LAIS (voorheen DAPHNE/DIANA) is een reeks van 449 dizains, een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd)
[reportage] Ik wou mijn dood verslaan in rake woorden Voorspellen hoe de wereld mij ontbeert. Mijn pad liep in zichzelf verloren, oorden Doemden op, dromen die jij nu begeert. Jij hebt al lang jezelf in mij verleerd. Ik lig te branden in een houten huis. Ik woel mij bloot, er zijn geen goden thuis. Ik […]
[tight] Ik heb jouw schoonheid in mij uitgebreid. Het is een woud waarin ik kan verdwalen. De populatie is nog onbereid, Ik ben alleen, kan nu geen mens betalen, & Ik heb moeite om het te vertalen. Maar ik heb een klank gemaakt waar jij in klinkt, Er is een vogel ook die heerlijk zingt. […]
[tant pis] Ik lees het zonlicht als haar lichaamstaal, Ik word er klein van, koud & stil. Ik ben het stof & jij de kathedraal, Het licht valt binnen zoals jij het wil: Ik dwarrel rond, de echo van een gil. Het beeld is scherp, er is een rechte lijn: Jij stoot mij af, om niet […]
[reflectie] Jouw ogen zijn het wederkerende, Het frêle licht van mijn bestaan, De aarzeling, het er om vragende De bleke schijn, haar zon, die traan, De volle impact van de verre maan. Ik heb jou als een standaard opgericht Ik heb in jou mijn daden aangericht Ik heb jou in mijn verzen uitgeschreven Jouw dag […]
[angelisch] Het ware heeft van engelen het haar Dat in dit slijk verglijdt tot nare nijd. Ik hou je hand vast, meesterlijk gebaar: Jij hebt voor stilstand in jouw vlucht geen tijd, Jij sluit je ogen als ze branden van spijt. De dagen korten, er komt een einde aan, Het blijft niet groeien uit één […]
[woef] Mij heb ik met jouw dromen aangedaan. Jij staat ernaast alsof het niet de jouwe zijn. Het licht valt in mijn glas, bekent een traan: Het diepe heeft verscheidenheid aan pijn, Er zijn nog lagen aan verworpen zijn. Ik heb helaas ook daar mijzelf gezien, Een bel, een bol, de hel was het misschien […]
[luxe] Ik kleed je uit met handen vol verlangen, In mijn hoofd schuift alles even weg, Jij hebt mijn ziel met jouw geheim behangen. Eén tel is nu geheel een zonneweg, De wereld is gelijk aan wat ik zeg: Er is het licht dat in je haren valt, Er is een worden dat zich samenbalt, […]
[tijdloos] Er is nog steeds een toestroom in mijn lijf, Een sterk infuus van jouw betovering: Jouw haren zijn het woelen waar ik drijf, & Van je huid voel ik een tinteling, & Van je strelen nog de loutering. Daarbuiten voel ik slechts de ergernis & Binnenin het knagen van gemis. Ik wrijf mijn zwart […]
[opdracht] Ik heb mijzelf bij jou gevonden: niets Dat kolkend is & daarom neigt naar leven: Het is een waar ontstaan, er komt dan iets Tot stand dat alles gaat bewegen, even Ons tot zin verheft, een nieuw gegeven. Het lege altaar is getuigenis, Stil, van hoe kwetsbaar al het ware is: Die steen dat […]
