Onderdelen van de net novel- netgebeurtenis Anke Veld
As if to make her point in one flash moment Anke unfolded her own image seven times within the dome before me, thereby demonstrating that all of time is just an illusion and that reality, if needs be, can be constructed even by hammer and lever, by fysically pounding one’s own will into the fabric […]
Next moment I found myself staring in disarray at me, another me, a future version of me, whatever, someone who looked exactly like me and felt like me ‘cause yes I could feel her at the same time and therefore I immediately knew this she-me was pointing out something to me, something that somehow I […]
maya [Anke Veld – Lode’s lied] mei is als maya die mij doet gelovendat het absoluut vele, het reine schonein mijn nietige iets zit verscholen. hoe zoetelijk zingt het, hoe nachtelijk wil het, hoe hoog al waan ik mij zomerse leeuwerik,hoe wild en onzinnig graven mijn honden,hoe dicht en hoe zacht heeft mei mij omwonden! […]
[ Anke Veld – aria van Lore ] 1in de AI-opera, 2025. Lore is, zoals wel vaker gebeurt, de wanhoop nabij omdat LAIS haar en Anke verlaten heeft. het is moeilijk. leed is mijn lief, mijn lijf is verdriet,van deze pijn ken ik het einde niet.ik bid u muze sterk mij in mijn lied,mijn ziel […]
Bewezen is:de tijd verglijdt,wij blijven niet,wij zijn niet vrij. Per dag de pijnder straf neemt af.Wij slapen inmet ochtendzin. ’t Verblijf is nachtin ’t zwart gedacht:droeve stilte heetdaar klankenpracht. De spijt gaat weg,zij ligt naast mij,zo lijf aan lijfgaat het voorbij. ‘Anna, ‘, zegt Anke,‘Anke’, zegt Anna,‘niemand zijn wij’. ‘Anke’, zegt Anna,Anna, ‘, zegt Anke.‘wij […]
Outside. The moment she said it we were outside, on a hilltop, looking down on The Place, its two huge domes now reduced to a Playmobil dominion, flanked by an enormous new building, very straight and very standard solar panel 100% self-sustainable durability proof slick piece of engeneering. “But you like the bird, don’t you?” […]
“The Place is in fact this dome. This is the active part of the building”. She spoke inside my head as I saw her as a statue inside the dome.” The dome is a machine, something we call a ’trance-target’. If you have sufficiently developed your skills you can target it and start informing the […]
Next morning Anke showed me around. The Place wasn’t exactly hidden but it sat against a wooded hill, and the main entrance was directed towards a sandy road leading to nothing but a small village that had somehow retained its agricultural past. The villagers called it ‘den Bol’, and nearly all of them were doing […]
Een boom in dit huis, uit de vloer vorkt een stam, de blik volgt de stam. Jij bent die blik, het programma. Vertakkingen splijten je. De splijtende blik wordt versplintering. Desintegratie: bij elke vertakking laat je een deel van je lichaam achter, zoals in een videospel maar dan omgekeerd: je hart, je nieren, een oog, […]
The Place was a huge wooden construction behind a stone wall in the back of a large domain somewhere on the outskirts of Brussels. It had several large domes…
twijfels bij de zin van dit bestaan ? onrust en angst, maar vooral: je wil de wereld begrijpen ? neem een stoel, ga naar je tuin. kies een plant uit, maakt niet uit welke. zet je stoel voor de plant, neem plaats, kijk naar de plant. denk aan niets anders dan aan wat je ziet. […]
Werken is ontspanning, en dat heb je nodig. Maar eerst eten. Druk je gezicht in de holte, je masker in het masker in de muur. Open je mond. De geursimulator zet het grommen van je maag in gang. Je lippen door duizenden tongen betast. Glijdingen, kronkels, het priemen van peper en de vers krakende sla […]
If she wasn’t anything, did I not just dream her? invent her? made her up to compensate for the meagre outcome of my existence, a shipwreck on the ruins of my childhood? Perhaps. But she was real enough for me. The first time I saw her was in an ice-cream bar. I had just broken […]
Het appartement heeft geen vensters, maar de muur naar het oosten is een vierkant van glas. Geen opdelingen, geen kamers, niet moeilijk doen. Hou het eenvoudig : de deur centraal in het westen, rechts daarvan het bed, links de zetel gericht naar het wereldscherm.Voedselvoorziening en reinigingscabine in de noordelijke wand ingebouwd. Werkblad zuidelijk. Het geheel […]
Without her i strutted my hour upon the stage like a dismembered doll, I felt like a catalogue of canned organs and senses: the Sickening Heart, the Thieving Feel, the Desperate Stomach, the Greedy Kidneys, the Horny Taste and above all the Cancerous Brain spreading the lingo of lubric decay and luxurious rot. With her […]
Een boom in dit huis, uit de vloer vorkt een stam, de daksponten kraken. Je wordt het salon uit gesleurd, men duwt je het bad in, een gezichtsloze vrouw haalt in een oogwenk met een glasscherf van je beide armen de slagaders open. Een gordijn van blauwgrijze lianen wordt over je hoofd getrokken. De scene […]
ANKE VELD does not exist.She isn’t a person, she’s not any thing.She happens. She occurs. When she happened inside me I looked like Queen goddamn NEFERTITE.
No, that’s not her. that’s just me, an anybody. ANNA anybody. Anna anybody Van Es. I lived briefly , in Holland. Some crazy Dutch poet tried to rape me and I got killed holding him off. He has been writing weird poems and stuff about me, how he regrets everything and other crap. Drooling […]
Everything is numbered. There’s a count to every thing. Something preceeds, some thing follows. We only get some of the numbers right. Our days are numbered: we get those right. We can feel whar number we’re at. We can never tell which number it is, but we feel it all right. Fear prevents us […]
ik zaai in mij het lijf in mij zaai ik hetik zoek mij in wat ik zaai in mij en wereldwijd ik schrijf in mij schrijf ikmij weg. [geeuwt :: dus] klik in mij klik door mijn stroom ben iken klik en lek de code diehet zaait in mij het lijf in mij zaait mijn […]
Anja was an exemplary student and her behaviour was utterly Truthfull but at night she was subjected to alarming dreams of herself as an ecstatically ravished torso in a Semi-geometric space. She searched for clarification in the works of Alfred J. Semi, but nowhere in the 26 volumes of his work was to be found […]
over de vlakte die onze vlakte is, ligt het veroverde vlakke in de wind te drogen en de geurige hersenschimmels vliegen ons bij het verkrampen in de ogen, alsmede de rode kristallen van de woordenmuur, de slierten scheldwegverf uit de grote hebgoederenpot, het rozige balken van de verknechte dieren, de gekraakte libellenvleugels, het zwarte schopschoenenleder… in […]
zij, geborgen gloed, het goed dat ze onze ogen doet – Maaike IV Anke slaat heur lange benen over elkaar, de diafane zijdeschuift geluidloos over het oker van haar dijen. ze doet perfect wat er van haar verlangd wordt, volgttot de letter het protocol. ze is het protocol. ze breekt met haar wijsvinger voorzichtig het […]
in mijn ogen wellen de tranen om de dode zoon.in mijn ogen staat gegrift het leed om de gestorven dochter.in mijn ogen breken open koude zakken vol met bloed.in mijn ogen helt het zinkende schip naar zinken.in mijn ogen klaagt en kraait en lacht de kraai om ons. in mijn ogen danst een lijk dat […]
“Vrijheid. Wat is vrijheid ? Vrijheid is niet wat wij als vrijheid vereren, vrijheid is niet die veelbelovende lege ruimte in onze gedachten, vrijheid is geen peis en vrede, vrijheid is de wilde woekering van het zelfzuchtige binnen de grenzen van het toelaatbare. En er over. Ver er over”. Lode Kok scandeerde de woorden en […]
circulaire pornolettristenode* aan de gemeente Doel en haar restbewoners (mei 2009) het is fijn om een doel te hebben in het leven. doel. d d doeoe oe oe oe_el lll lelele.l l l lee ee hee éééééévvvv v e n n nn.laat tongen occlusieven pulken uit de letteretter. spuw. ankeis het veld waar het spant […]
LA Met de lijn van een roos gevorkt in uw schoot, een punt waardoor in het lege vlak de leegte aanvangt en weldra er liefde wolkt en haat, waarmee gij ruimte splijt en rekt de tijd zodat een hand ons de hand aanreikt, waarmee wij onze vingers ertoe kunnen bewegen ons de ogen en […]
RAFELMAN in vlakke A A R S Z O N pijlbelaagd de MAN staat W I N D D O O R S C H O T E N schaarste in de ooggaten gebrek in de KLEIKLOMP, elk ander valser beter gemaskerd in de ECHT dv 12/01/2018 RAFELMAN is een UITWoRP van het […]
De verzwakking van de post-mortem mens, veroordeeld tot onzichtbaarheid in het eeuwige Nu – de nivellering van de individualiteiten in de geradicaliseerde horizon: ‘er is niets te zien, niets te verwachten’ wordt ‘in het Er is het Niets te zien’. De reïficatie en de kwantificatie wordt radicaal doorgetrokken, in de GeldRuimte is elke kwaliteit een […]
“The Intelligence does not require consciousness because it does not exist in time, it exits time, only enters it to meet its requirements, that is to establish its eternity. It is not conscious because there is nothing to be with, nothing to fall back on, it is ‘ascious‘” Lode Kok in his Athens reading, November […]
“in de naam van de dingen zit de naam van het niets het niets noemt de dingen de dingen dragen de naam de naam van god is uit het niets de naam geworden die de god der dingen heeft tot god benoemd schrap de namen weg met dingen weg met alles dat in de naam […]
[…] Node grashopper faaltje ni moeftu nog: ’t zuden hand is af, hebben de hemelluh hunnen hellu afgedoan. Gekeerd in se du ut der utten utgefeeld, verdaan al boenkte huver gesoegd die sunne die lokens in alle tinge tingt in & weur di weur were wie nu mit uns die alle wie be wier, sinne […]
8 mei 2005. Mei is mijn Maya. Nederland ontwaakt uit haar consumentenroes. Lode schrijft: Ongeluk voor twee personen Bespottelijk, ook hier, is het opgeven van bloed ter verduidelijking, de donatie clarificeerplasma, het wat glijdt er nu weer in het duidingsveld, het wie vaart er daar mijn aderlating aan, het hoe heks ik het hier uit. […]
‘Die lieve coele mei, die is ons ontdaen’ Anon. 15de eeuw mei is mijn maya & doet mij geloven dat het absoluut vele, het schone in mijn enige niets is verscholen hoe zoetelijk zingt het & wil het de nachtegaal hoe hoog & hoe lustig zoekt ook de leeuwerik hoe wild & onzinnig graven mijn […]
“Mijn lief es leet, mijn heyl verdriet, Aldus ende wers es mi ghesciet; Ic biddu, vrauwe, ghedinct mijns yet Eer ic van rouwen sterve.” Anon., Gruuthuuze MS, 15de eeuw “De tijd is een hoer” dv, Anke Veld 13/04/2018 mijn lief is leed, mijn heil verdriet van pijn ken ik het einde niet ik bid u […]
“Den tijdt die gaet voorbij // en hij Bewijst scheydens termijn/ Gheen blijven hebben wij // hier vrij” Carel van Mander De tijd gaat hier voorbij & hij bewijst op zicht door zijn termijn dat wij niet blijvend zijn of vrij. Met pijn verscheiden wij per dag een dag als straf van ons verblijf weer […]
Izeganz tot het Onderbergse u, de oordelenden jaloers, wrokkig, inhalig u, die mij de Stem ontzegt van alle grote lyrici in mij opdat ik uw gebral versterken zou, uw krijsende smeekbede om uw dood, uw ontkenning van het leven dat uzelf halsstarrig aan uw kinderen ontzegt omdat u verkrampt staat in de illusoire strekking van […]
Misschien komt het doordat mijn vader gestorven is, toen ik op uiterst intense wijze Pascal Quinard’s La parole de la Délie aan het lezen was, die samenloop van omstandigheden heeft er alleszins toe bijgedragen dat mijn fascinatie voor Maurice Scève’s meesterwerk “DELIE, Object de plus haulte vertu” vandaag enorm is. Quinard’s boek is ‘zijn’ Scève, […]
OPGAVE I een binnenste handpen. onduidelijk of geheel afwezig is de bandering (ook de lichtval speelt een rol) “we dienen de letters open te breken om de klanken te bevrijden” II ik ben de dode, de blinde, de luchtloze schaduw kleine gewervelde dieren, aas, afval botten boten boterham (lo ki koei) motten moten motoren (lo […]
Wanneer? Geen idee. Het moet zomer zijn, want hij voelt geen koude. Hij spant zich in, zet de boventanden stevig in zijn onderlip, maar in zijn herinneringen is niets te vinden dat op een naam lijkt. Vaag ziet hij het beeld van een hand die Griekse letters uitwist op een met een waslaag bedekt tablet. […]
& Het was bijna zeven maart & er gebeurde niets. Er gebeurt nooit iets in een verhaal. De spinnen hadden mij die nacht gebeten in mijn rechterkuit & mijn rechterpols. Zijn spinnen rechts? Ik dronk genoeg om niet te hoeven dromen, maar straks diende ik weer te stoppen. Dan zal ik weer sluiks kijken, dacht […]
Het is zeven maart & de maan staat vol. Er gebeurt iets, ik moet het vertellen. Het verraad is in de zin gebakken, genot met de o van o zo mooi. Je hebt mij helemaal, zeg ik, ik geef het op. Abdicatie. De straatstenen kotsen een eendere slijm, het rijmt, het is lente. We rijden […]
Anke staat voor de deur, ze drukt haar neus plat tegen het raam & roept mijn naam. De deur kraakt, ik laat haar binnen, ze weet anders niet waarheen te gaan. Ze zegt ik heb je hier het lichaam meegebracht van Sneeuwwitje, het heeft nog net een zijden jurkje aangedaan, de borstjes priemen. Ze vraagt […]
& de gevangenen zijn de gevangenen zij zitten gevangen in de gevangenis de vermoorden zijn de vermoorden zij liggen dood & stil als vermoord de hongerigen zijn de hongerigen zij lijden honger omdat zij honger hebben de daklozen zijn de daklozen zij slapen eten & kakken zonder een dak boven het hoofd de verminkten zijn […]
De eerste dood van Izeganz Een plank op de grond, een tang, een hamer & een roestige nagel. Izeganz staat voor mij met een bloedend gat in zijn hand, bevend, maar wanneer hij begint te spreken verstillen zelfs buiten de kraaien. Elke beweging verdwijnt, de stilstaande as van de tijd biedt enkel plaats voor de […]
de nacht versleutelt letters tot gloeistaken die priemen naar het gesis in de open wonde. de wereld bronst, wij gloeien, stoken, sintels. hé jij daar, leg nog ‘s een blondje op het vuur (knars je tanden in de maat) Anke neemt plichtsbewust haar rechterknie in de linkerhand, ze lacht spontaan, haar naakte rug schittert in […]
The author finally appears in his net-novel
anke veld is een 8-vlakkige net-novel waarin de verteltijd ruwweg samenvalt met de vertelde tijd voornamelijk omdat de publicatie ervan wegens gebrek aan tijd & middelen samenvalt met het schrijfproces Dit, zo blijkt, is een stukje uit het vlak genaamd ‘Lode’ Elk Vlak is genoemd naar het centrale personage (avatar) ervan. “Decay is a limitropic […]
& We gaan drie eendere tunnels door & het gelige licht van de pilonen vertrekt de tijd in een eender ritme. Het busje is hermetisch afgesloten maar voor alle zekerheid houden we de nortonpakken maar dicht tot we uit de geïnfecteerde zone zijn. Het geluid van het busje weerkaatst op de tunnelwand, de banden kleven […]
& “Sta zo niet met uw kont te zwieren, seffens komt de wereld klaar”. Mijn tong raakt net niet haar oorschelp als ik het haar toefluister in de volle zaal. Er gaat een rilling door haar lijf, ze glanst gespannen als een eigenhandig door Cage geprepareerde piano. De eerste spreker komt binnen, het wordt stil […]