LAIS (voorheen DAPHNE/DIANA) is een reeks van 449 dizains, een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd)
Jouw schouders zijn mij nu eeuwigheid Want in het glijden van satijn er af Werd ik dermate vreemd aan mij, verleid, Een lijf tot oog herleid, een wrede straf Want alle woorden vielen van mij af, Zodat ik niets nog dan jouw stralen ken & Slechts dit eternele kijken ben Dat ziet hoe alles schijn […]
“De lichamen van de onderdanen, die zonder meer gedood kunnen worden, vormen het nieuwe politieke lichaam van het Westen” Giorgio Agamben, Homo Sacer. ISBN 9053528296, p.136 Wij zijn een acefaal object van haat Verbannen uit het leven & ter dood Ontdaan van elke droom & daad Wij leven hoofdloos verder na de dood & Spartelen […]
“De uitzondering is wat niet in de verzameling waarvan ze lid is kan worden opgenomen en geen lid kan zijn van de verzameling waarin ze altijd al is opgenomen” Giorgio Agambem. Homo sacer, ISBN 9053528296, p.32 voor Johan Deflander en La Benevolencija, De wet rechtvaardigt hem & het heden Is daarom het nu dat hem […]
” Je kunt zelfs zeggen dat de productie van een biopolitiek lichaam het oorspronkelijke werk van de soevereine macht is” Giorgio Agambem. Homo sacer, ISBN 9053528296, p.12 Mijn naakte leven trillend in uw macht Wordt heerschappij & dode soeverein Over het lillen, de fragiele pracht Van heel uw land, het lichaam van uw zijn & […]
& Hier is nu, mevrouw, dat iets ook zelf: Een soort platvis, voos & op het droge Sterft het van verlangen naar zichzelf. Zoals wat wij waren zo is verbogen Zo zijn wij geworden zoals wij logen: Nietsontziend, volslagen wij, ik op ik, Elkaar ontkennend tot de laatste snik. Ontzettend in & uit de sparteldood […]
Ijswind op de lippen, kuswonden kraaien Lunalia, wildgroei van ontsteltenis In een decor van licht dat wil laaien. Lichamen verdwalen in gelijkenis, Armen benen zwart, kerven duisternis. Nimfenbloed ruist in de stemgeluiden Dat zij zich aan dood in leven stuiten. Ondertussen elk bewegen wordt een streep, Klank komt van de adem los als huiden […]
Het droeve donker van Vissenaken Is donker & droeviger dan elders. De bus is een glimworm, lantaarns haken Ons de lucht in, daar is nog wat helders: Een zweem van sterren, spelende kinders In het zwart van ramen, tekens van licht, Een verleden met nog toekomst in zicht. Het droeve donker zuigt aan ons & […]
Er klinkt een lied in jouw gebarentaal Los van elk gehoor: bewogen beweging Stil in het licht van jouw lach, & verhaal In mijn stilte, een lichaamsvervoeging Van mijn zwijgen, zwoerd, verzwijging. Ik haper, hang aan de lijn van je hand Die woorden onderstrepen uit het land Dat jouw lijf ons verwoordt. Niemand luistert, […]
De tijd is burcht, leven gevangenis Van wat mij doods ontglipt: jouw schittering Die in jouw zijn is aardse beeltenis Van goden dromend van verheldering Licht op licht, & van licht ontsluiering. Ik schrijf mij dagelijks mijn hemel in Vol dode woorden & hun glinstering Zonder boodschap, zonder zin of verhaal: Er is slechts stem […]
