LAIS (voorheen DAPHNE/DIANA) is een reeks van 449 dizains, een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd)
Ik knip een venster uit de tijd voor jou Jij staat er beeldig in gekaderd, mooi Alsof dat tussen ons nog hoefde, dauw Die ochtendlijk op draden parelt, tooi Op wat ik niet versieren kan, te mooi, Te min, er is in deze taal geen zin Die bloeit zoals jij bloeien kan, begin Aan adem, […]
Bad van asse, douche van duisternis Pekinjectie, inktspuit straal in de zon Verwijdering van glinstering, er is Geen glans, geen schemer nog, de duivel won, Wij zijn weer in het niets waar het begon. Als ik beweeg word ik tot vel geplet & Doe ik niets dan word ik afgezet. Het regent excuses van de […]
’t Is avond & de lucht is als satijn, Omspeelt jouw schouders, tepels & jouw huid, Onthouden in een rafelige lijn, Gaat zachtjes langs mijn lippen & ik sluit Jouw adem aan mijn adem aan & uit. Dan is er een siddering & jij verkilt & Treurend lig je helemaal verstild: Onaantastbaar hier, irreële stand […]
Voldonker is het duister, zwart omrand. Ik weet: er is een kern, een diepte nog Waarin jouw licht alsnog is aanbeland. Dus als ik verder ga & dieper nog Als ik de horror voel & in haar zog De flitsende lemmetten van de pijn, De willekeur, de wil van het venijn, Dan zal jouw licht […]
Jouw ogen zijn kil, zij steken als staken Ongenadig diep in mij & roeren Om het trage gif van jouw haat, braken Jouw hang naar mijn lijf in mijn lijf, loeren Naar mijn lijk: jij wil nog tijd ontvoeren. Ik drink alleen, & toost op mijn gelijk. Er kwam voor ons helaas geen vergelijk, Er […]
Je raakt als kind vertrouwd met eeuwigheid: De plaats is dan oneindig rijk aan tijd, De tijd staat bol van onbereikbaarheid, Er is een al dat naar het ene leidt & Elke klank is vanzelfsprekendheid. Ik ga de tuin door naar een herfstig bos, Ik laat verlangen, haat & liefde los. De zon verwarmt maar er […]
Jij vindt geen weg om mij, ik zit te diep Als een teveel geborgen, niet nodig, Onnut is het denken aan hoe het liep, Balast & in jouw lijf een haakse wig. Ik maak jou nijdig zo, diep gelukkig. Soms wou ik dat ik mij in delen kon Aan jou te vreten geven, ik begon […]
voor a.c. in rimpels wijde golven klank weerklonk eglantiere strompeling in okerzin de maan satijn uw waterzuchten dronk mij broos het breukblad ik te roos bemin uw kelkduisterende nu omarmde zin. mijn vingers uw vingers groeiend om goud adem adem omademt overoud in prehumane hunkering de keel ontpopt haar slaande siervleugels koud omvlamde letters tot […]
Ik maak mij waar zodra ik mij vergiet In u, ik ben er niet dan in vergaan: Mijn haakse botten zijn mijn wezen niet, Ik ga als kleuren op uw deinen staan, Een wisselen, een herfstig niet-bestaan. Haar zon verstreept mijn draden over u Mijn huid wordt lucht, ik verdamp in het nu, Ik word […]
