Zie wat ik zag toen ik weigerde te zien.Hoor wat ik verzweeg toen ik weigerde te spreken. Niets van jou is ooit daadwerkelijk beschreven.Niets is van jouw lichaam ooit naar waarheid verteld. Jij weet niet wie jij bent.Jouw lippen sluiten niet jouw mond.Jouw ogen zien niet wat jij ziet,jouw hand heft niet jouw hand. Jij […]
wat duiding bij de verhouding tussen beeld en tekst in de NKdeE schrijfprogramma’s Het woord ‘embleem’ komt van het Grieks ‘emballein’ (iets ergens in of tussen gooien/plaatsen); het was oorspronkelijk de benaming van decoratief inlegwerk in vloeren, op vazen en meubels..De emblemen, vooraleer zij als tekst-beeld combinatie echte autonome functies kregen in de emblematamode (na […]
Te rusten in het stille ligt haar stem. Te dralen in gedachten wil de nacht haar zwijgen aaien maar zij zucht om hem. In tintelingen taal, in grote pracht wil spreken hoorbaar klinken vol van macht en zwijgend nee wil klaren tot een ja. Maar waar gevaar al is, is angst bijna en onvoldaanheid stuwt […]
Het remmen schoot door alles heen: de weg was van behangpapier, het ogenblik modder, het licht ziek en wij waren weg: jij op jouw pad weg en op mijn pad ik. Het boek baalde kleverig en zo dik dat je blad na blad eruit moest scheuren. Hier, zei je, neem deel aan ons gebeuren. De […]
Kermisgrijpers tussen afgerukte delen zoeken onvindbare ogen uit te wrijven. De mond maakt drukte, kernwoorden krom in de keer verbogen roesten groezelig op tongen. Togen waarop glazen de dromen al klaren drijven de geest tot drieste gebaren: ‘iets toch, iets toch’, zo tremt het bibberlijf. Iets dan daartoe besluit tot vergaren van munten voor ’t meewarig […]
Het lichaam rilt. Het is niet koud. De klank is op (importeer een nieuw bestand?). Ik kom in beeld, het gezicht is grauw. De drank staat af, het licht is oud licht, traag en dik. De vloer hoest vlekken zwart op als ik slik. Kom nou, doe het mondje maar goed open, breng een vinger […]
De katten zijn onrustig, er is niets te eten, de hand die hen wou strelen slaat. Een kraai schiet als een schaduw van iets langs het raam. De bomen buiten stelen hun leugens van elders, met zovelen zijn ze, de woorden, en ze vallen aan. De vloer kraakt, een stoel schuift, het scherm floept aan. […]
I Een hand grijpt naar het vallen van regen in regen, begrijpt dat het een hand is die het vallen voelen wil van regen. In het haar krabt iets dat wat anders is, een zich dat zowel hand als geen hand is en het hoofd dat eerder mond is of tand, schudt nee, vraagt zich […]
trekplek staarlicht veertien door het wolkenhemdje rokstofrest veert op geur van oevergras aarde traag betrekt de fluksontbloting LAIS handvlakvol al graagte klatert hemelscheurend helder is het vreugdelied van eufraat tigris is zij stroomgebied blik die philtrumaait, likt en schouderdruipt weerzin al daar enkel weerzienswanhoop ziet het zien. verlangen stuwt verlangen tot het in de takken […]
LA Met de lijn van een roos gevorkt in uw schoot, een punt waardoor in het lege vlak de leegte aanvangt en weldra er liefde wolkt en haat, waarmee gij ruimte splijt en rekt de tijd zodat een hand ons de hand aanreikt, waarmee wij onze vingers ertoe kunnen bewegen ons de ogen en […]
Schrikbarend stopt het lot de schemering zo dof en lusteloos het nachtvel in en in het zwart van die betovering propt zij bij deze dag de levenszin, dat elk beginsel weerloos sterft daarin. Rest mij ternauwernood herinnering: haar beeld gevangen in mijn woekering. Zij wringt zich om in mij en om en vrij of scheukt […]
“Mijn lief es leet, mijn heyl verdriet, Aldus ende wers es mi ghesciet; Ic biddu, vrauwe, ghedinct mijns yet Eer ic van rouwen sterve.” Anon., Gruuthuuze MS, 15de eeuw “De tijd is een hoer” dv, Anke Veld 13/04/2018 mijn lief is leed, mijn heil verdriet van pijn ken ik het einde niet ik bid u […]
“NKdeE Emblemata #2 – mengsel (de lotus)” dv 2017, watercolor & ink on paper, A4, €60 Het mengsel mens wil van vrijheid blijven dromen & morrelen daar aan sloten waar elk ander dier van schrik verstijven zou, daar duidelijk zijn dood besloten ligt in waar het in werd opgesloten: de pure Tijd heeft met de […]
Wachter, wachter, wacht & wil niet vluchten met haar pracht wil mij omnachten deze nacht met haar slokken lokken wijl mijn zuchten wachtend strelen uw staan zo vederzacht dat haar zee al waterparels om u lacht. Gun mij vrijgeleide om te glijden in haar wondergrot geloof belijden, mij te geven aan haar gulzig stromen tot […]
kantel maar kantelhart, kantel & val & verre sterre kom & val met mij kantel kantel maar, hart, & breek & val & verre sterrestralen val met mij in ’t water mooie meisjes worden wij in ’t water twinkelende blinken zullen wij bij vogels die ons drinken vogels die zich zien bij ons in ’t […]
Het licht was een muur & daar in het licht zomaar blij het immer vrolijke wicht: kapeledel naakt als licht tegen licht, & wind speelspelde heur haar op het licht. Onbegripsogen starend stonden dicht & te drummen onhandig hun hoofden, (onbereikbaar was fel het beloofde) lichamen liepen zich op te hopen & daar niemand nog […]
Als ik dit zeg, zeg ik niet hetzelfde dan als ik zeg dat ik hetzelfde zeg, want als ik spreek, zeg ik nooit hetzelfde hoe vaak ik ook dezelfde woorden zeg, want altijd ga ik van hetzelfde weg. Woorden reiken ons van een bewegen onbestaande stilstand aan waartegen alles weerloos lijkt & goed begrepen, maar […]
Glibberig van slijm glijdt glanzend het rot van de gelaagd gezalfde gelaten. Gel in de monden & vaak daar het bot van een woord wiebelt als nagelaten oprispingsrest van pogingen praten of hoog verheven zingevingsstreven: inderdaad is met gaten omgeven elk botje in de glimgrot der kelen. Hier was de walg tot waarde verheven: ‘wij […]
(voor m.g.) Een einde is altijd een nieuw begin. Brede golven wind doorlopen de lucht. De teder omgekeerde kreet wordt in een bed van haat tot liefde opgelucht: het sterven daar, van lijven korte vlucht, heeft winterdood met lentelust vermoord. Ik heb te lang aanzien, te vaak aanhoord: handen, ogen, droefenis & misbaar. […]
Gestoord door van vergeten gedachten de korsten de kuilen de keien de betonwonden ontwaken de krachten windwoedende zeevrees inheiende futiel irritante bakkeleiende menswoekering (aurorakotssliertje in het blauw gapend ochtendkwartiertje) blaast ’s & schud ’s & weg is de plaag: Gaia zoekt zich een ander pleziertje.
“Philosophical statements must generally be heard twice: in the mode of creation, they find their necessity in the problem that set the philosopher to work; in the mode of judgment, they designate what the philosopher has undertaken to silence and disqualify, that is, also the transformation of what gave rise to the problem in polemics […]
aver – laveer – averij – averuit hele – hemel – helse – haven voren – voorste – vorsten – vooruit geven – giften – gif – begraven leven – laffe – verval – laven aarde – aardig – aards – ontaarde waar – waardig – waarde – bewaarde gelden – gold – gulden […]
De kerstboom, getooid met engelenhaar, is van een hard groen oliederivaat, 3d-geprint idee verwijzend naar vrede op Gaia, aflaat voor de haat, een opdracht van mannen in celibaat. Op zee drijven lijken, god & zijn brol: de wibrarevelatie eist haar tol. Ik zie het trillen van het spinnewiel hoe scheef het gaat, het einde […]
In het sonnet ‘Cercato ò sempre solitaria vita’ is er sprake van een mooie schat: ‘ il bel tesoro mio’. De berijmde vertaling van Verstegen en zijn verklarende noten roepen meer raadsels op dan dat er verklaard wordt, dus die laten we effen in haar, euh, voor ons onbereikbare schoonheid schitteren en we onderzoeken hoe […]
De verdere redactie van de 400+ dizaines is live te volgen op http://dizaines.wordpress.com [Toi seul as fait, que ce vil Siecle avare] Op macadam barst lava uit de scheuren, de leugens liggen in geulen open, slijm voedt slijm, te woord stokt elk gebeuren. Natte pluche purpert uit volzopen monden. Nijd belet van bloed het lopen […]