LAIS (voorheen DAPHNE/DIANA) is een reeks van 449 dizains, een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd)
Het lijf is een lijn, teder huiveren Van ruimte in de ruimte die wij zijn. Handen willen de handen zuiveren Armen de armen ontdoen van de pijn De wereld wordt in onze ogen klein, Het lichaam punt in’t vlak van eeuwigheid & Draagt zichzelf voorbij de lelijkheid Tot waar jouw staren sterren doet ontstaan, Tot […]
Met het ranke, het reine van woorden Die tot niets verdwijnen in hun zinnen, In de klaarte van het hoge noorden Waar het zonlicht licht in licht beminnen Wil, opdat het onze kan beginnen; In een verstrengeling van ik & jij Tot wij, opdat het groter, mooier zij Zo vraag ik nu & steeds jouw […]
Ik heb een stem gehoord deze avond Die mijn dag aan eeuwigheid deed klinken Niets nieuws was het dat mijn gehoor daar vond Want ik hoorde mij in jou weerklinken: Teder strelen dat in ons bezinken Wil & niets nog van ons vragen, stilstand Wil in dagen, een einde hand in hand. Ik heb geluid […]
Jouw adem voel ik & jouw nabijheid al Terwijl dit niets van nu mij hier beperkt Jouw handen zijn alreeds gekend als mal Voor ongevormde liefde die al werkt: Ik voel mijzelf door jou al lang gesterkt. Ik wil jouw lijf dat in mijn handen trilt Ik wil jouw ziel die ons in mij verspilt. […]
voor N.L. Vlinders die elkander openwrijven, Als harde diamanten in de nacht Sterrenstof bekleedt de lieve lijven Bij hun labeur dat niets van hier verwacht Maar van de hemel wil de pure pracht. Wij, als nacht zo nodeloos geboren, Zwart op zwart & in dat zwart verloren: Wit licht dat om zichzelf verlegen zit Te […]
Wij beleven thans het diepe duister Een weldaad van de nacht die ons ontziet, Wij hangen in elkaar, sier & luister Wij zien elkaar, maar elkaars ogen niet: Dit is een vreemd & woordenrijk gebied. Hier heb ik jouw klare licht ontvangen, Hier is enkel actueel verlangen, Daar is niets dan nijd, een droef beleid: […]
Op het reine pad van jouw afwezigheid Herken ik elke karteling, hoe jij Niet bent waar ik besta, hoe jij wegglijdt Van het vaste rondom mij, & hoe wij Ontstaan volledig aan het niets voorbij. O neem vannacht mijn beide handen vast, Lieveling, voel hoe alles aan ons past Als ons in ons, rivier van […]
[lamandaii] “Bij starten van het spel wordt om MSD 1 gevraagd. De kopie die je nu hebt, voldoet niet, omdat daarop niet de beveiligingscodes staan, die wel op het origineel staan. Doe dus voor je gaat spelen eerst het volgende: Stop het spel Reik met je beide handen zo hoog je kan naar het zwarte […]
Nu in duizend ongedane daden Reeds jouw klaarte oplicht op mijn pad Al die opgespannen levensdraden & Niets nog wijst op alles dat ik had Verborgen in het draaien van mijn rad, Nu ik jouw licht als licht ontvangen heb & Ook geen zwart meer in mijn duister schep, Nu voeg ik schoonheid bij mijn […]
