LAIS (voorheen DAPHNE/DIANA) is een reeks van 449 dizains, een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd)
“délie in Schoonschrift” dv, 2010 bister op papier, 9×22 cm Klik op de titel voor een PDF-bestand van het artikel: Defaux, Gérard, (Re)visiting “Délie”: Maurice Scève and Marian Poetry, Renaissance Quarterly, Autumn, 2001, Vol.54(3), p.685-739 Abstract: This study proposes a new reading of “Délie” and tries to shed a new light on the poet himself. […]
“Before it no before is, after it No after is; absolute its privilege To be before all afters.” The Wine-Song (al-Khamriyyah) of ‘Umar Ibn al-Fârid Hier is alles. De nachten stapelen De lagen donker op de lagen zwart & het duister komt de dag insijpelen, maakt de ruimte droef & klein & hard. Ik doe […]
Alles is hier. Middenin dit licht ligt Het duister dat u overdraagt. Uw schijn Is hoe mijn vuur zich aards heeft ingericht: Weg, krom, vol, van goud. Steeds ver, hoog & vals. Ach, mijn woorden branden niet, ze zijn te licht. Mijn verzen raken niet het weke van uw hals. Mijn klacht streelt niet het roze op & […]
Hoor jij de stilte al, het klankgebrek Dat na de eerste sneeuw het land bedekt & Alle ruimte in een laagje wit betrekt? Zie jij de kraaien ook, elk dier een vlek Die naar het nachtzwart van de aarde bekt? Ruik jij buiten in de vrieskou ook het hout Dat in de kachels brandt als […]
http://www.sterneck.net/literatur/rilke-engel/index.php Jij port & roert met stokken in de nacht, Op zoek naar mij: jij wil mij van de kaart. & Als jij mij dan raakt, is ’t onverwacht & Schrik jij dat jij mij zo openbaart. Het staat nochtans te lezen in jouw boeken: Ook al veeg jij mij uit alle hoeken, In jouw […]
Als gedachten konden doden, hondsdolle Curven zond ik zinderend de scheetbruine Aarde rond o verfkloeke slijmkei holle Sloganslangen uitpuilend, mensruïne Waargeld daar paart met briespraat in zeiklinnen, Liefslijm daar druipt uit vrekkende snijkelen, Schoonpulp daar bruidtsnokt het paradijszwijn, Vriendnijd daar klokwijst het mijnmijnzijnzijn, Waar het tijdspoor nasnuift elk vliedend woord, Amechtig luchtrukt aan de voorwendselskoord.
Misschien komt het doordat mijn vader gestorven is, toen ik op uiterst intense wijze Pascal Quinard’s La parole de la Délie aan het lezen was, die samenloop van omstandigheden heeft er alleszins toe bijgedragen dat mijn fascinatie voor Maurice Scève’s meesterwerk “DELIE, Object de plus haulte vertu” vandaag enorm is. Quinard’s boek is ‘zijn’ Scève, […]
Droefmonden drijven, het tedere sterft. De regen op daken herhaalt slechts de slaper In ritmisch verval, het doffe nu dat hij erft. De tuinen van toen, haar vurige lusten Vertonen verwelkt een dodelijk later. Dreiging doemt op, armada’s aan kusten Schimmen aan einders, gebrek aan geweld. Ik ril, naakt & hakend naar ergens, iets Dat […]
Ik lach het buiten uit dat in mij wil Het reine deel dat leeft van u vernielen: Mijn leed, uw beeld staat immers eeuwig stil, Het is van glas & spiegelt onze zielen. & Wat naar binnen wil beweegt te veel, Om door te dringen naar mijn deel in u, Dat in u ik & […]
