Het legt het eigen rot aan banden, schat
Categorieën
LAIS CLXXXVII

Het legt het eigen rot aan banden, schat
Elk ogenblik in de geschiedeniswordt één met wat het heden overkomt.Zijn woord was voor haar lijf gevangenis.Het schrijft wat het voelt, haar stilte is mond,zijn tong is siddering in haar gekromd.Het heeft de kroon met doornen afgedaanen zwart zijn hoofd bloedt uit in haar bestaan.’t Malen der motoren heeft het afgezethet zweeft en glijdt en […]
Zijn adem wordt haar adem zonder kus.
Als een baken boven zwarte meren
De vrede is de vrede die in haar
Geen christenhond zal haar nog schamen ooit
In het donker woud van zijn verlangen
Er is teveel. Het schakelt storing uit:
Met de plagen, het verderf der woorden