Categorie: LAÏS 0

De klok tikt en meet de oneindigheid

Het wordt verward met zijn verlangen daar

De winter is daar. Er staat ellendevoor de deur, je hoort de kou al in demensen kruipen, hoe zij van ellendeliefde prediken, haat, hoe er wordt hindegekeeld, en bos, daar waar ’t haar beminde.  De stilte na de eerste sneeuw zal weerblad zijn, wit en leeg. Het schrijft haar neer.Maar ’t zuchten bij elkander breekt de […]

In de onbetamelijke wanhoop

Nu het zich weer in stof en as vergaart

Het gaf zijn wereld aan de linkerhand

Het broeien in zijn haarden van verzet

Zachtjes, het voelt haar weer. Het wil haar niet

LAIS, in zwart herboren schittering

’t Kosmisch woelen loopt in haar verloren

Het wou dat het twee armen had die traag

Het wordt rivieren als het aan haar denkt

In de vergeten warmte van de hand

Ontrafelt het niet de draden van haar lust

Terwijl het wachten wacht, draait de aarde

In het grote woordeloze niets van haar

De steden die de heren beheren

Het wou haar vatten in een klankgedicht

Niets zal nooit hun zoenen evenaren

Elk ogenblik in de geschiedeniswordt één met wat het heden overkomt.Zijn woord was voor haar lijf gevangenis.Het schrijft wat het voelt, haar stilte is mond,zijn tong is siddering in haar gekromd.Het heeft de kroon met doornen afgedaanen zwart zijn hoofd bloedt uit in haar bestaan.’t Malen der motoren heeft het afgezethet zweeft en glijdt en […]

Zijn adem wordt haar adem zonder kus.

Geen christenhond zal haar nog schamen ooit

Met de plagen, het verderf der woorden

Op het oude pad van de afwezigheid

Die liederen herinneren het eraan

Nu in duizend ongedane daden