142 – le ramage d’une mer de cheveux – BOOMSTAM het haar van Ucello (1) voor Génica Uccello, mijn vriend, mijn fantasme, je hebt deze mythe van het haar geleefd. De schaduw van die grote maanhand als je de fantasmen van je brein afdrukt, zal nooit de vegetatie aan je oor bereiken, die draait en […]
Categorie: journal intime
141 – a thin insipid potation to drink – STAMBOOM L. Andreijev – Het theater van de toekomst In het theater van de toekomst zal er geen publiek zijn: dat is de eerste en fundamentele vereiste van het nieuwe theater; het is essentieel voor de samenleving om een einde te maken aan de situatie waarin […]
de klare Abélard (slot) Abélard met afgesneden handen. Welke symfonie kan voortaan nog tippen aan die gruwelijke papieren kus. Héloïse eet vuur. Open een deur. Ga een trap op. Bel aan. De zachte, geplette borsten rijzen op. Haar huid is veel lichter op de borsten. Het lichaam is wit, maar bezoedeld, want geen enkele vrouwenbuik […]
jt 139 – pauvre Antonin Artaud! – RACEAUTO De klare Abélard (2) Het is een vreemde mooie dag. Voortaan enkel nog mooie dagen. Vanaf vandaag is Abélard niet langer kuis. De strakke keten der boeken is verbroken. Hij renonceert de kuise coïtus en Gods permissie. Hoe zoet is niet de coïtus! Zelfs de menselijke, zelfs […]
De klare Abélard (1) Het fluisterende raamwerk vormt op het glas van zijn geest altijd dezelfde tekenen van liefde, dezelfde hartelijke uitwisselingen die hem misschien zouden kunnen redden van zijn man-zijn, mocht hij ermee instemmen om zichzelf te redden van de liefde. Hij moet toegeven. Hij zal zich niet meer kunnen houden. Hij geeft toe. […]
journal intime #137
137- Saint Augustin me délie la ceinture – VISBAK veralgemeend schrijven tot hier toe zei ik nog niets over de tekst en het talige als expressiemiddel en de interactie met andere uitdrukkingswijzen die op het gemeenschappelijke veld van de code samenkomen.mijn concept van de geaugmenteerde schrijverij betreft wel degelijk ook een veralgemeend schrijven, het breidt […]
journal intime #136
136 – Un paradis encastré dans ses ongles – BAKVIS beginsel en metaforische uitwerking schrijven is zeer concreet altijd een handeling. elke handeling kan omschreven worden met een handelingsverloop. wanneer zulk een beschrijving de voortgang van de handeling gaat bepalen wordt de beschrijving een voorschrift, een bepalend algoritme. nu: ‘schrijf een boek over fietsen op […]
journal intime #135
jt 135 – La chaîne étroite des livres s’est brise – MOEDERHUIS inleiding ‘geaugmenteerd schrijven’ noem ik dat schrijven dat zich enerzijds uitdrukkelijk wenst te verhouden tot een literaire traditie en daar een voortzetting van wil zijn, en dat anderzijds uitgebreid wordt door technieken ontleend aan de informatietechnologie. mijn experimentele praktijk van het geaugmenteerde schrijven […]
jt 134 – Il se glisse entre ses états – HUISMOEDER Héloise en Abélard (slot) Zijn gedachten zijn mooie bladeren, platte oppervlakken, opeenvolgingen van knooppunten, agglomeraties van contacten waarlangs zijn intelligentie moeiteloos doorglijdt: ze gebeurt. Want dat is wat intelligentie is: een zich omzeilen. De kwestie stelt zich niet langer om fijn te zijn of […]
jt 133 – il a des choses – WATERBRON Héloise en Abélard (2) Maar Héloise heeft ook benen. Het beste eraan is dat ze benen heeft. Ze heeft ook dat zeevaart sextant-ding, waaromheen alle magie draait en graast, dat ding als een liggend zwaard. Maar bovenal: Héloise heeft een hart. Een prachtig recht hart en […]
journal intime #132
jt132 – j’ai l’esprit ùince comme une main – BRONWATER De Artaud documentaire met getuigenissen van vele hoofdrolspelers in de na-oorlogse Artaud-vaudeville annex tragedie… Héloise en Abelard (1) Het leven dat voor hem lag werd klein. Hele delen van zijn hersenen waren aan het wegrotten. Het fenomeen was bekend, maar ja, het was niet eenvoudig. […]
jt131 – avec de sinistres pirouettes – ROOFKUNST Brief aan een waarzegster (2) De emotie van het weten werd gedomineerd door het gevoel van de eindeloze clementie van het bestaan1Ik kan het niet helpen. Ik had dit gevoel voor haar. Het leven was goed omdat deze helderziende er was. De aanwezigheid van deze vrouw was […]
jt129 – un optimisme intégral – SCHEPIJS vanochtend las ik een opiniestuk in het NRC over wat met ‘afrekencultuur’ is gaan noemen, naar de Engelse vrees voor de ‘cancel culture’. ik ergerde mij daarbij nogal aan de wereldvreemdheid van de auteur, een historicus van wie je toch zou verwachten dat hij de actualiteit kan duiden […]
journal intime #128

jt128 – l’uniformité de toutes choses – IJSSCHEP stel je voor dat alle dingen, de dingen die wij zien en betasten en gebruiken, het koffielepeltje, jouw smartenfoon, de potloodscherper, de auto van de buren en het zwaard van ardoewaan, stel je voor dat al die dingen op ons zouden gelijken, niet oppervlakkig maar echt essentieel, […]
journal intime #127
jt 127 – l’aplanissement de la vie – WERKDRUK ochtendtekeningske van een fictief mens. mijzelf weer als een of ander verlopen rockster vermoedelijk. ik heb mijzelf beloofd om te proberen een uitlegje te schrijven voor een tijdschrift, en meteen voel ik mij beklemd, benauwd, gevangen in de dwingende logica van een wereld die niet de […]
jt125 – Tous les rêves sont vrais – ZAKGELD WIE HEEFT NIET, … (voetnoot) Ik bevestig – en ik houd vast aan dit idee – dat de dood niet buiten het rijk van de geest is, dat hij binnen bepaalde grenzen kenbaar en benaderbaar is door een bepaalde gevoeligheid. Alles wat in de orde der […]
jt 124 – l’image d’un panique déjà éprouvée – GELDZAK WIE HEEFT NIET, … (2) Ik beschreef net een sensatie van angst en droom, van angst die in de droom binnen glijdt een beetje zoals ik mij voorstel dat de agonie moet binnenglijden en zich voltrekken in de dood.In ieder geval, zulke dromen kunnen niet […]

jt 122 – l’ étalon d’un néant qui s’ignore – NEUSPUNT Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (slot) De streng die ik priemen laat uit het intellect dat me bezighoudt en het onbewuste dat me voedt, vertoont steeds fijnere draden in het hart van het vertakkende weefsel. En het is een nieuw leven dat […]
jt 121 – il s’agit de la durée de l’esprit – HAARDVUUR Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (3) Ik voel de afbrokkelende grond onder mijn gedachten, en ik word ertoe gebracht om de termen die ik gebruik te overwegen zonder de steun van hun intieme betekenis, hun persoonlijke ondergrond. En beter nog, het […]
jt 120 – la séparation à jamais – VUURHAARD Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (2) Je hebt het goed mis om te zinspelen op deze verlamming die mij bedreigt. Ze bedreigt me wel degelijk, en het wordt elke dag erger. Ze bestaat al en het is een vreselijke realiteit. Natuurlijk doe ik nog […]
journal intime #117
jt117 – mes moelles parfois s’amusent – WERKHUIS het leek mij interessant om de invoer van de tekenmodule los te koppelen van het ontwaken (ook al omdat je niet bewust aan ‘het eerste woord dat in je opkomt’ kan denken, zonder al behoorlijk wakker te zijn, wie heeft dit weer verzonnen?) en gewoon te systematiseren. […]
jt116 – les tetes moins que les trous – HUISWERK DE STRAAT De seksuele straat leeft oplangs de ongepaste gevels,de cafés, waar misdaad kwettert,ontwortelen de lanen. In de zakken branden sexehandenen de buiken drinken langs onder;alle gedachten laten het klinken,en de koppen minder dan de gaten. LA RUE La rue sexuelle s’animele long de faces […]

jt115 – le vrai néant effilé – VELDSLAG Er bestaat een zure en troebele beklemming, even machtig als een mes, waarvan de opdeling het gewicht heeft van de aarde, een beklemming met klaarten, met de interpunctie van afgronden, gekneld en geperst als punaises, als een soort hard ongedierte en waarvan alle bewegingen verstard zijn, een […]

jt114 – Le sol est tout conchié d’âmes – SLAGVELD De dichters heffen de handen daar waar trilt het levend vitriool,op de tafels idool is het zwerk datbeentrekt in een boog. het lid murwt een tong van ijs in elk gat, elke kier die de hemel zo voortschrijdend open laat. De grond is gans onder […]
journal intime #113

jt113 – Une fatigue de commencement du monde – WERKVELD
journal intime #111

jt 111 – Il y a des imbeciles qui se croient des êtres – vóórnaam de lezing van Artaud’s Préambule tot de eigen verzamelde werken resulteerde in een A4 kliedering getiteld ‘het hart denkt in bloed, de handen begrijpen’ waar verder niet zo veel over te zeggen valt, denk ik. NKdeE 2020 – “het hart […]
journal intime #110

jt110 – la conscience bestiale de la masse – voorNAAM Bon, ‘la conscience bestiale de la masse‘: ‘het dierlijke bewustzijn van de massa’. Waarover heeft Antonin het met die woorden?Laten we ons prille maar dagelijks toch wat groeiende begrip van de ‘samenhang’, de conceptuele cluster ‘waanzin en creativiteit’ proberen samenvatten met daarin als gouden (?) […]
journal intime #109

jt109 – la pensée est un luxe de paix – PEPER
journal intime #108

jt108 – la vérité torride d’un soleil de deux heures de l’après-midi – STEEN bij de lectuur van ‘Van Gogh Le suicidé de la societé’ De monologen van Artaud zijn horzels die rond het zwarte gat van het Echte cirkelen en elk facet van je innerlijke stem mee willen sleuren in dat gat. De onderwerpen […]
journal intime #107

jr 107 – formidables ébullitions internes – WAPEN Een sleutelgegeven in mijn leventje is ongetwijfeld mijn bijziendheid: ik ben redelijk zwaar myoop, -4,5 aan het rechteroog, -11,5 aan het linker. Het grote verschil tussen de twee ogen is vrij uitzonderlijk, zo heb ik mij laten vertellen. Tot het eerste studiejaar, dus heel de kleuterklas, was […]
journal intime #106

jt106 – le destin névrotique des choses – WENS
journal intime 105

jt105 – inondation de corbeaux noirs dans les fibres de son arbre interne – ORGEL Roland Barthes weer, over Artaud deze keer: “L’écriture d’Artaud est située à un tel niveau d’incandescence, d’incendie, et de transgression, qu’au fond il n’y a rien à dire sur Artaud. Il n’y a pas de livre à écrire sur Artaud. […]
journal intime #104

jt104 – oppression tentaculaire d’une espèce de magie civique – DIENAAR ‘Waanzin’ is niet zomaar een woord.Waanzin is een recursieve functie in de taal en niet alleen omwille van de etymologie van het woord. Een bewijsvoering daarvan (je kan er evenveel van bedenken als er godsbewijzen bestaan) gaat ongeveer als volgt (ik heb een slechte […]
journal intime #103

jt103 – voûte astrale, coupole sombre – WISSEL als je iets ‘au fond‘ leest zoals Bernard Réquichot beweerde dat hij las – en ik geloof hem want als je Réquichot ten gronde leest, dan merk je gewoon dat hij inderdaad zijn lectuur heeft meegedacht, laten gebeuren in zijn hoofd – dan (her)schrijf je eigenlijk meteen […]
journal intime #102

jt102 – demain, je te parlerai à nouveau de moi – AANDACHT Het Frans in het dagelijkse citaat had eigenlijk Duits moeten zijn want het kwam uit de pen van wat ik maar, als dwazen onder elkaar, het Rilke-ding ben gaan noemen, als voorloper dan van mijn eigen, wellicht nog ergere ‘het’-heid in de gedachten. […]
journal intime #100

jt100 – la création est un accroissement d’être – BRAILLE Etymologisch is elke creatie een (aan)groei.De creator, de homo faber die iets schept is dus een vergroeiing van het oorspronkelijke begrip van ‘maken’, ’tot stand brengen’, meer een zaaier, een bevruchter van het land of een cultivator van een reeds als dusdanig onderscheiden groeibeweging. Er […]
journal intime #99

jt99 – “la possibilité vicariante de la logique du montrable” – HOUT In de evolutieleer spreken we van geografische vicariantie of allopatrische soortvorming wanneer een geografische scheiding een bevolking van een soort plots geografische scheidt van haar soortgenoten zodat de beide groepen zich onafhankelijk van elkaar anders gaan ontwikkelen. een vicariant is dan een taxon […]
journal intime #98

jt98 – Dépôts de signifiants, grains de jouissance – LUCHT Kijk wat je hier hebt. Een uiterst banaal dingetje is het: een ordinair schelpje van op een Belgisch strand. Maar jij alleen, jij zocht dat ene schelpje er uit, dat jij opraapte en mee naar huis nam, alwaar het levende herinnering werd en potentie tot […]
journal intime #97
jt97 – qu’est-ce que comprendre la folie – WA TER Waarom kan ik u niet zeggen wat deze ‘kleine’ fuga in sol klein, BWV 578 van Bach ‘betekent’? Zeker ik kan gerust honderduit vertellen wat dit prachtige stukje muziek voor mij betekent, dat ik er nog steeds tranen van in de ogen krijg als ik het stretto door mij heen voel gaan, […]
journal intime #96

jt96 – une sorte de machine – NA MI BIE JE Op blz. 121 van zijn boek ‘Création et Schizophrenie’ komt Oury weer bij Lacan terecht. Lacan heeft het over de film die men gemaakt had van Matisse die aan ’t schilderen was en die beelden liet men dan heel erg vertraagd zien zodat het […]
journal intime #94
jt94 – il se passe quelque chose la – BAL LAST NED: ‘Het gebeurt dat…’FRA: ‘Il arrive que…’ In het Frans gebeurt niet ‘het’, maar ‘hij’. Als Jean Oury wil zeggen dat er iets gebeurt, daar in die Fabrique du Pré van hem, dan moet hij eerst over ‘hem’: ‘hij’ komt, er gaat iets van […]
journal intime #93

93 – ouvrir l’attente dans le fermé – GE NI JAA L 8 juni 2020. Ik heb vandaag mijn dagje niet, het loopt niet echt, maar bon we zullen van de nood een deugd maken en pogen enkele algemeenheden over de opzet van mijn werk te verwoorden.Een korte status quaestionis van de geheel fictieve Gignomenologie, […]
journal intime #92
jt 92 – Le présent c’est quand je parle – VER DWA LE Wanneer Jean Oury het in zijn ‘Création et Schizophrénie‘ [OURY 1989] over een ‘site’ heeft, een Heideggeriaans Oord* waar de Fabrique du Pré van Francis Ponge staat te draaien (zie vorige afleveringen), dan heeft hij het over een geheel virtuele locus die […]
journal intime #91

jt 91 – il faut travailler le “pate” humaine qui nous entoure – WACH TEN De eerste séance van Jean Oury’s seminarie van 1987-1988 in diens Création et Schizophrénie [OURY 1998], is een ware grabbelton van werktuiglijke concepten. Oury laat zijn usual suspects opdraven in een Petrarceske Trionfo van de Weide, de Pré, zijn naar […]
journal intime #90
jt 90 – par la vertu du signifiant – WAL GING in mijn lezing van Jean Oury’s Création et schizophrénie [OURY 1989], een serie uitgesproken weigeringen om to the point te komen, was ik vanochtend aanbeland bij de laatste séance van het eerste seizoen (1986-1987), het deel dat Oury eerst in annexen wou weergeven bij […]
journal intime #88

jt 88 – On est plongé dans le desgana – WOEL PUT Oury beweert van het Catalaanse woord “desgana” (’tegenzin’) dat het onvertaalbaar zou zijn, maar eigenlijk bedoelt hij dat we de Franse vertalingen ervan niet op die manier kunnen gebruiken zoals Catalanen hun “desgana” kunnen bezigen, dat geen enkel Franse variant op ‘ à […]
journal intime #84

jt84 – ‘il faut que la main trace‘ – WOOR DEN BOEK Op 5 november 1986, de dag van de eerste sessie waarvan het eerste hoofdstuk van Jean Oury’s ‘Creation et schizophrénie‘ de uitgeschreven versie is, is het nog niet zo lang geleden dat André Leroi-Gourhan overleden is. Oury schrijft diens naam verkeerdelijk met een […]
journal intime #83

jt93 – et il en isolait six – SCHE PEN In de psychologie, en ook in haar moeder de filosofie, ressorteert men vaak tot het catalogiseren van de concepten, (fictieve, abstracte) dingen die men kan benoemen, zodat men toch een schijn van wetenschappelijkheid op de glanzende bladspiegel kan toveren. Overal in de menselijke bedrijvigheden is […]
journal intime #82

jt82 – une sorte de chosification – APL FLA PJE lezen, zien en zwijgen Jean Oury’s boek ‘Création et schizophrénie’ is de weerslag van een reeks seminaries die hij gaf aan de Paris VII universiteit in de jaren 1986-87 en 1987-88, een reeks variaties op een thema eerder dan een uitgewerkt betoog. Elk hoofdstuk komt […]
journal intime #81
jt81 – le rève se cultive dans les ténèbres – OR GEL AA PJE Jean-Francois Chevrier sluit zijn boek ‘Zone sensibles’ [CHEVRIER 2019] af met een soort van eindwaardering.Dat behoort tot de geplogenheden van het genre van het ‘betere’ (lees: ‘dure’) ‘Kunstboek’.Ofwel dient men zich in zulk een sjabloon uit te putten in superlatieven, zeker […]