jt113 – Une fatigue de commencement du monde – WERKVELD
Categorie: Kathedraalse Leer
journal intime #111
jt 111 – Il y a des imbeciles qui se croient des êtres – vóórnaam de lezing van Artaud’s Préambule tot de eigen verzamelde werken resulteerde in een A4 kliedering getiteld ‘het hart denkt in bloed, de handen begrijpen’ waar verder niet zo veel over te zeggen valt, denk ik. NKdeE 2020 – “het hart […]
journal intime #110
jt110 – la conscience bestiale de la masse – voorNAAM Bon, ‘la conscience bestiale de la masse‘: ‘het dierlijke bewustzijn van de massa’. Waarover heeft Antonin het met die woorden?Laten we ons prille maar dagelijks toch wat groeiende begrip van de ‘samenhang’, de conceptuele cluster ‘waanzin en creativiteit’ proberen samenvatten met daarin als gouden (?) […]
journal intime #109
jt109 – la pensée est un luxe de paix – PEPER
journal intime #108
jt108 – la vérité torride d’un soleil de deux heures de l’après-midi – STEEN bij de lectuur van ‘Van Gogh Le suicidé de la societé’ De monologen van Artaud zijn horzels die rond het zwarte gat van het Echte cirkelen en elk facet van je innerlijke stem mee willen sleuren in dat gat. De onderwerpen […]
journal intime #107
jr 107 – formidables ébullitions internes – WAPEN Een sleutelgegeven in mijn leventje is ongetwijfeld mijn bijziendheid: ik ben redelijk zwaar myoop, -4,5 aan het rechteroog, -11,5 aan het linker. Het grote verschil tussen de twee ogen is vrij uitzonderlijk, zo heb ik mij laten vertellen. Tot het eerste studiejaar, dus heel de kleuterklas, was […]
journal intime #106
jt106 – le destin névrotique des choses – WENS
journal intime 105
jt105 – inondation de corbeaux noirs dans les fibres de son arbre interne – ORGEL Roland Barthes weer, over Artaud deze keer: “L’écriture d’Artaud est située à un tel niveau d’incandescence, d’incendie, et de transgression, qu’au fond il n’y a rien à dire sur Artaud. Il n’y a pas de livre à écrire sur Artaud. […]
journal intime #104
jt104 – oppression tentaculaire d’une espèce de magie civique – DIENAAR ‘Waanzin’ is niet zomaar een woord.Waanzin is een recursieve functie in de taal en niet alleen omwille van de etymologie van het woord. Een bewijsvoering daarvan (je kan er evenveel van bedenken als er godsbewijzen bestaan) gaat ongeveer als volgt (ik heb een slechte […]