‘Die lieve coele mei, die is ons ontdaen’ Anon. 15de eeuw mei is mijn maya & doet mij geloven dat het absoluut vele, het schone in mijn enige niets is verscholen hoe zoetelijk zingt het & wil het de nachtegaal hoe hoog & hoe lustig zoekt ook de leeuwerik hoe wild & onzinnig graven mijn […]
(as eaten by her snakes) “Goed” , sprak hij, “want gij zijt groeiende in mij & in de vergruizelde gebouwen rondom ons steekt gij de kop op als in golvend stof een orkaan. Uw Bode gonst: gij bereidt een einde aan dit oeverloos bestaan ik zucht & zie het licht al om ons heen vergaan […]
met haar slaafs veryoutubete muzen hem de schedelpan belaserlichtte. Liet hij die nacht door de gitaarbegidste bezoeking van het hitsig-tengerschouderderige muzeding bijna ’t leven, – & gevlaagd vervolgens zij zei hem dezelfde nacht nog vol & leegplukte hem het voorbeeld bij de daglichtvleugel ontstal – bij de zon-aangedragen beelden evenwel als nachtoverlopige zijzelf kou vatte, […]
