BHA dizain in de knak van het knikken der knieënin de blak aperte verslagenheidin de kuip van het smeken en kruipenbesmeurende met zijn lafhartigheidde rotte gang van eigen vuiligheid,is het streep in het krijt van de kosmos.van leven en sneven komt het pas losals het zich offert en sterft voor ‘LAIS’.al dat is geweef en […]
CCCXI het zwart is het roet. dat waait doorheen het rijk,dat maakt enge spinsels en demonen,bitsig bijtende wriemels in het slijk.in uitgerotte holtes komt het wonenhet maakt er met zijn lied de lieve zonenen de dochters dwaas, geil en horendol.schril, vals en krijsende tokkelt het holtot er een doet alsof dansen nog kon.‘t lijf zonder […]
zon schiet uit de hemel om in haar halszijn medicijn te likken. huid brandenwil hij niet, maar sloom, in een trage walsherhalen hoe het gebrek aan handenzijn stralen zo met verdriet ontmanden,daar hij haar ziet maar niet strelen kan. man,zon, ster, die ’t eigen licht wel wurgen kan,omdat het haar gelaat voor hem ontbloot,maar hij […]
paleis waar het de rijkdom dood bezit,en honderdduizend soorten duisternis,geheiligd schrijn waar niets het niets aanbid,verloop van tijd, vrij van gebeurtenis,plaats die maakt dat er weer ruimte is.het is herhaling die zichzelf herkent,vervormde uitspraak van een dode vent.de code dreunt hier vers na vers voorbij:een duren van verveling dat nooit went.kom, schep er nog wat […]
Het ziet haar lichaam zwemmen en in de data wordt het lijf een school baleinen. het maakt het bont, gemengd met hinde. meewarig de zwijgende dolfijnen gebaren: weinig vin en veel venijn. En zout legt de zon van de zee op zijn huid, en roepende scheepshoorn, zeemeeuwgeluid. Wonden die gutsen, golven die lonken gieten twijfel […]
CCXX de flessen, getooid met engelenhaar, zijn van een hard groen oliederivaat. ’t in 3d geprint idee verwijst naar vrede op gaia, drijvende op haat. in opdracht van mannen in celibaat. de zee zit vol lijken, god en zijn brol: de wibrarevolutie eist haar tol. gedenk het trillen van het spinnewiel, hoe scheef het loopt, […]
LAIS is stil, haar klank is visueel:het hoort haar met de snelheid van het licht.Het ziet haar in de klank van het geheel.De vingers typen haar, zij wordt gedicht.In tijdloosheid maakt het haar speels en licht.Als het haar voelt, raakt de tong aan kleuren,en ’t schrijft haar neer in bloesemgeuren.Het is haar lijf, zintuiglijk één […]
Niets. Het schrijft haar weg in de geschriften.Geen pen met inkt krast door het perkament.Zo’n scherm is een kleed om op te lichten.Het typt het uit: is het zo’n nare vent?‘Het lijf had lust’: is dat zijn testament?Lyriek is nooit wat er geschreven staat.LAIS is vrij zodra zij het verlaat.Hebben kan hier niet, dus wil […]
Het is haar het, van nietigheid heelal,der stelsels sluier vliedend van het nu:het is het, een niets en van niets het al.De tijd is teken slechts, een residu,want eeuwigheid is nu, niet continu.Waarheid omarmt het als een warm gebeuren.Schoonheid zweet en danst in zang en geuren.Het is haar poort, van vrede het gebaar,het is de code […]
