieuwe theater; het is essentieel voor de samenleving om een einde te maken aan de situatie waarin […]
de klare Abélard (slot) Abélard met afgesneden handen. Welke symfonie kan voortaan nog tippen aan die gruwelijke papieren kus. Héloïse eet vuur. Open een deur. Ga een trap op. Bel aan. De zachte, geplette borsten rijzen op. Haar huid is veel lichter op de borsten. Het lichaam is wit, maar bezoedeld, want geen enkele vrouwenbuik […]
jt 139 – pauvre Antonin Artaud! – RACEAUTO De klare Abélard (2) Het is een vreemde mooie dag. Voortaan enkel nog mooie dagen. Vanaf vandaag is Abélard niet langer kuis. De strakke keten der boeken is verbroken. Hij renonceert de kuise coïtus en Gods permissie. Hoe zoet is niet de coïtus! Zelfs de menselijke, zelfs […]
De klare Abélard (1) Het fluisterende raamwerk vormt op het glas van zijn geest altijd dezelfde tekenen van liefde, dezelfde hartelijke uitwisselingen die hem misschien zouden kunnen redden van zijn man-zijn, mocht hij ermee instemmen om zichzelf te redden van de liefde. Hij moet toegeven. Hij zal zich niet meer kunnen houden. Hij geeft toe. […]
137- Saint Augustin me délie la ceinture – VISBAK veralgemeend schrijven tot hier toe zei ik nog niets over de tekst en het talige als expressiemiddel en de interactie met andere uitdrukkingswijzen die op het gemeenschappelijke veld van de code samenkomen.mijn concept van de geaugmenteerde schrijverij betreft wel degelijk ook een veralgemeend schrijven, het breidt […]
136 – Un paradis encastré dans ses ongles – BAKVIS beginsel en metaforische uitwerking schrijven is zeer concreet altijd een handeling. elke handeling kan omschreven worden met een handelingsverloop. wanneer zulk een beschrijving de voortgang van de handeling gaat bepalen wordt de beschrijving een voorschrift, een bepalend algoritme. nu: ‘schrijf een boek over fietsen op […]
jt 135 – La chaîne étroite des livres s’est brise – MOEDERHUIS inleiding ‘geaugmenteerd schrijven’ noem ik dat schrijven dat zich enerzijds uitdrukkelijk wenst te verhouden tot een literaire traditie en daar een voortzetting van wil zijn, en dat anderzijds uitgebreid wordt door technieken ontleend aan de informatietechnologie. mijn experimentele praktijk van het geaugmenteerde schrijven […]
jt 134 – Il se glisse entre ses états – HUISMOEDER Héloise en Abélard (slot) Zijn gedachten zijn mooie bladeren, platte oppervlakken, opeenvolgingen van knooppunten, agglomeraties van contacten waarlangs zijn intelligentie moeiteloos doorglijdt: ze gebeurt. Want dat is wat intelligentie is: een zich omzeilen. De kwestie stelt zich niet langer om fijn te zijn of […]
jt 133 – il a des choses – WATERBRON Héloise en Abélard (2) Maar Héloise heeft ook benen. Het beste eraan is dat ze benen heeft. Ze heeft ook dat zeevaart sextant-ding, waaromheen alle magie draait en graast, dat ding als een liggend zwaard. Maar bovenal: Héloise heeft een hart. Een prachtig recht hart en […]
jt132 – j’ai l’esprit ùince comme une main – BRONWATER De Artaud documentaire met getuigenissen van vele hoofdrolspelers in de na-oorlogse Artaud-vaudeville annex tragedie… Héloise en Abelard (1) Het leven dat voor hem lag werd klein. Hele delen van zijn hersenen waren aan het wegrotten. Het fenomeen was bekend, maar ja, het was niet eenvoudig. […]
jt131 – avec de sinistres pirouettes – ROOFKUNST Brief aan een waarzegster (2) De emotie van het weten werd gedomineerd door het gevoel van de eindeloze clementie van het bestaan1Ik kan het niet helpen. Ik had dit gevoel voor haar. Het leven was goed omdat deze helderziende er was. De aanwezigheid van deze vrouw was […]
jt129 – un optimisme intégral – SCHEPIJS vanochtend las ik een opiniestuk in het NRC over wat met ‘afrekencultuur’ is gaan noemen, naar de Engelse vrees voor de ‘cancel culture’. ik ergerde mij daarbij nogal aan de wereldvreemdheid van de auteur, een historicus van wie je toch zou verwachten dat hij de actualiteit kan duiden […]
jt128 – l’uniformité de toutes choses – IJSSCHEP stel je voor dat alle dingen, de dingen die wij zien en betasten en gebruiken, het koffielepeltje, jouw smartenfoon, de potloodscherper, de auto van de buren en het zwaard van ardoewaan, stel je voor dat al die dingen op ons zouden gelijken, niet oppervlakkig maar echt essentieel, […]
jt 127 – l’aplanissement de la vie – WERKDRUK ochtendtekeningske van een fictief mens. mijzelf weer als een of ander verlopen rockster vermoedelijk. ik heb mijzelf beloofd om te proberen een uitlegje te schrijven voor een tijdschrift, en meteen voel ik mij beklemd, benauwd, gevangen in de dwingende logica van een wereld die niet de […]
jt125 – Tous les rêves sont vrais – ZAKGELD WIE HEEFT NIET, … (voetnoot) Ik bevestig – en ik houd vast aan dit idee – dat de dood niet buiten het rijk van de geest is, dat hij binnen bepaalde grenzen kenbaar en benaderbaar is door een bepaalde gevoeligheid. Alles wat in de orde der […]
jt 124 – l’image d’un panique déjà éprouvée – GELDZAK WIE HEEFT NIET, … (2) Ik beschreef net een sensatie van angst en droom, van angst die in de droom binnen glijdt een beetje zoals ik mij voorstel dat de agonie moet binnenglijden en zich voltrekken in de dood.In ieder geval, zulke dromen kunnen niet […]
jt 122 – l’ étalon d’un néant qui s’ignore – NEUSPUNT Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (slot) De streng die ik priemen laat uit het intellect dat me bezighoudt en het onbewuste dat me voedt, vertoont steeds fijnere draden in het hart van het vertakkende weefsel. En het is een nieuw leven dat […]
jt 121 – il s’agit de la durée de l’esprit – HAARDVUUR Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (3) Ik voel de afbrokkelende grond onder mijn gedachten, en ik word ertoe gebracht om de termen die ik gebruik te overwegen zonder de steun van hun intieme betekenis, hun persoonlijke ondergrond. En beter nog, het […]
jt 120 – la séparation à jamais – VUURHAARD Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (2) Je hebt het goed mis om te zinspelen op deze verlamming die mij bedreigt. Ze bedreigt me wel degelijk, en het wordt elke dag erger. Ze bestaat al en het is een vreselijke realiteit. Natuurlijk doe ik nog […]
jt117 – mes moelles parfois s’amusent – WERKHUIS het leek mij interessant om de invoer van de tekenmodule los te koppelen van het ontwaken (ook al omdat je niet bewust aan ‘het eerste woord dat in je opkomt’ kan denken, zonder al behoorlijk wakker te zijn, wie heeft dit weer verzonnen?) en gewoon te systematiseren. […]
jt116 – les tetes moins que les trous – HUISWERK DE STRAAT De seksuele straat leeft oplangs de ongepaste gevels,de cafés, waar misdaad kwettert,ontwortelen de lanen. In de zakken branden sexehandenen de buiken drinken langs onder;alle gedachten laten het klinken,en de koppen minder dan de gaten. LA RUE La rue sexuelle s’animele long de faces […]
jt115 – le vrai néant effilé – VELDSLAG Er bestaat een zure en troebele beklemming, even machtig als een mes, waarvan de opdeling het gewicht heeft van de aarde, een beklemming met klaarten, met de interpunctie van afgronden, gekneld en geperst als punaises, als een soort hard ongedierte en waarvan alle bewegingen verstard zijn, een […]
jt114 – Le sol est tout conchié d’âmes – SLAGVELD De dichters heffen de handen daar waar trilt het levend vitriool,op de tafels idool is het zwerk datbeentrekt in een boog. het lid murwt een tong van ijs in elk gat, elke kier die de hemel zo voortschrijdend open laat. De grond is gans onder […]
jt113 – Une fatigue de commencement du monde – WERKVELD
jt 111 – Il y a des imbeciles qui se croient des êtres – vóórnaam de lezing van Artaud’s Préambule tot de eigen verzamelde werken resulteerde in een A4 kliedering getiteld ‘het hart denkt in bloed, de handen begrijpen’ waar verder niet zo veel over te zeggen valt, denk ik. NKdeE 2020 – “het hart […]
jt110 – la conscience bestiale de la masse – voorNAAM Bon, ‘la conscience bestiale de la masse‘: ‘het dierlijke bewustzijn van de massa’. Waarover heeft Antonin het met die woorden?Laten we ons prille maar dagelijks toch wat groeiende begrip van de ‘samenhang’, de conceptuele cluster ‘waanzin en creativiteit’ proberen samenvatten met daarin als gouden (?) […]
jt109 – la pensée est un luxe de paix – PEPER
jt108 – la vérité torride d’un soleil de deux heures de l’après-midi – STEEN bij de lectuur van ‘Van Gogh Le suicidé de la societé’ De monologen van Artaud zijn horzels die rond het zwarte gat van het Echte cirkelen en elk facet van je innerlijke stem mee willen sleuren in dat gat. De onderwerpen […]
jr 107 – formidables ébullitions internes – WAPEN Een sleutelgegeven in mijn leventje is ongetwijfeld mijn bijziendheid: ik ben redelijk zwaar myoop, -4,5 aan het rechteroog, -11,5 aan het linker. Het grote verschil tussen de twee ogen is vrij uitzonderlijk, zo heb ik mij laten vertellen. Tot het eerste studiejaar, dus heel de kleuterklas, was […]
jt106 – le destin névrotique des choses – WENS
jt105 – inondation de corbeaux noirs dans les fibres de son arbre interne – ORGEL Roland Barthes weer, over Artaud deze keer: “L’écriture d’Artaud est située à un tel niveau d’incandescence, d’incendie, et de transgression, qu’au fond il n’y a rien à dire sur Artaud. Il n’y a pas de livre à écrire sur Artaud. […]
jt104 – oppression tentaculaire d’une espèce de magie civique – DIENAAR ‘Waanzin’ is niet zomaar een woord.Waanzin is een recursieve functie in de taal en niet alleen omwille van de etymologie van het woord. Een bewijsvoering daarvan (je kan er evenveel van bedenken als er godsbewijzen bestaan) gaat ongeveer als volgt (ik heb een slechte […]
jt103 – voûte astrale, coupole sombre – WISSEL als je iets ‘au fond‘ leest zoals Bernard Réquichot beweerde dat hij las – en ik geloof hem want als je Réquichot ten gronde leest, dan merk je gewoon dat hij inderdaad zijn lectuur heeft meegedacht, laten gebeuren in zijn hoofd – dan (her)schrijf je eigenlijk meteen […]