LAIS (voorheen DAPHNE/DIANA) is een reeks van 449 dizains, een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd)
Ik rijs uit eigen as & stijg & brand Mijn wonden helen snel voor nieuwe pijn De zeven onthoofdt de één in dit land Die door de eerste slag genekt wou zijn. Prometheus ben ik niet & Hydra, Of die Feniks van je vind ik ook maar niks. Ik voel het kolken in het woord ‘weldra’ Dat […]
De kale takken met hun strak gebinte Steken in de trieste brij van witte mist: Niets rest er nog van ’t eens zo blijgezinde. Zo word ik straks tot louter zwart gewist & Mijn ontbering, de krakende korst Van mijn leven dat om u een sterven is, Barst waar het gemis haar zuren morst In […]
Ik zal u nog een ketting maken, zwaar, Of wou u van een adelaar de hoge vlucht? Ik heb voor u uw eigen hemel klaar, Of wou u uit mijn hel de diepste zucht? Ik laaf mij als een slaaf verslaafd aan u, Of wou uw tong mijn rijkdom proeven? Ik spreid mij uit in […]
Uw licht maakt van mijn hok een kathedraal, Het vult de ruimte op tot aan de nok Ik kus uw huid als reine zonnestraal & Hoor uw lach bij ’t vallen van uw rok. Het duister nu heeft helemaal uw luister: Ik zie er schatten in, & glinstering. Uw volle maan begraaft mijn dag in […]
November & wanhoop’s donkere dagen Verstrengelen, ik streel mijn handen In het bed vol slangen waar wij lagen Het duister is te sterk, het gaat verzanden, Breekt monden open met verbeeld verlangen. Iemand sist “agape” & ze meent het niet De vlam slaat aan, ik hoor mij kermen: “Waarom slaat gij mij met stalen stangen? […]
Geesten, spoken, zombies, duisternis: Ik heb vannacht het licht weer aangelaten Opdat ik beter zien zou wat ik mis Een toekomst niet, die heb jij al verlaten Jouw rijkdom niet, die kan niet komen, & Evenmin jouw trouw, die heb je niet. Maar in het stof waar ik mijn jas vergooide Spon ’t licht een […]
Mijn dag is rose, bloed, gemis & dichte mist Een jurk van jou wappert in herinnering Alsof je slaan wil, meer verwijdering. Ik droomde van een tuin vannacht, ik wist In welke kelk je als de dauw verscholen lag. Het drinken van lippen dat ik niet meer mag. De glinstering in ogen die ik niet […]
Donker is de nacht & ik hark hier blind De bladeren weg terwijl een veelvoud Ervan de einder mij ten einde bindt. Mijn schouders punten, mijn hand is woud, & Als ik wijs verschijnt de hel als goud. Ik ga het water in, u vindt mij niet, Het is de lege huls die u omklemt […]
De winden jagen rond dit lege huis. Ik zit erin, & hoor de muren huilen, & Wat ik zie wordt in mijn dromen gruis Van burchten waar de nare ogen schuilen. Ik woel, & waar ik woel ontstaat mijn schelp, Materie die uw zee aan ’t ruisen helpt. Ik klaag & wat ik in hier de […]
