“Mijn lief es leet, mijn heyl verdriet, Aldus ende wers es mi ghesciet; Ic biddu, vrauwe, ghedinct mijns yet Eer ic van rouwen sterve.” Anon., Gruuthuuze MS, 15de eeuw “De tijd is een hoer” dv, Anke Veld 13/04/2018 mijn lief is leed, mijn heil verdriet van pijn ken ik het einde niet ik bid u […]
“NKdeE Emblemata #2 – mengsel (de lotus)” dv 2017, watercolor & ink on paper, A4, €60 Het mengsel mens wil van vrijheid blijven dromen & morrelen daar aan sloten waar elk ander dier van schrik verstijven zou, daar duidelijk zijn dood besloten ligt in waar het in werd opgesloten: de pure Tijd heeft met de […]
Wachter, wachter, wacht & wil niet vluchten met haar pracht wil mij omnachten deze nacht met haar slokken lokken wijl mijn zuchten wachtend strelen uw staan zo vederzacht dat haar zee al waterparels om u lacht. Gun mij vrijgeleide om te glijden in haar wondergrot geloof belijden, mij te geven aan haar gulzig stromen tot […]
kantel maar kantelhart, kantel & val & verre sterre kom & val met mij kantel kantel maar, hart, & breek & val & verre sterrestralen val met mij in ’t water mooie meisjes worden wij in ’t water twinkelende blinken zullen wij bij vogels die ons drinken vogels die zich zien bij ons in ’t […]
Het licht was een muur & daar in het licht zomaar blij het immer vrolijke wicht: kapeledel naakt als licht tegen licht, & wind speelspelde heur haar op het licht. Onbegripsogen starend stonden dicht & te drummen onhandig hun hoofden, (onbereikbaar was fel het beloofde) lichamen liepen zich op te hopen & daar niemand nog […]
Als ik dit zeg, zeg ik niet hetzelfde dan als ik zeg dat ik hetzelfde zeg, want als ik spreek, zeg ik nooit hetzelfde hoe vaak ik ook dezelfde woorden zeg, want altijd ga ik van hetzelfde weg. Woorden reiken ons van een bewegen onbestaande stilstand aan waartegen alles weerloos lijkt & goed begrepen, maar […]
Glibberig van slijm glijdt glanzend het rot van de gelaagd gezalfde gelaten. Gel in de monden & vaak daar het bot van een woord wiebelt als nagelaten oprispingsrest van pogingen praten of hoog verheven zingevingsstreven: inderdaad is met gaten omgeven elk botje in de glimgrot der kelen. Hier was de walg tot waarde verheven: ‘wij […]
(voor m.g.) Een einde is altijd een nieuw begin. Brede golven wind doorlopen de lucht. De teder omgekeerde kreet wordt in een bed van haat tot liefde opgelucht: het sterven daar, van lijven korte vlucht, heeft winterdood met lentelust vermoord. Ik heb te lang aanzien, te vaak aanhoord: handen, ogen, droefenis & misbaar. […]
Gestoord door van vergeten gedachten de korsten de kuilen de keien de betonwonden ontwaken de krachten windwoedende zeevrees inheiende futiel irritante bakkeleiende menswoekering (aurorakotssliertje in het blauw gapend ochtendkwartiertje) blaast ’s & schud ’s & weg is de plaag: Gaia zoekt zich een ander pleziertje.
